ส่วนแสงฉายก็รีบพาเจรัลด์กลับมาที่บ้าน พร้อมกับสังเกตท่าทีของเขาแล้วก็เป็นห่วง กังวลว่าเกิดอะไรขึ้น กระทั่งมาถึงบ้านเขาก็รีบร้อนลงจากรถและเดินเข้าบ้านจนเธอต้องเดินตาม
“เดี๋ยวๆ ค่ะ เจอร์รี่ เกิดอะไรขึ้น ท่าทางคุณไม่ได้มีอาการป่วย แต่ดูเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง” แสงฉายถามพลางดึงแขนเขาเอาไว้ เขาจึงต้องรวบรวมความจริงทั้งหมดเพื่อจะบอกเธอ
“ซันชายน์” เจรัลด์เรียกเธอพลางดึงให้เดินตามไปจนกระทั่งขึ้นไปจนถึงห้องนอน เพราะเขาไม่อยากให้ใครมาสอดส่องหรือเห็นอะไร
“เจอร์รี่”
“ซันชายน์ ผม... เอ่อ ผมเห็นกลุ่มคนที่ น่าจะเป็นคนที่ลอบทำร้ายผม”
เขาบอกออกมาตรงๆ แต่ไม่ทั้งหมด
“อะไรนะคะ! กลุ่มคนเป็นกลุ่มเลยเหรอ แต่คุณบอกว่าน่าจะ... อาจจะจำผิดหรือเปล่าคะ”
“นั่นสิ ผมก็อยากให้ตัวเองจำผิด แต่มีทั้งคนไทยและฝรั่งอยู่ด้วยกัน ผมไม่น่าจะจำผิด”
“ถ้าใช่จริงๆ พวกมันน่าจะออกตามหาคุณหรือเปล่า”
“ใช่ ผมคิดว่าใช่ ผมตาไม่ฝาด
