“แม่...”
“อย่าร้องไห้นะ หนูโตแล้ว ต่อไปนี้หนูต้องคิดและตัดสินใจเอง ต้องดูแลตัวเองและทำหน้าที่ภรรยาให้ดีนะลูก” เอ่ยเตือนเสียงแผ่ว ไม่อยากให้ความสุขของลูกต้องสะดุดลง
“ซินนี่ขอโทษ ที่เคยทำตัวแย่ๆ ที่ดื้อกับแม่ แต่ซินนี่ก็รักแม่นะคะ”
“แม่รู้จ้ะ...ไปกันเถอะ ได้เวลาทำพิธีแล้วล่ะ”
“เอ่อ แม่คะ…ที่แม่เคยบอกว่าไปคุยกับพ่อของเอ็ดดี้มาแล้ว แม่ไปคุยอะไรกับเขาหรือคะ ทำไมเขาถึงยอมรับซินนี่ง่ายๆ ทั้งที่ลูกชายเขาไม่ได้เต็มใจสักนิด”
ซีลีนาตัดสินใจดึงข้อมือผอมบางนั้นไว้ เมื่อตัดสินใจได้แน่วแน่ ว่าจะถามแม่ให้รู้เรื่อง ในสิ่งที่เธอค้างคาใจมาแรมเดือน นับตั้งแต่หลังวันแถลงข่าว จนมาถึงวันแต่งงานในวันนี้
“แม่ก็ไปอธิบายให้เขาเข้าใจ เรื่องที่หนูเสียหายเพราะลูกชายเขา ก็เท่านั้นเอง”
“แล้วแม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อของเอ็ดดี้ได้ยังไงคะ หรือว่าแม่เคยรู้จักเขามาก่อน” ผู้เป็นลูกยังคาดคั้น เมื่อคำตอบที่ได้รับยังไม่ครบถ้
