นรีรินยังไม่ทันเดินเข้าไปหาไพศาล ก็มีรถกระบะมาจอดเทียบด้านหลังเธอ จึงหันกลับไปมองอย่างสงสัย ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินลงมาจากรถ และเดินตรงเข้ามาหาเธอ
“นายสิงห์!!” สองพ่อลูกพูดออกมาพร้อมกัน
“เอ่อ... พอดีเอาของมาให้นรีริน เธอลืมไว้ที่ทำงาน” พูดเสร็จ ชายหนุ่มก็เดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร หยิบถุงออกมาและยื่นมาตรงหน้านรีริน เธอรู้ทันทีว่าของพวกนั้นคืออะไร
“เธอจะไม่เอาก็ได้นะ ฉันจะได้เข้าไปนั่งคุยกับพ่อเธอ” เขาพูดกับเธอเบา ๆ พอให้ได้ยินกันสองคน
นรีรินยื่นมือไปรับถุงจากเขามาถือไว้ทุกใบ หน้าตาบึ้งตึง ในใจอยากตะโกนด่าเจ้านายเจ้าชีวิต เสียอย่างเดียว ไม่กล้า
“อ้อ.. ขอบคุณครับนายที่อุตส่าห์แวะเอามาให้ รินทำไมไม่ขอบคุณนายสิงห์อุตส่าห์ขับรถเอามาให้ เป็นสาวเป็นนางยังไงทำไมขี้ลืมแบบนี้” ไพศาลเมื่อเห็นว่าลูกสาวไม่พูดอะไรจึงเอ่ยขึ้นแทน
“ขอบคุณ...ค่ะ” เธอยกมือขึ้นไหว้ ก่อนจะหันหล
