นางมารร้าย บำเรอรัก

ตอนที่ 2 รู้หน้าไม่รู้ใจ ใครพูดยังไงก็ไม่เหมือนพิสูจน์เอง (4)

“แล้วซินนี่กับนายวิทย์เค้าสนิทกันมากหรือครับ” เอ็ดเวิร์ดแอบกระซิบถาม เมื่อคล้อยหลังซีลีนาที่เดินหายไปในห้องครัว เขาอยากรู้ว่าสองคนนั้นเป็นอะไรกัน แม้เพื่อนเขาจะไม่ได้มีท่าทีเหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากได้ชื่อว่าแทงข้างหลังใคร ก็ไอ้วิทย์มันประกาศเสียขนาดนั้น ว่าซินนี่น่ะเด็กมัน!

“สนิทนะ นายวิทย์น่ะเขาเป็นลูกชายของเพื่อนคุณพ่อของซินนี่นั่นแหละ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แม่ก็เลยรักนายวิทย์เหมือนเป็นลูกชายอีกคน รู้ว่าพ่อเอ็ดดี้เป็นเพื่อนเขาก็ดีเลย แม่จะได้ฝากดูแลน้องด้วย ซินนี่เขาเป็นดาราต้องไปถ่ายละครที่นั่นที่นี่ บางทีก็ไปต่างจังหวัดหลายๆ วัน แม่เป็นห่วง” มารดาของคนที่เกือบจะเป็นคู่ขาในคืนนี้ของเขาเล่ายาวเหยียดออกมา ชายหนุ่มจึงได้รู้ว่าที่แท้หญิงสาวก็เป็นดารานี่เอง ถึงว่า มาดอย่างกับนางพญา เดินเชิดเฉิดฉายซะขนาดนั้น

“ครับยินดี ผมเองก็เพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยได้ไม่นาน คงต้องให้ซินนี่ช่วยแนะนำเส้นทางและสถานที่ในกรุงเทพฯ บ้างล่ะครับ” ลูกครึ่งหนุ่มหล่อ เออออตามไปด้วยเนียนๆ ก่อนที่ทั้งสองจะหยุดคำสนทนาไว้เพียงแค่นั้น เมื่อคนที่โดนพาดพิงถึงเดินออกมาพร้อมด้วยแก้วชาร้อนหอมกรุ่น

“ดื่มชาร้อนๆ ก่อนค่ะ” เผื่อว่าจะช่วยให้อารมณ์ไม่ค้าง ซีลีนาว่าต่อในใจ ดวงตาคมสวยใสเป็นประกายระยิบระยับ เมื่อจับได้ว่า เขาไม่ได้ยินดีที่จะมาพบแม่ของเธอแต่อย่างใด ดูจากสายตาที่มองมาอย่างคาดโทษของชายหนุ่มก็รู้แล้ว ช่วยไม่ได้ อยากมองว่าเธอเหมือน คนใจง่าย ทำไมล่ะ

“ขอบคุณครับ” เขารับไปจิบนิดๆ ความหอมกรุ่นของน้ำสีเหลืองอมเขียว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ไม่ยาก อย่างน้อยก็ไม่ได้ร้อนรุ่มกลุ้มใจ เหมือนในคราแรกที่เดินเข้ามาจ๊ะเอ๋กับผู้ใหญ่ในห้องนี้

“เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับ รบกวนคุณน้ากับซินนี่นานแล้ว ขอบคุณสำหรับชาถ้วยนี้ครับ รสชาติดีมากเลย”

“จ้ะ ไว้ว่างๆ ก็แวะมาเยี่ยมเยียนกันได้นะจ๊ะพ่อเอ็ด ซินนี่เดินไปส่งพี่เขาที่ลิฟต์ด้วยนะลูก พี่เขาอุตส่าห์ขับรถมาส่ง”

เห็นมารดาเอาอกเอาใจเขา แถมยังเรียกซะสนิทสนมขนาดนั้น ก็อดหมั่นไส้พ่อคนเสน่ห์แรงเสียมิได้ ดูเอาเถอะ ขนาดแม่เธอ เขาก็ไม่ละเว้น ดูท่าว่าแม่จะนึกว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษหรือคุณชายปวรรุจเสียแล้วกระมัง ทั้งๆ ที่เขานี่ล่ะ ไม่ต่างจากราชสีห์ แถมเห็นเธอเป็นเหยื่ออันโอชะอีกต่างหาก แต่อย่าหวังว่าจะได้กินเธอง่ายๆ จนกว่าเขาจะพิสูจน์ให้เห็น ว่าจะไม่มองเธอเป็นแค่ ของเล่น แล้วนั่นแหละ

“ค่ะแม่”

เมื่อได้ยินหญิงสาวรับคำ เอ็ดเวิร์ดจึงยกมือไหว้ลาผู้อาวุโสอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามคนที่ทำเขาเจ็บแสบมาตลอดทั้งคืนด้วยจุดมุ่งหมายอะไรบางอย่าง ที่อาจจะทำให้ลดอาการเกรี้ยวกราดในอกลงไปได้บ้าง…

“นี่คุณ อื้อ...” ซีลีนาอุทานออกมาได้แค่นั้น เมื่อทันทีที่หญิงสาวเดินนำมาส่งเขาถึงหน้าลิฟต์ ชายหนุ่มก็คว้าแขนเรียวเสลา ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนจะปิดปากเซ็กซี่ที่กำลังจะบริภาษเขา

ซีลีนาได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา มือบางทุบปึกๆ ลงบนอกแกร่ง แต่เอ็ดเวิร์ดก็ไม่สะทกสะท้านใดๆ ทั้งสิ้น ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในปากหวาน ควานหาความชื่นฉ่ำ มาดับอารมณ์คุกรุ่นของตน

เมื่อช่วยเหลืออะไรตัวเองไม่ได้ ซีลีนาจึงปล่อยเขากระทำให้หนำใจ ส่วนตัวเองได้แต่เกาะกุมแขนแกร่งไว้ เพื่อพยุงร่างไม่ให้ทรุดร่วงลงไปที่พื้น

เป็นนาน ที่ชายหนุ่มจูบเอาๆ แถมยังกอดเอวบางไว้แนบแน่น แต่ก่อนที่ร่างอรชรจะแหลกสลาย เขาจึงคลายอ้อมแขน และผละปากหยักหนาออกจากปากสวยอิ่ม เมื่อรู้สึกพอใจในสิ่งที่เก็บกดไว้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกับผู้หญิงคนนี้

ทั้งคู่ต่างอยู่ในสภาวะอารมณ์ไม่ปกติ ซีลีนาปากบวมเจ่อ ส่วนชายหนุ่มก็กำลังปรับระดับการหายใจให้คงที่ ทั้งสองยืนสบตากันอย่างนั้น โดยไม่มีใครยอมใคร

ซีลีนาอยากจะด่าว่าเขา ว่าเธอไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง ที่ชายหนุ่มจะเด็ดเอาไปดมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ก็เพียงแค่คิด ด้วยไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด

เธอรู้ว่าชายหนุ่มจะไม่หยุดเพียงเท่านี้ ดูจากท่าทีที่เขาเป็นคนไม่ยอมใคร และชอบเอาชนะ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไม พอได้เจอกับเขา เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวรู้สึกว่า จะต้องถอยห่างออกมา อย่าไปสู้หรือเอาความรู้สึกของตัวเองไปเสี่ยงเด็ดขาด

เธอแน่ใจ ว่าเมื่อไหร่ที่เธอยอม เล่น ด้วย เธอจะไม่มีทางชนะคนๆ นี้ และหากเธอแพ้ หัวใจทั้งหมดของเธอคงแหลกสลายกลายเป็นผุยผงเป็นแน่ แต่เขาล่ะ จะยอมเลิก ลด ละ และปล่อยเธอไปหรือเปล่า

ฝ่ายชายหนุ่ม กลับไม่คิดถึงสิ่งอื่นใด นอกจากรสจูบหวานล้ำอันเขาได้พิสูจน์ด้วยตัวเองเมื่อสักครู่ พอลิ้มลองแล้วก็ติดใจ ใคร่อยากฝากฝังประทับริมฝีปากลงไปบนปากอิ่มเอิบนั่นอีกครั้ง เขาจำสุภาษิตไทยที่แม่เคยสอนได้บทหนึ่งที่ว่า สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ ตอนนี้ชายหนุ่มเข้าใจและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แต่เพื่อให้เหมาะกับสถานการณ์ เขาขอเปลี่ยนแปลงเป็น สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าจูบเอาเอง

“อย่าค่ะ” คนที่ยืนหอบไม่ต่างกัน เอ่ยห้ามเขา เมื่อคนหล่อเหลาตั้งใจจะโน้มใบหน้าเข้าหาเธออีกครั้ง

ทั้งสองไม่รู้หรอกว่า จะมีใครผ่านไปผ่านมาหรือไม่ แต่เป็นโชคดีที่ดึกดื่นค่ำคืนนี้ไม่มีใครออกไปไหน ไม่เช่นนั้น ฉากวาบหวามเมื่อสักครู่ คงไม่พ้นถูกเปิดโปงออกไปสู่สาธารณชนเป็นแน่

“ผมมีสิทธิ์มากกว่านี้ ที่จะลงโทษคุณ โทษฐานที่ทำให้ผมลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำ” เอ็ดเวิร์ดกล่าวยิ้มๆแขนหนาภายใต้เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนข้างหนึ่งเท้ายันไว้กับผนังลิฟต์ อีกข้างยื่นมือมาลูบไล้ผมสลวยออกจากใบหน้าสวยเปรี้ยว โดยกักกันแม่สาวแสบไว้ ไม่ให้หนีไปไหน หากเธอคิดขัดขืนหรือขยับ เขาก็สามารถจับกดไว้ได้ทัน

หญิงสาวได้แต่เบี่ยงใบหน้าหนี ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายอะไรด้วยอีก ในเมื่อเขาคิดแบบนั้นเธอก็จนปัญญา จึงได้แต่นิ่งไม่ตอบโต้อะไร

“ไม่นะคะ” ซีลีนาห้ามเขาอีกรอบได้ทัน ก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะจุมพิตเธอให้อ่อนระทวยอีกหน

“………” เขาไม่ตอบ ได้แต่เลิกคิ้วขึ้นรอฟัง ว่าหญิงสาวคิดหวังหรือต้องการจะพูดอะไรอีก ไม่รู้หรือไงว่าเขามันผู้ชายประเภท คิดจริง ทำจริง แต่ไม่ชอบพูดมาก มันเสียเวลา

“ถ้าคุณรังแกซินนี่อีก คุณจะไม่สามารถไปทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกตลอดชีวิต แต่ถ้าคุณปล่อยซินนี่ไป ซินนี่สัญญาว่าจะไม่กวนใจคุณ”

หญิงสาวเอ่ยถ้อยคำจริงจังออกมา เธอไม่ได้ขู่ หากเขาคิดว่าเธอเหมาะจะเป็นแค่คู่นอน ก็ตามใจ แต่ในเมื่อเธอไม่เล่นด้วย เขาก็ควรหยุดแค่นี้ อย่าได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก แต่หากเขาจะเอาแต่ใจ รักสนุกโดยไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น เธอก็บอกไว้เลยว่าจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปเป็นของชะนี (ผู้หญิง) คนไหน

“ผมไม่เคยหยุดที่ใคร และถ้าผมอยากได้อะไร ผมก็ต้องได้ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกยาหยี ยังไงซะคุณก็ต้องเป็นของผมอยู่ดีนั่นแหละทูนหัว”

ฟอด! ฟอด!

พูดจบเขาก็ฉกหอมแก้มเธอทันทีแรงๆ ทั้งสองข้าง ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากลงมายังลำคอระหง ดูดดึงด้วยความหมั่นเขี้ยวจนเป็นรอยประทับ ไม่ได้สนใจว่าจะสร้างความเดือดร้อนหรือความอับอายให้หญิงสาว

ซีลีนาน้ำตาคลอด้วยความเจ็บใจ แต่ก็ไม่ได้ผลักไสเขาอีก ในเมื่อชายหนุ่มเลือกที่จะเป็นแบบนี้ ก็รอดูวีรกรรมอันล้ำเลิศของเธอได้เลย เขามันทั้งบ้าและเก่งกาจ ใครจะบังอาจไปต่อกรได้ แค่เขาจูบลูบไล้ เธอก็แทบหมดเรี่ยวแรง หากเขาไม่เป็นฝ่ายละไปเสียก่อน คงแย่กว่านี้แน่ๆ

ซีลีนาได้แต่กำหมัดแน่น มองคนที่ทำปากจู๋ส่งจูบให้เธอ กดปิดลิฟต์คอนโดจากไป พร้อมๆ กับน้ำตาของหญิงสาวที่ไหลลงมาเป็นทาง หน้าตาเธอมันเหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรีนักหรือไง ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วย วันนี้เธอแค่หวั่นไหว แต่หากวันหนึ่งเธอรักเขาขึ้นมา และตัดใจไม่ได้ แล้วใครจะเสียหาย ไม่ใช่ฝ่ายผู้หญิงหรอกหรือ คอยดูนะถ้าได้เจอกันอีกล่ะก็ เขาจะไม่ได้เอาเปรียบเธอฝ่ายเดียวแบบนี้แน่…