วังเวง เงียบเหงา และเงียบงัน นี่มันห้องหอนะ ไม่ใช่ป่าช้า อยากจะด่าจะว่าหรือโวยวาย แต่ก็ได้แค่คิด นั่งใกล้กันแค่นี้ จะสะกิดยังไม่กล้า เขาจะทำหน้าหน่ายโลกอะไรนักหนา ขนาดเธอไม่เคยกลัวใคร ยังกลัวใจเขาในตอนนี้ที่สุด
ซีลีนาไม่กล้าเริ่มบทสนทนาใดๆ ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก ที่ตัดสินใจใช้ทั้งชีวิตของตนผูกติดกับเขา แต่หากย้อนเวลากลับไปได้ ถามว่าเธอจะตัดสินใจแบบเดิมเช่นนี้อยู่มั้ย ก็ตอบได้โดยไม่ต้องคิดเลยว่า ทำ!
ร่างหนาแน่นสูงสง่า ผุดกายลุกขึ้น หลังจากนั่งนิ่งเงียบทำใจมาได้สักพัก การขยับของเขา ทำเอาอีกคนที่นั่งข้างๆ ขยับตามไปด้วย แต่ซีลีนาก็ไม่ได้เอ่ยอะไร ด้วยทำตัวไม่ถูกเช่นกัน
มันแปลกๆ ไม่เห็นเหมือนตอนที่เธอกับเขาเจอกันที่ร้านของไววิทย์ในวันนั้น และวันที่อยู่ด้วยกันที่คอนโดของเธอ ครานั้นรู้สึกเกร็งและประหม่าบ้างก็จริง แต่มันยังมีความเป็นธรรมชาติและผ่อนคลายอยู่ในตัว ไม่ได้ชวนอึดอัดอึมครึมอย่างเดี
