Untouchable love...รัก สัมผัสไม่ได้

ตอนที่ 8 #การสูญเสียครั้งที่สอง

เรื่อง : Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้

ตอนที่ 8 #การสูญเสียครั้งที่สอง

โดย : Kwitch (เขียนเป็นภาษาไทยว่า กวิชญ์ (อ่านว่า กะ-วิช (ออกเสียง “เฉอะ”)))

ร่างสูงอันเคยสง่าผ่าเผยเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องบรรทมตัดขาดจากภายนอกไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน น้ำอุ่น ๆ ยังคงเอ่อไหลออกมาอย่างต่อเนื่องปานสายเลือดจากดวงตาสีฟ้าคู่งาม ความเจ็บปวดราวกับเอาค้อนมาทุบหัวใจพรรค์นั้นครั้งแล้วครั้งเล่ากับความรู้สึกผิดอันเปี่ยมท้นว่าตนเองนั้นเป็นเหตุให้มารดาสลายตัวไป

ไม่ต่างจากอีไลแอสผู้เป็นบิดา แม้จะเป็นจักรพรรดิผู้แข็งแกร่ง ยิ่งกว่าภูผา แต่เมื่อสูญเสียคู่ชีวิต...หญิงอันเป็นที่รักยิ่งหนึ่งเดียวของเขา...การทำใจจึงยังไม่อยู่ในระบบความคำนึงของเขา ณ เวลานี้...อีไลแอสนึกย้อนทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขานึกโทษโกรธตัวเองผู้เป็นสาเหตุหลักของโศกนาฏกรรมครั้งนี้ หากเขาไม่ละเลยและดูแลมาเวอริคให้ดีกว่านี้ หากเขาแสดงความรักต่อมาเวอริคอย่างที่สมควรจะเป็น...เรื่องทั้งหมดมันคงไม่จบลงแบบนี้...และเมลานีก็ยังคงอยู่เคียงข้างเขา...ไม่มลายหายตัวไปโดยไร้ซึ่งแม้เงาเฉกเช่นตอนนี้

ความเจ็บปวดรวดร้าวถาโถมเข้ามาในดวงใจราวกับถูกคมดาบฟาดฟันนับครั้งไม่ถ้วน อาการตรอมใจเป็นเหตุให้พลังเทพของอีไลแอสอ่อนแอลงมาก แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังนึกขึ้นมาได้ว่ายังมีอีกสองหน้าที่ซึ่งต้องทำให้เสร็จสิ้น ก่อนจะดับสลายไปในไม่ช้า เขาจึงเรียกมาเทโอให้มาพบเป็นการด่วน

“ท่านพ่อเรียกข้ามาพบ มีการอันใดให้ข้าทำรึเปล่าครับ”

“ข้าจะสร้างเกราะเกรทไดอะเมินดให้เจ้าใหม่”

แววตาฉายความรวดร้าวชัดเจนในดวงตาสีฟ้าคู่งาม เมื่อนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์อันทำให้เกราะเกรทไดอะเมินด (Great diamond armor) ถูกทำลายจนทำให้เขานั้นสัมผัสเมลานี...และเมลานีก็สลายตัวไป “ครับ”

อีไลแอสปิดเปลือกตาลงรวบรวมพลังวิญญาณเทพทั้งหมดที่มี มวลพลังเทพสีขาวค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นระหว่างฝ่ามือทั้งสอง แต่พลังเทพนั้นปั่นป่วนราวกับพายุหมุนรอบตัวอีไลแอส นั่นก็เป็นเพราะเขายังไม่สามารถควบคุมสมาธิได้ดี เนื่องด้วยยังเอาแต่ครุ่นคิดถึงเมลานี...ชายาที่จากไป

การใช้พลังวิญญาณเทพในการสร้างเกราะเกรทไดอะเมินด (Great diamond armor) นี้ ต้องใช้พลังเทพจำนวนมหาศาล เนื่องจากเกราะนั้นต้องทนทานต่อพลังซึ่งแผ่ออกมาจากร่างเทพของมาเทโอได้ตลอดเวลา ดังนั้น ไม่แม้แต่พลังอันแข็งแกร่งที่จะสร้างมันขึ้นมาได้ แต่พลังจิตก็ยังต้องมั่นคงไม่แพ้กันอีกด้วย ดังนั้น ด้วยความอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจของอีไลแอสในตอนนี้จึงทำให้พลังวิญญาณเทพนั้น ไม่เพียงพอและตีกลับคืนเข้าสู่ตนเองเพราะสมาธินั้นไม่นิ่งสนิท ตามระดับที่ต้องเป็น

อีไลแอสล้มตัวลงจากการตีกลับของพลังดังกล่าวจนพลังวิญญาณเทพแตกซ่าน เป็นเหตุให้บาดเจ็บอย่างรุนแรงบริเวณพระทรวง

“ท่านพ่อ!!!” มาเทโอรีบพุ่งตัวเข้าไปหาอีไลแอส แต่ก็ต้องหยุดอย่างกะทันหัน เพราะตอนนี้ไม่มีเกราะแล้ว...การสัมผัสคือสิ่งต้องห้ามซึ่งเขายิ่งย้ำเตือนกับตัวเองหนักกว่าเดิมตั้งแต่เมลานีสลายตัวไป

“มาเทโอ...ข้าสร้างเกราะให้เจ้าไม่ได้แล้ว...พลังของข้าอ่อนแอเหลือเกิน”

“ไม่เป็นไรครับ”

มาเทโอใช้พลังเทพส่งไปยังอีไลแอสเพื่อพาให้อีไลแอสลอยตัวไปยังแท่นบรรทม เมื่อร่างอันผ่ายผอมถูกวางราบอยู่บนแท่นบรรทมเรียบร้อยแล้ว น้ำเสียงอิดโรยเรียกให้มาเทโอเข้ามาใกล้เขาอีกสักนิด ก่อนเอ่ยความปรารถนาที่สอง

“มาเทโอ...”

“ครับ...ท่านพ่อ”

“รับปากข้าอย่างหนึ่งได้มั้ย”

แม้น้ำเสียงจะสั่นเครือ แต่ก็เต็มไปด้วยความเข้มแข็งลั่นออกมาจากใจ “ไม่ว่าจะกี่อย่าง...ข้าก็จะทำให้ท่านครับ”

“เจ้าต้องเอาน้ำทิพย์โอเชินกลับคืนมาจากมาเวอริคให้จงได้...” น้ำเสียงยิ่งอ่อนแรงลงทุกที แต่ก็พยายามฝืนพูดต่อไป “มะ...มันจะส่งผลร้ายต่อน้องของเจ้า”

“ยังไงเหรอครับท่านพ่อ”

“มะ...มันจะกลื...” ไม่ทันได้พูดจนจบประโยค เปลือกตาทั้งสองก็ค่อย ๆ ปิดลง ไม่มีพลังวิญญาณเทพแม้เพียงสักนิดแผ่ออกมาจากร่างของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เหลือก็แต่เพียงร่างอันแน่นิ่งนอนอยู่ มาเทโอพยายามสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลรินออกมา เพราะเขารู้ดีว่า...นี่คือ การสูญเสียครั้งที่สอง...อีไลแอส...ผู้เป็นบิดา...จากไปแล้วตลอดกาล

แต่ถึงกระนั้นการสูญเสียทั้งสองครั้งภายในระยะเวลาติด ๆ กัน มันไม่อาจทำให้เขาเข้มแข็งได้อีกต่อไป น้ำตาล้นทะลักออกมาอีกครั้งอย่างมิอาจหยุดยั้งไว้ได้

“ท่านพ่อออออออออออออออออออออ!!!!!”

.....

ณ โฮลี เทาเออะ (Holy tower)

เซเรนิตี้ซึ่งดูเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ หยั่งรู้ได้ด้วยพลังวิญญาณเทพว่าอีไลแอสจากไปแล้ว นางจึงย้อนนึกถึงเหตุการณ์อันเคยเกิดขึ้นเมื่อ 200 ปีก่อน ซึ่งเทพองค์หนึ่งขโมยน้ำทิพย์โอเชินไปดื่มเพื่อเพิ่มพลังของตนเอง แต่น้ำทิพย์โอเชินนั้นมีพลังสองด้าน ด้านแรกคือ ถ้าเทพองค์ที่ดื่มไปนั้น มีพลังเทพมากพอ น้ำทิพย์โอเชินจะช่วยเสริมพลังของเทพนั้นอย่างมหาศาลในด้านดี ซึ่งอันที่จริงแล้ว เทพองค์ซึ่งจะมีพลังมากพอก็มีแต่เทพผู้มีคุณสมบัติในการเป็นจักรพรรดิเท่านั้น เพราะผู้จะสามารถเป็นจักรพรรดิได้ นั่นแสดงว่ามีพลังเทพมากมายมหาศาลอยู่แล้วในตัว ในทางกลับด้าน ถ้าเทพที่ดื่มเข้าไปยังมีพลังเทพไม่มากพอ น้ำทิพย์โอเชินจะส่งผลในด้านร้าย กล่าวคือน้ำทิพย์นั้นจะค่อย ๆ กลืนกิน และเปลี่ยนเทพองค์นั้นให้กลายเป็นมารในที่สุด

เนื่องจากอีไลแอสและเซเรนิตี้ไม่สามารถนำน้ำทิพย์โอเชินกลับคืนมาได้ ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเทพองค์นั้นก็กลายเป็นมารเต็มตัวไปแล้ว ดังนั้นจึงมีหนทางเดียวเท่านั้นคือการทำลาย โดยเทพองค์นั้นถูกกำจัดโดยอีไลแอสและเซเรนิตี้ประสานพลังกัน

.....

วันต่อมา ณ โฮลี เทาเออะ (Holy tower)

ประตูหินแกรนิตสีขาวบานใหญ่มโหฬารค่อย ๆ เปิดต้อนรับร่างสูงสง่าซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าประตู จากนั้นร่างสูงจึงใช้พลังเทพหายตัวเข้าไปด้านใน

“เจ้ามีเหตุอันใดฤๅ...มาเทโอ” เซเรนิตี้ถามด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“ข้ามาขอให้ท่านสร้างเกราะเกรทไดอะเมินดให้ครับ”

แววตาซับซ้อนมองหยั่งลึกลงไปในพลังวิญญาณเทพของมาเทโอ จากนั้นจึงยิ้มอ่อนยังมุมปาก

-------------------------------------------------------------------------

#ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ

#เอ๊ะ! นี่มันยังไง...เซเรนิตี้จะสร้างเกราะเกรทไดอะเมินด (Great diamond armor) ให้มาเทโอรึเปล่า เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว มาเทโอต้องลำบากแน่ เพราะจะสัมผัสใครไม่ได้เลย...ต้องติดตามตอนต่อไปของ Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ นะคะ

ด้วยรัก

Kwitch

#Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ #นิยายแฟนตาซี #นิยายแฟนตาซีไทย #ความรัก #พลังเทพ #การต่อสู้ #Kwitch