บทที่ 37 หงุดหงิด

1105 คำ

ดี!! ไม่สนใจก็ไม่ต้องสน เขาก็ไม่แคร์ เธอมันก็แค่ของเล่นชั่วคราว ไม่คิดจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว แบบนี้ก็ดีที่เธอไม่แสดงตัว ไม่ออกอาการหึงหวงแบบที่เขาต้องการทุกอย่าง แต่ทำไมในใจลึก ๆ กลับรู้สึกไม่พอใจ อยากให้เธอออกอาการมาบ้างสักนิด ยังดีกว่านิ่งเฉยแบบนี้ ภูสิงห์ไม่รู้หรอกว่านรีรินช็อคไปแล้ว ในใจมโนไปไกลแล้วว่าเขากำลังจะเขี่ยเธอทิ้ง นรีรินบอกตัวเองว่าไม่รักไม่ชอบเขา แต่ทำไมอาการของเธอตอนนี้เหมือนคนกำลังอกหัก แอบเศร้าในใจถึงไม่มากมายแต่ก็สะเทือนใจ เธอกำลังจะได้เป็นอิสระแล้ว ... ทำไมไม่ดีใจ เธอต้องดีใจสิ ...          ใกล้ถึงเวลาเลิกงาน ภูสิงห์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อมีเสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ ไม่ต้องเปิดดูก็รู้ว่าเป็นใคร พรทิพย์คงจะย้ำให้เขาไปรับคู่หมายมากินข้าวด้วยกันที่ไร่ ภูสิงห์รู้สึกหงุดหงิด ไม่น่าใจอ่อน    ตกปากรับคำป้าของเขาไปเลย            ภูสิงห์เดินออกมาหน้าห้อง เห็นตะวันยังคงง่วนอยู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม