อันว่าความรัก

5

“มีคนสั่งทุกวัน เอาไปส่งแทบไม่ทัน เขาทำอร่อยมากเชียว ถ้าฉันได้เป็นสามีเขานะ คงได้กินอาหารและขนมอร่อยๆ ทุกวัน” ณัฐพูดแล้วตาลอย ธีรัชรู้สึกหึงหวงสุดใจ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามารหัวใจจะกลายเป็นเพื่อนรักทั้งสามของเขาไปได้

เสียงรถที่แล่นมาจอดตรงหน้าบ้านข้างๆ ทำให้ธีรัชชะโงกหน้าไปมอง เขาเห็นลดาลงมาจากรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เห็นรอยยิ้มของเธอแล้วหัวใจของเขาก็เต้นแรง เธอน่ารักเสมอยามยิ้มแย้มเช่นนี้ ยังไม่ทันที่เขาจะหันมาพูดอะไรกับเพื่อน ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของเขาก็วิ่งหน้าตั้งไปยังบ้านข้างๆ ก่อนหน้าเขาเสียอีก เขาเดินตามไปเงียบๆ มองปฏิกิริยาของลดา ก็พบว่าเธอคุยกับทุกคนตามมารยาทและไว้ตัวเฉกเช่นเดียวกับที่ทำกับเขา

“วันนี้มีออร์เดอร์อะไรให้พวกพี่ช่วยทำอีกครับลดา” หนุ่มทั้งสามทำคะแนนกันใหญ่ ธีรัชหูผึ่ง นึกเดาไปว่าไอ้เพื่อนทรยศทั้งสามของเขาคงมาอาสาทำขนมหรือของกินไปส่งให้ลูกค้าทุกวันกระมัง

“ลดาเกรงใจน่ะค่ะ” เธอถอยห่างและไม่ให้ความสนิทสนมมากนัก จริงๆ ไม่อยากให้มายุ่งวุ่นวายเสียด้วยซ้ำ จำได้ว่าสามหนุ่มเป็นเพื่อนรักของธีรัชเคยเอ่ยแซวเธอกับธีรัชเช่นไร นั่นทำให้เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย

ถ้าไม่เพราะคุณยายพูดว่ามีคนมาช่วยเพิ่มก็ดีเหมือนกัน เธอคงจะตัดไมตรีไปแล้ว คุณยายนั้นใจดี บอกว่าอย่าทำให้คนอื่นเสียน้ำใจเลย อาจจะเคยโกรธกัน แต่เพราะอยู่ละแวกบ้านเดียวกัน คุณยายไม่อยากให้มีศัตรู มีมิตรดีกว่ามีศัตรู เธอเลยยอมให้สามหนุ่มมาป้วนเปี้ยนที่บ้านได้แบบนี้

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ พวกพี่ยินดี” พอสามหนุ่มพูดแบบนั้นเธอก็เหลือบมองใครอีกคนที่ยังอยู่ในใจเสมอ เขาเฉยเมย ไม่กระตือรือร้นเหมือนเพื่อนๆ ของเขา ก็ทำให้เธอน้อยใจเป็นอันมาก

“คุณปลัดศักดิ์ชายสั่งขนมไทยไปเลี้ยงที่อำเภอน่ะค่ะ” ปลัดศักดิ์ชายคือคู่แข่งคนสำคัญอีกคนหนึ่งของสามหนุ่ม ทั้งๆ ที่ไม่อยากทำให้ไอ้ปลัดขี้เก๊กนั่น แต่เพราะต้องทำคะแนนก็เลยต้องเร่งกุลีกุจอกันเข้าไปช่วยหญิงสาวที่หมายปอง จนเผลอสะดุดขาล้มทับกัน

ลดาหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอทำให้สามหนุ่มหัวเราะตาม ธีรัชมองหญิงสาวนิ่งจนเธอแหงนใบหน้าขึ้นสบตาก่อนจะหยุดหัวเราะเขาจึงได้เห็นแววตาหวั่นไหวคู่นั้น

“ให้พวกพี่ทำอะไรก่อนครับ” หนุ่มๆ เอ่ยถามใบหน้าสลอน

“ช่วยแยกไข่ก็ได้ค่ะ” เธอพยายามไม่คิดอะไรมาก คิดว่าสามหนุ่มเป็นเพื่อนบ้านที่ดีมาช่วยทำขนม แม้หลายครั้งจะทำให้ปวดหัวก็ตามที

“ให้พี่ช่วยทำอะไรบ้าง” ธีรัชเดินเข้าไปหา เอ่ยถามสาวเจ้า เขาเหมือนส่วนเกินไม่มีหน้าที่อะไรในสายตาของเธอ

“เอ่อ...” เธอหันไปมองรอบกายก่อนจะส่ายหน้าไปมา ธีรัชได้ยินเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ทั้งสาม สีหน้าพวกมันเหมือนกำลังไล่เขากลับบ้าน

“เดี๋ยวเรารอหยิบขนมใส่กล่องกับยายก็ได้” คุณยายพูดขึ้นเมื่อเดินลงมาในครัว วิธีการทำทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทองนั้นใช้วัตถุดิบเหมือนๆ กัน ไข่แดงเป็ด ไข่แดงไก่ น้ำตาลทราย ใบเตย กลิ่นหอมของดอกมะลิ เทียนอบขนม ทองหยิบนั้นมีน้ำดอกไม้ด้วย ส่วนทอดหยอดนั้นมีแป้งทองหยอดและน้ำโรยดอกมะลิรวมถึงไข่แดงเป็ดเหมือนฝอยทอง

“ครับคุณยาย” ธีรัชรับคำ นึกขอบคุณคุณยายยิ่งนัก ลดาเริ่มทำฝอยทองก่อนเป็นลำดับแรก เธอทำอย่างตั้งใจและละเอียดลออ หนุ่มๆ ได้ชิมฝอยทองและช่วยจัดใส่กล่องอย่างกระตือรือร้น ธีรัชเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อตรงใบหน้าให้หญิงสาว

“อุ๊ย!” เธออุทาน เงยหน้าขึ้นมองเขา

“พี่เห็นเหงื่อออกเยอะเลยช่วยซับเหงื่อให้ครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

หนุ่มๆ ทั้งสามมองอย่างริษยา พอทำท่าจะเข้าไปขัดขวาง แต่เสียงของ หญิงชราก็ดังขึ้นเสียก่อน

“เราสามคนน่ะไปเอาใบเตยกับดอกมะลิมาเพิ่มให้ยายหน่อยสิ” หนุ่มทั้งสามเกี่ยงกัน คุณยายเลยใช้ให้ไปด้วยกันทั้งหมด “ไม่ต้องเกี่ยงกัน ไปด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ”

“ครับ” สามหนุ่มรับคำตาละห้อย ท่าทางไม่ได้เต็มใจมากนัก แต่ขัดคำสั่งของหญิงชราไม่ได้ สามหนุ่มคล้อยหลังไปแล้วคุณยายจึงพูดขึ้น

“เดี๋ยวยายจะไปดูสามหนุ่มหน่อยนะ ทำอะไรหยาบนัก” คุณยายเดินตามสามหนุ่มออกไปด้วยใบหน้ายิ้มๆ จึงเหลือธีรัชกับลดาอยู่เพียงลำพัง

“พี่อยากช่วยสอยฝอยทองบ้างจัง” เขาจับมือเธอ ลดาดึงมือหนีแต่เขารวบเอาไว้

“พี่จะจีบลดาแข่งกับไอ้สามคนนั่นหรือใครก็ตามที่กำลังจีบลดาอยู่ในตอนนี้” ประโยคของเขาทำเอาหัวใจของลดาเต้นแรงแทบกระหน่ำออกมานอกอก หัวใจที่มีแต่เขาอยู่เสมอว่าไม่ว่าจะนานแค่ไหน พี่ชายน่ารักที่เคยช่วยเหลือเธอเอาไว้เมื่อวันวาน

“เอ่อ... จะไหม้แล้วค่ะพี่ธี” เธอรีบพูดเขาก็รีบสอยฝอยทองขึ้นมาแต่สภาพดูไม่ได้ เธอจึงหัวเราะออกมาเบาๆ

“ให้พี่จีบได้ไหม ยังไม่ตอบเลย” เขาเอ่ยถาม

“พี่ธีรังเกียจลดาไม่ใช่เหรอคะ ลดาอ้วน” คนพูดมันออกมา ใบหน้าหมองลงไปถนัดตา

“ไม่เคยรังเกียจสักหน่อย”

“เพราะลดาผอมแล้วน่ะเหรอคะ”

“ไม่ใช่ จริงๆ แล้วพี่...” ธีรัชยังพูดไม่ทันจบประโยค เขาแค่จะบอกว่าเขาชอบเธอมาตั้งนานแล้วไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ้วนหรือผอม แต่เพื่อนทั้งสาม ก็เดินเข้ามาเสียก่อน คุณยายเดินตามมายิ้มๆ ท่านถ่วงเวลาได้ไม่นานเพราะทั้งสามเร่งเร้าจะกลับเข้ามาในครัวให้จงได้

“น้องลดาครับ พวกพี่เก็บดอกมะลิกับใบเตยมาเพิ่มแล้วครับ” จริงๆ มันใช้แค่นิดเดียวเท่านั้น เธอรู้ว่าคุณยายอยากกันคนทั้งสามออกไปจากห้องครัวแต่ลดาก็เลือกที่จะเงียบ

“ค่ะ” เธอตอบรับ เร่งมือทำขนมต่อโดยมีหนุ่มๆ คอยช่วยเหลือ จนบางทีลดาก็ต้องปวดหัว

“อย่าทำแรงนักสิคะ เดี๋ยวขนมก็เละหมดสิคะ” เพราะหนุ่มๆ มัวแต่มองสาวเจ้าในขณะที่มือกำลังแพ็กขนมใส่กล่อง

“เรียบร้อยแล้วครับ กล่องสุดท้ายพวกพี่จะช่วยขนไปที่อำเภอให้นะครับ”

“คุณยายบอกว่าลุงสมท้องเสียกะทันหัน เดี๋ยวพี่จะขับรถไปให้เอง” ธีรัช ถือกุญแจรถและบอกลดา

“ฉันช่วยขับก็ได้”

“ฉันดีกว่า ขับรถนิ่ม” ทั้งสามแย่งกัน

“พวกนายไปนั่งกระบะหลังเลย แล้วก็ช่วยถือขนมเอาไว้ให้ดีๆ ด้วย ถ้าขนมเละคิดเงินที่พวกแกนะ” ธีรัชรีบเปิดประตูรถให้หญิงสาวก่อนจะโบกมือไหล่ต้อนเพื่อนๆ ทั้งสามขึ้นรถ ทั้งๆ ที่อยากไล่ต้อนให้กลับบ้านไป แต่เขาก็อยากจะปล่อยให้คู่แข่งได้ต่อสู้อย่างสมศักดิ์ศรีเช่นเดียวกัน ไม่อยากใช้วิธีสกปรกหาเรื่องพวกมันกลับ เหมือนที่พวกมันเคยทำกับเขา

พอไปถึงอำเภอ ปลัดหนุ่มรูปหล่อท่าทางเจ้าชู้ไม่น้อยรีบออกมาต้อนรับลดาอย่างรวดเร็ว เขาตวัดสายตามองสี่หนุ่มอย่างไม่ชอบใจ ผู้ชายด้วยกันดูก็รู้แล้วว่าทุกคนชอบลดากันหมด แต่พอมองให้ดีๆ ธีรัชก็ต้องอุทานขึ้น นี่มันเพื่อนร่วมรุ่นที่โรงเรียนเก่านี่นา มันมาเป็นปลัดอำเภอที่นี่เองเหรอ

“ไอ้ศักดิ์ชายคือนายเองเหรอ” ธีรัชอุทานขึ้น

“ทำไม เป็นฉันไม่ได้หรือไง น้องลดาให้คนขนขนมเข้าไปไว้ข้างในเลยนะครับ” ศักดิ์ชายหันไปพูดกับลดาเสียงหวาน เธอจึงรีบบอกสามหนุ่ม ในขณะที่ธีรัชยืนเป็นก้างขวางคออยู่แบบนั้น

“นายไม่ช่วยเหรอ”

“ฉันเป็นคนขับรถ” ธีรัชพูดขึ้น เขากับศักดิ์ชายเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด เพราะต่างแข่งกันสอบได้ที่หนึ่ง แข่งกันเป็นนักกีฬาโรงเรียน ไม่คิดว่ามันจะมาจีบลดาแข่งกับเขาด้วย สมัยก่อนมันฟันผู้หญิงแล้วทิ้งเพราะพ่อแม่เส้นใหญ่มานักต่อนัก เขาได้ข่าวว่าบางคนท้องแต่มันไม่รับแล้วให้พ่อแม่ไปจัดการ ลดาไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับไอ้หมอนี่เลยด้วยซ้ำ

ยังไม่ทันที่ทั้งหมดจะได้พูดอะไรกันต่อ เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้น ได้ยินคนตะโกนว่าไอ้หม่องเมายา