ตอนที่ 7 #จุดแตกหัก (100%)
1230 คำ
เรื่อง : Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้
ตอนที่ 7 #จุดแตกหัก (100%)
โดย : Kwitch (เขียนเป็นภาษาไทยว่า กวิชญ์ (อ่านว่า กะ-วิช (ออกเสียง “เฉอะ”)))
“ท่านแม่!!!...ไม่!!!...ท่านแม่!!!...ข้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้” มาเทโอรีบปล่อยร่างเมลานีลง เพราะเกรงว่าการสัมผัสจะเร่งให้ร่างของเมลานีนั้นสลายตัวเร็วยิ่งขึ้น ร่างสูงคุกเข่าลงกับพื้น หยาดน้ำตาราวกับไข่มุกร่วงเผาะจากดวงตาคู่งามทั้งสองข้างอย่างไม่ขาดสาย
“ท่านแม่!!!...โปรดให้อภัยข้า...อย่าจากข้าไป” มาเทโอยังคง คร่ำครวญกับผู้เป็นมารดาซึ่งร่างกำลังสลายหายไปอย่างต่อเนื่อง
“เมลานี!!!...เจ้าอย่าทิ้งข้าไป...เจ้าต้องรอด...เจ้าเข้มแข็งไว้นะ” อีไลแอสถ่ายทอดพลังเทพทั้งหมดซึ่งมีอยู่ให้เมลานีผ่านฝ่ามือทั้งสองข้างของนาง แต่ดูเหมือนว่าร่างซึ่งสลายไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะกลับคืนมา
เมลานีส่งยิ้มอ่อนให้อีไลแอส ก่อนยกมือเรียวขึ้นไปสัมผัสใบหน้าสง่างามของเขา ราวกับว่านี่คงเป็นการถ่ายทอดความรัก ครั้งสุดท้ายซึ่งนางมีต่อสามีอันเป็นที่รักยิ่ง “อีไลแอส...ท่านไม่ต้องพยายามแล้ว...ท่านก็รู้ดีว่าไม่มีหนทางใดช่วยข้าได้”
“ไม่!!!...มันต้องมีสิ...ข้าจะไม่ยอมแพ้...เจ้าก็เช่นกัน...เจ้าจะทิ้งพวกเราไปไม่ได้”
น้ำใสไหลผ่านแก้มนวลเนียนของใบหน้างาม เพราะนางรู้ดีว่า ไร้ซึ่งความหวังจะกลับไปมีชีวิตได้ดังเดิม “มาเทโอ...มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า...อย่าโทษตัวเอง” แม้เรี่ยวแรงจะมีเหลืออยู่น้อยนิด เพราะการสลายตัวได้ขยายตัวมาจนถึงต้นขาด้านบน แต่นางก็ยังไม่พร้อมจะ จากไปในเวลานี้ จนกว่าจะสั่งเสียทุกอย่างให้เสร็จสิ้น “มาเทโอ...ข้าฝากให้เจ้าดูแลน้องของเจ้า...มาเวอริคด้วย...อีไลแอส...ได้โปรดให้อภัย มาเวอริค...ข้ารู้ดีว่ามาเวอริคไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้”
มาเทโอพยักหน้ารับพร้อมทั้งน้ำตาซึ่งยังไหลไม่ขาดสาย “ครับท่านแม่...ข้าจะดูแลน้องเป็นอย่างดี”
“เจ้าไม่ต้องห่วง...ข้าจะทำให้มาเวอริคลูกของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้” แม้ว่าจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่เมื่อต้องเห็นหญิงอันเป็นที่รักซึ่งคอยเคียงบ่าเคียงไหล่มานานนับร้อยปีกำลังสลายตัวไป น้ำตาอันถูกเก็บกักไว้ก็ร่วงหล่นไม่ขาดสายราวน้ำในเขื่อนทะลักออกมา
ส่วนมาเวอริคนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะกำลังสับสนกับเหตุการณ์ทั้งหมด...เข่าคู่หนาทรุดกองลงไปกับพื้นเพราะกำลังตกใจ สุดขีดที่เห็นมารดาผู้ซึ่งตนรักที่สุดนั้นกำลังจะมลายหายตัวไป
“มาเวอริค...มาหาข้าหน่อย” น้ำเสียงอ่อนแรงรวยรินร้องเรียกให้โอรสองค์รองให้เข้าไปหาก่อนถึงวาระสุดท้าย
ร่างสูงรีบลุกขึ้นแล้วพุ่งตัวเข้ามา เพราะรู้ดีว่านี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้ยินน้ำเสียงของมารดาผู้เป็นหนึ่งในดวงใจ
“ท่านแม่!!! ท่านอย่าจากข้าไป...ถ้าท่านไปแล้วข้าจะอยู่กับใคร...ข้ามีท่านเพียงคนเดียว...มีแค่ท่านคนเดียวที่รักข้า” ความในใจอันเก็บไว้มานานพรั่งพรูออกมาเพื่อยื้อไม่ให้มารดาจากไป
“ข้ารักเจ้าเสมอ...เจ้าเป็นที่รักของทุกคน...กลับ...” ไม่ทันได้พูดประโยค “กลับตัวกลับใจ” จนจบ ร่างของเมลานีก็สลายหายไปจนหมด ทิ้งไว้แต่ร่องรอยของความรักอันยิ่งใหญ่ซึ่งมีให้พระสวามีและโอรสทั้งสองอย่างไม่อาจมีสิ่งใดทำให้มลายหายไปได้
“ท่านแม่” “ท่านแม่” “เมลานี” ทั้งมาเทโอ มาเวอริคและอีไลแอส ต่างตะโกนสุดเสียงเมื่อร่างของเมลานีนั้นได้สลายไปทั้งหมด...ไม่แม้แต่จะทิ้งร่องรอยของเศษเส้นเกศาไว้ให้ดูต่างหน้า
หยาดน้ำอุ่น ๆ ยังคงหลั่งไหลออกมาจากดวงตาทั้งสามคู่ ไม่ขาดสายเพราะการสูญเสียอันใหญ่ยิ่งนี้ จนกระทั่งมาเวอริคลุกยืนขึ้นมาอย่างทระนง
แววตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้นลุกโชนจนไม่อาจมีสิ่งใด มาดับเปลวเพลิงนี้ได้ ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังผู้เป็นพี่ “มาเทโอ... เจ้าทำให้ท่านแม่ตาย...เจ้าต้องชดใช้”
แม้ดวงตาทั้งสองจะยังแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตาเอ่อล้นทะลักออกมา แต่ก็พร้อมน้อมรับสิ่งที่น้องชายกล่าวโดยไร้ซึ่งข้อโต้แย้งอันใด “ใช่...ทั้งหมดมันเป็นความผิดของข้าเอง”
ผู้เป็นน้องกัดฟันกรอด กำมือแน่นเพราะยังเต็มไปด้วยโทสะ อันร้อนแรงและไม่มีสิ่งใดมาดับไฟโกรธานี้ได้ “ข้าจะให้เจ้าอยู่กับความรู้สึกตายทั้งเป็นนี้ไปสักระยะ...แล้ววันหนึ่ง...ข้าจะกลับมาทำให้เจ้าได้ตายไปจริง ๆ และอาณาจักรเฮฟเวินนี้จะต้องเป็นของข้า”
“มาเวอริค...เจ้าหยุดได้แล้ว...ข้าขอร้อง...” แม้ภายในใจจะยังเต็มไปด้วยความโกรธต่อโอรสองค์รองอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อได้ให้สัญญากับเมลานีไว้แล้ว เขาจึงต้องพยายามทำให้ครอบครัวกลับมาเป็นดังเดิม
“ท่านพ่อก็เอาแต่เข้าข้างมาเทโอ...ท่านไม่เคยรักข้าเลยสักนิด”
“ไม่จริง...ข้ารักเจ้ามาก...ข้ารักเจ้าสองคนไม่ด้อยไปกว่ากันเลย”
“มันสายเกินไปที่จะมาพูดคำว่ารักกับข้าแล้วล่ะท่านพ่อ... ข้าไม่เคยรู้สึกถึงมันได้เลยตั้งแต่เกิดมา”
จากนั้นดวงตาคมก็หันไปยังมาเทโอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “มาเทโอ...เจ้าจงจำไว้...ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป...เจ้ากับข้า...ขาดกัน... เราสองคนไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไป”
ไม่ทันที่มาเทโอจะอธิบายหรือขอร้องอ้อนวอนให้มาเวอริคนั้นกลับใจ มาเวอริคก็ใช้พลังเทพหายตัวไปในพริบตา
.....
ณ ใต้มหาสมุทร
มาเวอริคต้องการสร้างอาณาจักรของตนเอง เขาจึงใช้พลังเทพสร้างอาณาจักรโอเชิน (Ocean kingdom) ขึ้นมาใหม่แล้วรวบรวมบริวารซึ่งอยู่ในมหาสมุทรนั้นเพื่อเป็นฐานสร้างอำนาจให้กับตนเอง
มาเวอริคค่อย ๆ สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับอาณาจักรโอเชิน (Ocean kingdom) เพื่อรอเวลากลับไปยึดอาณาจักรเฮฟเวิน (Heaven kingdom) ตามที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้
นับแต่นั้นเป็นต้นมา จักรวาลนี้ที่เคยมีเพียงแค่สองอาณาจักรนั่นก็คืออาณาจักรเฮฟเวิน (Heaven kingdom) และอาณาจักรเอิร์ธ (Earth kingdom) ก็กลับกลายเป็นมีอาณาจักรโอเชิน (Ocean kingdom) เป็นอาณาจักรที่สามเพิ่มขึ้นมา และดูเหมือนว่าอาณาจักร โอเชิน (Ocean kingdom) นี้จะแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยพลังแห่งความแค้นของมาเวอริค
-------------------------------------------------------------------------
#ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ
# ตอนต่อไปจะเป็นการเล่าที่มาของเทพองค์ที่เคยดื่มน้ำทิพย์โอเชินนี้เข้าไป...แต่จะเป็นอย่างไร ต้องติดตามตอนต่อไปของ Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ นะคะ
ด้วยรัก
Kwitch
#Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ #นิยายแฟนตาซี #นิยายแฟนตาซีไทย #ความรัก #พลังเทพ #การต่อสู้ #Kwitch
- ผู้เขียน
