“นี่ๆๆ พวกเจ้าทั้งหมดนั่นแหละ ไม่เห็นหรือว่าดอกเบญจมาศที่ข้าหามานั้นสวยงามเพียงใด” สตรีร่างสูงเสียงแหลมแสบแก้วหูพูดโพล่งขึ้นมาอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สถานการณ์ดูสับสนวุ่นวาย หาใช่บรรยากาศทั่วไปในสำนักสูงส่งแห่งนี้ไม่
“แต่ของข้าก็...”
ในที่สุดแพทย์สาวที่ยืนฟังมาเนิ่นนานก็เอ่ยเสียงเข้ม “เงียบก่อน!”
คำพูดของนางส่งผลให้คนที่กำลังทะเลาะกันหันมามองเป็นตาเดียว ครั้นพวกเขาสังเกตเห็นผู้มาใหม่ได้อย่างชัดเจน บางคนก็หน้าซีดเผือด บางคนก็ตกใจ ส่วนบางคนก็มีสีหน้ามึนงงเท่านั้น
ศิษย์ที่ไม่รู้จักนางคือศิษย์ที่เพิ่งจะเข้ามาศึกษาที่นี่เมื่อปีที่แล้ว ซึ่งเหอซิงหาได้สนใจไม่ ในช่วงนั้นนางกำลังอยู่ในช่วงฝึกฝนอย่างหนักเพื่อเลื่อนขั้นระดับพอดี จึงแทบไม่ได้ออกจากเรือนของตน พวกเขาจึงไม่เคยพบหน้านางสักเท่าไร
‘คนผู้นี้เป็นใครกัน’ ศิษย์ขั้นสูงคิดพลางจ้องมองเสื้อคลุมสีประหลาดที่ผิดแปลกไปจากตำหนักทั้งสามอย่างมึนงง
