เสียงเคาะประตูทำให้แววนิลสะดุ้ง เธอพลิกตัวนอนหงาย จ้องมองประตูด้วยดวงตาเบิกโพลง
ถ้าเป็น ‘ดุ๊ก’ เธอจะทำอย่างไรดี?
หญิงสาวพยายามเงียบ เธอหยุดการเคลื่อนไหว ทำเหมือนในห้องไร้คนอาศัย เงี่ยหูฟังการเคลื่อนไหวภายนอก
“ป้า!! ไหนบอกว่าแววกลับมาแล้วไง?”
เสียงแหวดังก้อง เสียงคุ้นหู แต่ไม่อยากเชื่อ องอรจะมาทำอะไรที่นี่ หล่อนมาทำไม?
“กลับมาแล้วจริงๆ เห็นไวๆ คงหลับแหละ...ลองเรียกแรงๆ สิ หมู่นี่แม่หนูนั่นทำงานหนัก คงจะเหนื่อย”
ความเป็นอยู่ของผู้เช่าอาศัย แอลลี่ต้องใส่ใจ เพราะหากพวกเขาไม่มีเงิน...นางสิจะเดือดร้อน...
องอรเบ้ปาก หล่อนลงน้ำหนักมือแรงขึ้น และหยุดรอฟังการตอบกลับจากคนด้านใน
แววนิลผุดลุกขึ้นยืน เธอไม่ได้อยากเปิดประตูเลย แต่หากทำแบบนั้นก็เท่ากับเธอกลัว เธออยากรู้เหมือนกัน องอรมาเพื่อ? หล่อนมันนางงูพิษ!! ที่แววนิลจะไม่มีวันยอมญาติดีด้วย...
“มีอะไรคะ แววอยากพัก”
เธอเปิดประตู แต่แค่แง้ม ไม่ไ
