สิงห์หารัก

ตอนที่ 14 สนใจเหรอ

หลังจากนั้นมา เขาไม่เคยจริงจังจริงใจกับผู้หญิงคนไหน พอใจจะคบก็คบ พอใจจะเลิกก็เลิก ไม่เคยรักหรือชอบ มีเพียงเพื่อสนองความต้องการตามธรรมชาติของผู้ชายเท่านั้น เรื่องคบเป็นแฟนไม่เคยอยู่ในสมอง และไม่เคยคิดที่จะแต่งงานหรือมีเมียมีลูก

เมื่อพรทิพย์ป้าของเขาเห็นว่าหลานชายไม่มีแฟนสักที เห็นควงไปควงมาซักพักก็เลิก กลัวว่าวันหนึ่งจะไปคว้าเอาผู้หญิงแรง ๆ มาเป็นหลานสะใภ้ ก็พยายามติดต่อลูกสาวเพื่อนให้หลายคน ภูสิงห์ไม่ชอบผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น แต่ไม่อยากขัดใจป้าผู้มีพระคุณจึงยอมออกเดทด้วย และเขาก็มีวิธีจัดการผู้หญิงพวกนั้นทุกคน จนโบกมือลาไม่มายุ่งกับเขาอีก ไม่ว่าจะสวยหรือไม่สวย  เขาล้วนไม่เคยสนใจ

ภูสิงห์หันไปมองผู้หญิงที่นั่งรถมาด้วย มองออกว่าเธอไม่ชอบเขา และออกจะเกลียดกลัวเขาด้วยซ้ำ จึงทำให้ชะล่าใจ คิดว่าเธอไม่ใช่ตัวปัญหาของเขา แต่พอตอนนี้ข่าวที่ได้ยินมาจากลูกน้องคนสนิท ทำให้เขาโกรธมาก จนอยากลงมือทำร้ายให้ตายไปกับมือ

แต่ในเมื่อเธอยังเป็นเหยื่อที่มีประโยชน์เขาก็จะเก็บไว้ก่อน แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่หมดประโยชน์เขาก็คิดอีกทีว่าจะจัดการอย่างไร หากเธอไม่สร้างปัญหาเขาอาจจะให้เธอออกไปจากที่นี่แต่โดยดี แต่ถ้าสร้างปัญหาให้ เขาก็ไม่เคยเมตตาใครอยู่แล้ว

“ตอนนี้ฉันยังไม่อยากไล่ใครออกจากงาน คิดดูสิ ถ้าพ่อเธอตกงานเค้าจะรู้สึกยังไง” จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมา

“นายสิงห์!!” นรีรินตกใจ เพราะถ้าภูสิงห์ทำจริง ๆ พ่อเธอคงจะทำใจยอมรับไม่ได้ ในเมื่อตรงนี้ไพศาลทำมาตั้งแต่พวกเธอยังเด็ก เวลาเกือบยี่สิบปี

“ฉันไม่เห็นว่าเธอจะสวยตรงไหน คนสร้างข่าวไม่มีสมองจริง ๆ” เขาขยี้เธอให้จมดิน

โอ๊ยโคตรใจร้ายเลยยย

“เอ่อ...รินว่าคงเป็นความเข้าใจผิดมากกว่า”

“ก็ดี...อย่าให้มันเป็นเรื่องจริงละกัน เพราะคนที่มันคิดจะใช้วิธีสกปรกกับฉัน คงไม่ปล่อยให้มันมีชีวิตที่สุขสบายหรอก...ว่าไหม??”เขาหันหน้ามาพูดกับนรีริน

“ค่ะ” เธอเองก็อยากอยู่ให้ห่างจากเขาทุกเวลาถ้าเลือกได้

หลังจากวันนั้นที่ภูสิงห์ขู่เธอกลาย ๆ เรื่องสร้างข่าวลือผิด ๆ คู่กับเขา ภูสิงห์ก็ไม่ข้องเกี่ยวกับเธออีก จะสั่งงานผ่านตะวันเป็นส่วนใหญ่ นรีรินรู้สึกมีความสุขสงบในการทำงานมากขึ้น ลดความหวาดระแวงในตัวเจ้านาย เพราะมั่นใจแล้วว่าเขาจะไม่มายุ่งกับเธอแน่นอน

รู้อย่างนี้สร้างข่าวเองตั้งนานแล้ว จะได้สบายใจแบบนี้ อยากขอบคุณเจ้าของข่าวลือจริงๆ...

นรีรินนั่งทำงานคนเดียวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ถึงงานจะเยอะแค่ไหน ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองจัดการงานตรงหน้าได้อย่างไม่มีติดขัด พอสบายใจอะไรก็ดูง่ายไปหมด

ขอให้เขากลัวเธอไปตลอดชาติเลยนะ นรีรินอธิษฐาน ใครจะไปรู้อาจจะเป็นจริงก็ได้

“ดูเธอมีความสุขดีนะ” ดุจฟ้าเดินขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะ นรีรินกำลังมีสมาธิกับงานตรงหน้าจนไม่สนใจรอบข้าง

“อยู่แล้ว มีงานทำ มีเงินใช้ มีเจ้านายดี เธอว่าดีไหมล่ะ” นรีรินเงยหน้าขึ้นมอง และส่งยิ้มหวานหยดไปให้ ราวกับเธอกำลังอยู่บนเวทีประกวดนางงาม

“อุ๊ยตาย!!...เธอนี่มันหน้าหนาจริงๆ คนเค้านินทาไปทั่วทั้งไร่ ว่าเธอหาวิธีทางลัดไต่เต้าขึ้นมาเป็นคุณนาย ยังมีหน้ามานั่งยิ้มสบายใจอยู่ได้ ไม่รู้สึกอายหรือจ๊ะ”

“ทำไมต้องอาย ฉันยังไม่ได้ยินใครพูดซักคน เพิ่งมีเธอนี่แหละพูด จริงๆ ต้องขอบอกขอบใจเขาด้วยซ้ำ ฉันชอบมากเลย ถ้ารู้จักกับคนปล่อย ข่าวลือก็ฝากเธอไปบอกเขาด้วยละกันว่า ขอบใจ!!” ดุจฟ้ากำมือแน่น แต่ใบหน้ากลับส่งยิ้มออกไป เมื่อได้ยินนรีรินพูดฝากแบบนั้น

“ฉันจะไปรู้จักได้ไง ก็ได้ยินมาเหมือนกัน เรารึเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะคิดมาก จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือไม่ก็...อาจจะมัวแต่นั่งเฝ้าเจ้านายอยู่ในห้อง ฉันถึงต้องมาดูให้เห็นกับตา ดูๆ ไปเธอก็สบายดีนะ” สองสาวส่งยิ้มให้กันอย่างหาความจริงใจไม่ได้

“ขอบใจจ้า ก็ตั้งแต่ข่าวลือออกมา นายก็เรียกฉันคุยแล้ว เป็นห่วงฉันดีม้าก มีเจ้านายใจดีแบบนี้ จะไม่ให้ยิ้มอารมณ์ดีได้ยังไง” ซะเมื่อไหร่กันเล่า แต่จะบอกความจริงให้นางรู้ไม่ได้

“ขอโทษครับ” ทั้งสองคนหันหน้าไปมองยังประตูหน้าห้องพร้อมกัน

“เอ่อ...ผมมาขัดจังหวะกำลังคุยธุระสำคัญกันอยู่หรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นมาอย่างเกรงใจ

“สวัสดีค่ะพี่อิฐ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก พอดีคุณดุจฟ้าแวะมาคุยเล่นด้วยเท่านั้นเอง”

ดุจฟ้ามองดูชายหนุ่มที่ยืน นี่คงเป็นอดิศักดิ์ หัวหน้าหน่วยแปลงองุ่นคนใหม่ที่สาวๆ กรี้ดกร้าดกัน ก็ ... หน้าตาหล่อ ดูดี ผิวขาว ดูน่าสนใจดีเหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นแค่ลูกจ้างของภูสิงห์ แต่ไม่เป็นไร ถ้าเล่นๆ      ก็พอใช้ได้ ดูเจริญหูเจริญตาดี

นรีรินสังเกตเห็นว่าดุจฟ้าจ้องมองอดิศักดิ์แต่เธอไม่แนะนำ เพราะอยากให้นางอกแตกด้วยความอยากเสนอหน้า เชื่อได้เลยว่าผู้ชายที่หล่อแบบอดิศักดิ์หล่อนต้องสนใจแน่นอนถึงแม้จะไม่ได้จริงจัง

“สวัสดีค่ะ ดิฉันดุจฟ้า ทำอยู่ฝ่ายการตลาดค่ะ” นรีรินห่อปาก ในที่สุดนางก็ทนไม่ไหวจริงด้วย อยากจะหัวเราะออกมาให้ดัง ๆ

“สวัสดีครับ ผมอดิศักดิ์ หัวหน้าหน่วยแปลงองุ่นเพิ่งมาอยู่แค่  เดือนเดียวยังไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มทักทายสาวสวยที่ยืนอยู่ด้านหน้า

“พี่อิฐมีไรหรือเปล่าคะ” ก่อนที่นางจะอ่อยต่อ นรีรินก็จัดการขวางทันที

“อ้อ..พอดีว่าจะมาชวนน้องรินไปทานข้าวด้วยกันครับ สะดวกไหม คุณดุจฟ้าด้วยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยชวนทั้งสองสาว

“คุณฟ้าคงไม่ได้ไปกับเราหรอกค่ะ เพราะเธอบอกว่ามีธุระ เราไปกันเลยดีกว่านะคะ” นรีรินหันไปเก็บงาน จัดเรียงเรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาหาชายหนุ่ม