แต่ช่วงเวลาเดียวกันนั้น หลังจากที่เกศรินทร์ไปแล้ว วสินก็ยังไม่ได้ไปหาเจ้านายสาวเสียทีเดียว เพราะเขากำลังปรับอารมณ์อยู่เนื่องจากคนเพิ่งเสร็จภารกิจรัก อารมณ์ก็ยังคุกรุ่น เลือดลมยังคงพุ่งพล่านพร้อมกับความเดือดดาล โกรธเกรี้ยวยังคงมีอยู่ ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมงเขาจึงได้ออกไปหาแสงฉายที่บ้าน ซึ่งเธอกำลังหาหยูกยามาให้เจรัลด์ทาน คาดว่าน่าจะพากันจัดการมื้อเช้าเรียบร้อย
“อรุณสวัสดิ์ครับนาย ลงมาข้างล่างนี่ดีขึ้นแล้วเหรอครับ” วสินถามแสงฉายเสียงเรียบ
“ดีขึ้นแล้วค่ะ บอกว่าอยากจะลองไปดูสวนองุ่นของเราน่ะ” แสงฉายตอบพลางมองหน้าเจรัลด์และยิ้มบางๆ
“เดินไหวแล้วเหรอครับ” วสินหันมาถามชายหนุ่มบ้าง
“ไหวครับผมดีขึ้นมากเลย” เจรัลด์ตอบ
“งั้นก็ดีครับ”
“เอ่อ แล้ว เช้านี้มาช้านะคะ ทานอะไรหรือยัง” แสงฉายถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ คือ ยังไม่หิวฮะ อิ่มกาแฟน่ะ” วสินตอบเสียงเรียบ
“งั้นเดี๋ยวเจอร์รี่ทานยาแล้วทายาเสร็จก็ไปท
