สภาวะคลั่งเธอ

ท่ามกลางความวุ่นวายของสนามแข่งรถชื่อดังฟีฟ่านั่งกับเพื่อนในห้องวีไอพีมองรถขับด้วยความเร็วสูงแข่งด้วยความตื่นเต้น เงินพนันวันนี้ค่อนข้างสูงพอสมควรแต่นั่นก็ไม่ทำให้หวั่นใจเพราะเขาจะลงขับเองในฐานะเจ้าของร้านแต่งรถชื่อดังเป็นการส่งท้ายก่อนเข้าทำงานในบริษัทตามที่พ่อแม่ต้องการ "กูไปแล้วนะเว้ย" "ห้าล้าน" "เหอะ! คืนนี้เตรียมฉลองได้เลย" "เพื่อนกูนี่มันเท่จังวะ!" ฟีฟ่าหยิบหมวกกันน๊อคสีดำสนิทราคาหลักแสนสัญชาติญี่ปุ่นเดินออกไปพร้อมลูกน้องที่เข้ามาตามเพราะถึงเวลาต้องเตรียมตัวก่อนลงแข่งแล้ว ในวันนี้แดดร้อนจัดมากทำให้รู้สึกไม่สบายตัวแค่เดี๋ยวได้ลงแข่งเมื่อไรความสนุกก็จะทำให้เขาลืมทุกอย่างแล้วมุ่งหน้าสู่การเป็นที่หนึ่งเท่านั้น ช่วงก่อนหน้านี้เขาลงแข่งบ่อยมากเพราะโปรโมทร้านแต่งรถจนมีชื่อเสียงลำดับต้นๆถึงได้ลดการแข่งลงแล้วอีกส่วนคือเมื่อปีที่แล้วเกิดอุบัติเหตุในระหว่างแข่งขันแม่เลยยื่นคำขาดให้เข้าไปทำงานที่บริษัทและห้ามแข่งรถอีกเด็ดขาดดังนั้นนี่จะเป็นสนามสุดท้ายที่ต้องได้เป็นที่หนึ่งเท่านั้น เงินห้าล้านที่พนันกับอีกแก็งถือว่ามากพอสมควรแต่เขามีประสบการณ์มากพอจะไม่แพ้ใครในวันนี้หรอก คืนนี้เพื่อนจองโต๊ะที่ร้านเหล้าประจำเตรียมฉลองแล้วรับรองว่าสนุกแน่บางทีอาจจะเมาตื่นมาอีกทีตัวล้อนจ้อนมีผู้หญิงข้างกายเหมือนที่เคย เหอะ! คนอย่างเขานะไม่เหมาะกับความรัก! การแข่งขันเต็มไปด้วยเสียงเชียร์ดังลั่นสนามแข่งและความกดดันมากมายผสมเข้ากับความสนุกได้อย่างไม่น่าเชื่อ รถขับด้วยความเร็วสูงไปตามเส้นทางที่กำหนดไม่นานก็เข้าสู่เส้นชัยพร้อมเสียงเชียร์ดังลั่น ฟีฟ่าลงจากรถถอดหมอกกันน๊อคส่งให้ลูกน้องพร้อมทั้งรับน้ำมาดื่มด้วยความกระหายและโคตรร้อนฉิบหาย "ไอ้เหี้ยมึงชนะได้ไงวะ!?" ว่านเดินมานั่งมองเพื่อนที่ยังดื่มน้ำไม่หยุดแล้วยังล้างหน้าให้หายร้อนอีก "พวกแม่งหน้าเสียเลยวะอุตส่าห์โม้กับกูไว้ซะดิบดี นี่มึงรู้ป่ะไอ้เหี้ยน่านเกือบหยิบขวดเหล้าฟาดแม่งแล้วนะเว้ยโคตรขี้โม้เลย!" ชานว่าต่อพร้อมส่งกระเป๋าเงินสดให้เพื่อนรักที่หน้าค่อนข้างแดงเพราะอากาศร้อนจัดของที่นี่ "ดีแค่ไหนแล้วกูไม่ถีบปากมันน่ะ ไอ้เหี้ย!! เห่าไม่หยุดเหมือนกลัวน้ำลายบูด!" น่านเบะปากส่ายหน้ายังโมโหไม่หายแต่จำเป็นต้องสงบสติอารมณ์ก่อนไม่งั้นเรื่องไม่จบแน่นอน "มึงก็ใจเย็นลงหน่อยดิไอ้เหี้ยน่าน!" "กูใจเย็นเหมือนนรกขุมเก้าอะ!" "ไอ้สัตว์!!" "นัดสุดท้ายแล้วอย่ามีเรื่องดิไปเหอะ กูเหนื่อยแล้ว" คืนนี้เรามากันที่ร้านเหล้าประจำนั่งโต๊ะเดิมมุมเดิมที่สามารถมองเห็นสาวๆได้ทั่วทั้งร้าน ฟีฟ่านั่งดื่มกับเพื่อนตั้งแต่ร้านยังไม่เปิดจนถึงตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วอีกประมาณชั่วโมงกว่าร้านจะปิด พวกเขามาค่อนข้างบ่อยเพราะรุ่นพี่ที่สนิทกันมากเป็นเจ้าของร้านเลยมีอภิสิทธิ์มากกว่าคนอื่นนิดหน่อย ฟีฟ่ามองไปอีกโต๊ะถัดกันแล้วยิ้มกว้างแอบมองคนสวยในชุดสีขาวสะอาดโคตรเตะตาแล้วเจ้าตัวยังหันมายิ้มให้กันอีกด้วย เขาชูแก้วเหล้าเธอก็ชูกลับมาก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนที่มาด้วยกันไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไรแต่หัวเราะจนยาหยีแบบนั้นก็ชักอยากจะเข้าไปนั่งคุยด้วยแล้วสิ เธอหันมาปรายตาพร้อมกับยิ้มให้อีกครั้งก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินออกไป หวั่นใจยังไงไม่รู้ที่โดยเธอบริหารเสน่ห์แบบนี้ แต่กูเดินตามเกมที่เธอวางไว้ครับ! "กูเข้าห้องน้ำก่อนแล้วค่อยกลับพร้อมกัน" จะตามผู้หญิงต่างหากละส่วนเพื่อนช่างแม่งเหอะพวกมันมีแฟนครบทุกคนแล้วถึงบางคนจะเป็นการแอบรักก็เถอะ ในตอนนี้เหลือแค่เขาคนเดียวที่โสด! เขาเดินตามมาช้าๆทำตัวเนียนที่สุดไม่คุกคามจนเกินไปเดี๋ยวจะกลัวเอาได้แล้วในระหว่างเดินตามนั้นก็จัดทรงเสื้อผ้าให้เข้าทีแล้วเสยผมอีกเล็กน้อยให้เข้าทรง คนสวยเดินไปหยุดที่รถออดี้สีเทาเข้มแล้วค้นหากุญแจแต่ว่าถ้าเธอไปแล้วคืนนี้เขาจะอยู่กับใครละห่ะ? "จะกลับแล้วเหรอครับ?" "มีอะไรรึเปล่าคะ?" "เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าครับ เฮียว่าเราหน้าคุ้นๆนะ อืม...ใช่ น้ำหวานไหม?" "คุณจำผิดแล้วค่ะฉันชื่อแป้งไม่ใช่น้ำหวานอะไรหรอกแล้วพึ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกเราคงไม่เคยเจอกันหรอกค่ะคุณ..." "เฮียฟีฟ่าครับ" "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" "แล้วไม่รอกลับพร้อมเพื่อนเหรอเฮียเห็นคนอื่นยังนั่งอยู่เลยหรือว่ามีคนตามแล้ว" "เพื่อนก็กลับพร้อมแฟนค่ะส่วนแป้งไม่มีใครต้องกลับเอง" "ดึกแล้วขับรถระวังนะครับ อืม...ถ้ามีอะไรโทรหาเฮียได้นะ" "ทำไมต้องโทรด้วยคะ?" "ก็แป้งขับรถดึกๆไง เฮียขอแอดไลน์หน่อยสิขับรถถึงแล้วบอกด้วยละเห็นผู้หญิงขับรถดึกๆแล้วเป็นห่วงมาก" แป้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดไลน์ด้วยความมึนงงนิดหน่อยก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปที่โรงแรมใกล้ๆที่จองเอาไว้ คืนนี้เธอมาเลี้ยงต้อนรับแฟนเพื่อนที่พึ่งเรียนจบปริณญาโทจากอังกฤษพึ่งกลับมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์แต่จำเป็นต้องกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้มีประชุมพร้อมทั้งเลี้ยงต้อนรับลูกชายคุณน้าที่จะเข้ามาเป็นหนึ่งในคณะผู้บริหารซึ่งปรกติเธอจะเข้าออฟฟิศแค่อาทิตย์ละสามวันตามที่พ่อบอกเพื่อศึกษางานส่วนเวลาที่เหลือก็เอาไปทำงานที่ชอบอย่างแบรนด์เครื่องประดับ แบรนด์กระเป๋าและคาเฟ่ใหม่ที่พึ่งเปิดได้ไม่นาน เสียงข้อความดังขึ้นแต่เธอยังไม่คิดจะเปิดดูเพราะตอนนี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว เธออาบน้ำแล้วมานอนยังมึนเมาไม่หายคงเพราะดื่มไปเยอะพอสมควร ฝันดีนะทุกคน! ฟีฟ่านั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนแต่สายตาจดจ้องมองข้อความที่ไม่ได้เปิดอ่านสักทีใจเริ่มกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สิว่าตอนนี้เขากำลังเป็นอะไรอยู่ถึงเอาแต่นึกถึงเสียงหวานของคนแสนสวยที่มองด้วยนัยตาฉ่ำเยิ้มแล้วทำท่างงตอนเขาขอไลน์อีกต่างหาก ถ้าเธอหายเมาแล้วจะลืมกันรึเปล่าวะ? "ไอ้ชานมึงว่ามันเป็นอะไรวะ?" ว่านสะกิดเพื่อนให้มองเพื่อนที่เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวทำหน้าบูดบึ้ง "ผีเข้ามั้งไอ้สัตว์ แดกๆเหอะอย่าเสือกเรื่องคนอื่นเยอะ!" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็มองตามเพื่อนบอกแล้วพึ่งจะเห็นว่าฟีฟ่าแม่งทำหน้าบึ้งตึงฉิบหายก่อนจะยิ้มกว้างแถมยังหัวเราะอีก เหี้ย!! แม่งเมาแล้วเพี้ยนรึเปล่าวะ? ไม่นะ! เพื่อนกูคอทองแดงทุกคน!! ตีหนึ่งครึ่งฟีฟ่าแยกตัวกลับห้องพักที่โรงแรมไม่ไกลมาก คืนนี้เขานอนกับไอ้น่านที่แม่งล้มตัวนอนนิ่งคิดว่าน่าจะหลับตั้งแต่มาถึงเลยส่วนเขาก็ค้นหาช่องทางที่จะติดต่อแป้งได้มากกว่าแค่ไลน์ รูปภาพเธอก็ช่างน่ารักน่าชังน่าชวนมาดูเอ็นเผื่อเธอจะเอ็นดูมาสละโสดไปด้วยกัน เดี๋ยวนะ! สละโสดเหรอวะ!? "กูคิดเหี้ยอะไรเนี่ย!!" เป็นไปได้ไงวะเจอกันแค่แป๊ปเดียวแถมพูดคุยไม่กี่คำแต่สมองตอนนี้คิดภาพเรานอนโรมรัมบนเตียงด้วยกันในจังหวะเร้าร้อนแล้วไม่ใช่สถานะคู่นอนทั่วไปด้วยแต่เป็นคนรักต่างหากละ นี่เขาอยากมีความรักเหรอ!? "ไอ้ฟีฟ่าปิดไฟได้แล้ว!" "เอ้า! กูนึกว่ามึงหลับซะอีก" "กูจะหลับแล้วเนี่ยปิดไฟเลยพรุ่งนี้กูนัดอินวาไว้ต้องตื่นเช้าไปกินข้าวด้วยกันไม่งั้นเดี๋ยวไม่ทัน" "คลั่งรักนะมึงอะ!" "อย่ามาคลั่งรักแบบกูแล้วกันไอ้ฟีฟ่า!" "ถุ้ย!! คลั่งเหล้ายังดีกว่าอีก!" เขายอมปิดไฟให้เพื่อนได้นอนหลับเพราะเดี๋ยวมันตื่นสายไปไม่ทันนัดคุณเลขาคนสวยที่แอบรักหัวปักหัวปำแล้วจะหงุดหงิดอาละวาดง่ายๆใส่เพื่อนสุดแสนจะหน้าตาดีอย่างเขาอีกซึ่งปรกติไอ้เหี้ยน่านแม่งก็จุดเดือดต่ำอยู่แล้วดูจากวันนี้สิเกือบจะล่อมือล่อตีนมาให้เพื่อนแล้วไง กับเพื่อนดุอย่างหมา กับเลขาลูกหมายังอาย! ถ้ากูมีความรักนะรับรองว่าไม่เป็นแบบนี้แน้! "เฮ้อ...แล้วแป้งมีแฟนยังวะ?" เธอก็บอกว่าไม่มีใครแต่ก็อดจะสงสัยไม่ได้จริงๆว่าคนสวยเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดสายตาแบบนั้นจะไม่มีใครเข้าหาเลยก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกขนาด "มึงบ่นเหี้ยอะไรเนี่ย!?" "ไฟกูก็ปิดแล้วมึงอย่าเยอะไอ้เหี้ยน่าน!!' "ไอ้สัตว์มึงก็หุบปากบ้างดิ!" "ทีกับคุณเลขาคนสวยไม่เห็นเรื่องเยอะแบบนี้เลยวะไอ้ควาย!" ไอ้เพื่อนเวรมันนอนหันหลังให้คงจะรำคาญมั้งแต่เอาตามความจริงเขาเนี่ยคือคนที่ต้องรำคาญมันมากกว่า คนห่าหอกอะไรไม่รู้ขนาดจะนอนก็ยังเรื่องเยอะอีกเดี๋ยวปิดไฟเดี๋ยวห้ามเสียงดังอีกต่อไปไม่ห้ามกูหายใจด้วยเลยละแต่เชื่อดิอีกสักพักถ้ายังนอนไม่หลับนะแม่งนอนถีบเขาแทบตกเตียงแน่ เขานอนมองรูปเดิมซ้ำๆด้วยใจที่เต้นแรงมากจนน่ากลัวแล้วอยู่ดีๆก็รู้สึกว่าหน้าร้อนผาวเขินมากคล้ายว่าเธอมาจ้องตากันอยู่ในตอนนี้ แม่ง...คิดถึงวะป่านนี้นอนฝันถึงเขารึเปล่านะ