ส่วนนรีรินนั่งก้มหน้าน้อย ๆ ทำงานของเธอต่อไป เหมือนไม่ได้ยิน สิ่งที่พรทิพย์พูดออกมา แต่ใครจะรู้ว่าเธอเองก็รู้สึกตกใจไม่น้อยมือไม้เย็นเยียบ สั่นน้อย ๆ แต่เพราะกำลังพับกล่องจึงมองไม่ออก
เขากำลังจะหมั้น
แล้วทำไมเราต้องตกใจ ทำไมต้องรู้สึกโหวงเหวงในอก ทั้งที่กล้ายืนยันเลยว่าเกลียดภูสิงห์ เมื่อครู่ยังอยากให้เขาตายๆ ไป แต่พอได้ยินคำพูดของพรทิพย์ เธอกับรู้สึกเหมือนช็อค บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง รู้แค่ว่าใจหาย ไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
สิ่งที่เธอคิดไว้ตลอดคือ ขอให้เธอหางานใหม่ได้ และจะสลัดภูสิงห์ออกไปจากชีวิตเธอ แต่ไม่เคยคิดวาดภาพว่าภูสิงห์แต่งงาน และเธอยังอยู่ที่เดิม ทำหน้าที่เดิม ๆ โดยเขาเป็นฝ่ายที่จะเขี่ยเธอทิ้งเหมือนผ้าขี้ริ้วผืนเก่า
นี่ใช่ไหมคือการถูกทิ้ง ไม่ใช่เธอทิ้งเขา...แต่เป็นเขาต่างหากที่ทิ้งเธอ
“หมั้นกับใครเหรอคะคุณทิพย์ ป้าอยู่มาตั้งนานไม
