สิงห์หารัก

ตอนที่ 13 ไม่ชอบผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น

“ผมเกรงใจครับ ไปในเมืองพอเจอของอร่อยก็อดคิดถึง...เอ๊ย..อดนึกถึงไม่ได้” ชายหนุ่มรีบแก้คำพูดใหม่เมื่อเผลอพูดออกไป ทำให้ไพศาลจ้องหน้า จนเขารู้สึกอายเหมือนกัน แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าจีบหญิง       อิงผู้ใหญ่

“ขอบคุณนะครับคุณอิฐที่นึกถึงพวกเรา คุณเป็นคนมีน้ำใจจริง ๆ แบบนี้ผู้หญิงคนไหนได้เป็นแฟนนับว่าโชคดีมาก” ไพศาลเอ่ยออกมาอย่างชมชอบน้ำใจของชายหนุ่ม

“พ่ออออ...” นรีรินต้องคอยเบรกไพศาลไว้ ก่อนที่จะเผลอตัวจีบเขามาเป็นลูกเขยต่อหน้าต่อตาเธอ

“เออ...พ่ออิ่มแล้ว เอ็งก็ไปหาผลไม้มาให้คุณอิฐทานดีกว่านะ” เจอลูกสาวขัดคอ ไพศาลจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง

“ได้จ้า แป๊บนึงนะคะ”หญิงสาวเดินเอาสำรับกับข้าวไปเก็บเรียบร้อย ก่อนจะถือจานแตงโมที่ตัดเป็นชิ้นๆ พอดีคำออกมารับแขก

เดินมาถึงโต๊ะกินข้าว ปรากฏว่าเหลือแต่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนเดียว ไร้วี่แววของไพศาล

เด็กอนุบาลยังดูออกเลย นี่พ่อเธอกำลังทำอะไร ไม่เห็นแก่หน้าลูกบ้าง กลัวจริงๆ เลย กลัวไม่ได้ลูกเขย เดี๋ยวก็จัดให้แบบปัจจุบันทันด่วนซะนี่

นรีรินได้แต่หมั่นไส้ความเจ้ากี้เจ้าการของพ่อ  

นรีรินไปถึงออฟฟิศแต่เช้า มองไปยังโต๊ะที่วางคู่กับโต๊ะเธอหน้าห้องเจ้านาย แปลกตาวันนี้ไม่เห็นตะวันนั่งอยู่ประจำที่โต๊ะ แต่แน่ใจว่าเขามาแล้ว เพราะเห็นแท็บเลต โทรศัพท์ยังวางคู่กันอยู่บนโต๊ะ แล้วเจ้าตัวหายไปไหน สงสัยจะอยู่ในห้องเจ้านาย

นรีรินเดินไปที่โต๊ะจับกระเป๋ายัดใส่ลิ้นชัก “รินมาแล้วเหรอ” ตะวันเปิดประตูห้องชั้นสองเข้ามา

“หวัดดีค่ะพี่ตะวัน ไปไหนมา”

“เอาของไปไว้ในรถ เออ...พี่ฝากงานเราหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา จะให้รินช่วยไรคะ”

“วันนี้นายให้พี่ไปดีลงานกับลูกค้า ก็จะฝากให้รินไปกับนายสิงห์ วันนี้มีประชุมสภาอุตสาหกรรม  อีกอย่างจะได้เรียนรู้งานเพิ่มด้วย” ตะวันเอ่ยเสร็จก็เก็บของเรียบร้อย พร้อมสำหรับไปจัดการงานของตัวเอง

“ค่ะ” นรีรินรับปากเสียงอ่อย ๆ

เมื่อวานเพิ่งรับปากไพศาลว่าจะอยู่ห่างๆ ภูสิงห์ ไม่ทันไรต้องไปกับเขาแล้ว อยากจะบอกไปเหมือนกันว่า พ่อสั่งห้ามเข้าใกล้นาย แต่ถ้าขืนเธอพูดความจริงออกไปเธออาจตายได้ หรือไม่ก็ไม่มีที่        ซุกหัวนอน

ฮื่อ ฮื่อ อยากลาตาย

นรีรินเปิดประตูเข้าไปนั่งคู่กับคนขับ หันไปจะทักทายกลับต้องเบิกตากว้าง หัวใจร่วงไปอยู่ปลายเท้า ทำไมคนขับรถกลายเป็นภูสิงห์ไปได้

“เอ่อ..นายสิงห์ไม่ใช้คนขับรถเหรอคะ” เธอเอ่ยถามอย่างเก้อกระดาก ไม่ทันเตรียมใจว่าต้องมานั่งรถที่ภูสิงห์ขับให้

“ไม่!! เกะกะ”

...หมายถึงเธอด้วยเปล่า โอ๊ยยย....

ภูสิงห์ขับรถค่อนข้างเร็ว แต่วันนี้แปลกที่เธอไม่กลัว เพราะเธอเองก็อยากให้ถึงที่หมายเร็ว ๆ เหมือนกัน เกร็งไปหมดจนร่างจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว ปอดเธอก็เหมือนจะไม่ทำงาน หายใจยังไงก็ไม่ทั่วท้อง มือไม้ก็ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน ดูเกะกะไปหมด

“ข่าวลือพวกนั้นมาได้ยังไง” ภูสิงห์เอ่ยถามเธออย่างไม่มีที่มาที่ไปของประโยค ทำให้เธองง พยายามคิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก

“ข่าวไรคะ”

เขาหันหน้ามา คิ้วขมวดมุ่นมองเธอ ส่งสายตาคมดุไม่พอใจ เหมือนเธอไปสร้างความเดือดร้อนรำคาญให้เขา ถึงจะใช้สายตากดดันยังไงให้ตายเธอก็คิดไม่ออกว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

“เรื่องเธอกับฉันมีอะไรกัน เธอใช้ตัวเข้าแลก และฉันก็หลงใหลจนมีอะไรกับเธอในที่ทำงาน ถามจริง ฉันดูโง่เหรอ??” เขาพูดออกมาน้ำเสียงกรุ่นๆ แฝงความไม่สบอารมณ์อย่างหนัก

นรีรินอ้าปากค้าง ใครเป็นคนสร้างข่าวที่ไม่มูลความจริงแบบนี้ ความรู้สึกมวนท้องตีวนขึ้นมา เธอต้องรีบสูดลมหายใจยาว ๆ เข้าปอด แค่คิดว่าเธอต้องจูบหรือมีอะไรกับภูสิงห์ก็รู้สึกพะอืดพะอมแล้ว

หน้าตาเขาเธอก็ไม่ชอบ ไม่มีส่วนไหนที่เธอรู้สึกดีกับเขา ไม่มีเลย!! บางครั้งยังเผลอแสดงความรังเกียจออกไปด้วยซ้ำ แล้วไอ้ที่ลือว่าเธอเอาตัวเข้าแลกมันจะเป็นไปได้ไง

“ฉันไม่ชอบเธอ หรือผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น อย่ามาพยายามสร้างข่าวทุเรศแบบนี้อีก”

ภูสิงห์ที่เคยมีประสบการณ์ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องความรักตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่นผมเกรียน และยังมีประสบการณ์ร้าย ๆ เกี่ยวกับผู้หญิงอีก เมื่อได้ยินข่าวนี้ ตอนแรกแทบจะจับตัวคนที่มันกล้าปล่อยข่าวมาจัดการ แต่คิดไปคิดมารอจัดการกับไอ้คนต้นข่าวเลยดีกว่า ตอนนี้ก็นั่งอ้าปาเหวออยู่ข้างเขา

ตอนเรียนมัธยมภูสิงห์เคยรักผู้หญิงคนหนึ่งเป็นเพื่อนสาวในห้องเดียวกัน เริ่มคบหาดูใจกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เธอเป็นสาวน้อยที่สวยน่ารัก คุยเก่ง อยู่ด้วยแล้วทำให้เขามีความสุข เขาชอบจึงขอคบเป็นแฟน เธอก็ตกลง จากนั้นจึงคบหากันเรื่อยมา

จนวันงานเลี้ยงฉลองเรียนจบ ภูสิงห์ถึงรู้ว่าตัวเองเป็นคนโง่ ที่โดนคนรักหลอกลวง มองเขาเป็นแค่ตัวผลประโยชน์เอาไว้ใช้ ไว้บริการ คอยเปย์ในสิ่งที่แฟนสาวอยากได้เท่านั้น ที่เธอคบหากับเขาเพียงเพราะสงสารเห็นเขาไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยคุยกับใคร ดูเป็นเด็กมีปัญหา นั่นคือเหตุผลที่เธอบอก

ความจริงที่โหดร้ายคือ ผู้หญิงคนนั้นหลอกให้เขาคิดว่าเธอมีใจและยอมคบเป็นแฟน ทั้งที่ความจริงเธอมีคนรัก และเป็นคนที่ครอบครัวสนับสนุนให้หมั้นหมายกันอยู่แล้ว พอเรียนจบก็วางแผนจะบินไปเรียนต่อด้วยกันที่ต่างประเทศ

วันนั้นภูสิงห์ฟิวส์ขาดมีเรื่องชกต่อยต้องขึ้นโรงพัก สุดท้ายก็ได้รู้ว่าผู้หญิงไม่เคยคิดอะไรกับเขา ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย

ความโชคร้ายเกี่ยวกับผู้หญิงของเขายังไม่หมดแค่นั้น ภูสิงห์ไปเรียนที่ต่างประเทศ ไปเจอผู้หญิงที่เป็นพวกคลั่งไคล้จนน่ากลัว คอยตามเขาตลอดเวลาจนเหมือนคนโรคจิต ล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว ถึงขนาดแอบขึ้นหอพักเขา เข้าไปในห้องพยายามปลุกปล้ำ ต่อให้เป็นผู้ชายแบบเขายังกลัว ต้องไปแจ้งความถึงหยุดตาม