เรือนนิมิตคือชื่อเรือนที่เหอซิงอาศัยอยู่ในระหว่างที่พำนักอยู่ในสำนัก ศิษย์ของที่นี่ส่วนใหญ่แล้วจะมีห้องพักอยู่ในตำหนักที่ตนศึกษาอยู่ แต่หลังจากเลื่อนขั้นเป็นขั้นที่เจ็ดขึ้นไปแล้วก็จะมีเรือนเป็นของตนเอง ทว่าส่วนมากแล้วศิษย์สำนักหัตถ์สวรรค์ พอได้เลื่อนขั้นเป็นขั้นที่สี่ก็จะชอบลงจากเขา พวกเขาคงคิดว่าแค่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์ของสำนักหัตถ์สวรรค์ก็เพียงพอแล้ว
แต่กว่าจะเลื่อนถึงขั้นสี่ได้ บ้างก็ใช้เวลาไม่นาน แต่บางคนที่ไม่มีพรสวรรค์ทางด้านการแพทย์จริงๆ ก็น่าสงสาร ผ่านไปห้าหกปีแล้วยังไม่มีสิทธิ์ลงจากเขาไปพบหน้าครอบครัว
เด็กสาวไม่ลืมที่จะแวะไปที่โรงครัวเพื่อให้เขายกสำรับอาหารมาเพิ่มสำหรับอาจารย์ทั้งสาม ครั้นกลับมาถึงเรือนก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังประสานเป็นเสียงกังวานไพเราะ กระดิ่งเหล่านี้เหออวี่เทียนมอบให้นาง นางจึงนำมาผูกเอาไว้ตามระเบียงไม้ ยามเมื่อมีลมพัดผ่านก็จะเกิดเสียง ช่วยขับกล่อมให้ใจที่รู้
