ซีลีนาพากายและใจที่อ่อนล้า กลับมาจนถึงห้อง หลังจากขับรถเล่นเปลืองน้ำมันเพื่อชมวิวทิวทัศน์อันไม่น่าพิสมัยในเมืองหลวง สุดท้ายก็ไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใด จึงได้ซมซานกลับมา มือบางไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปภายใน ก่อนจะประหลาดใจเมื่อมีคนเรียกให้เปิดประตูไว้ก่อน
“อ้าว! แม่กลับมาแล้วหรือคะ ซินนี่คิดว่าแม่จะกลับอาทิตย์หน้าเสียอีก” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย แต่ก็เดินเข้าไปช่วยถือสัมภาระของมารดาเข้ามาในห้อง
“แม่กลับมาแล้วจ้ะ แล้วนี่หนูไปไหนมาหรือลูก”
“เอ่อ…ไป…” คนอ่อนวัยอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าพูด ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตระหนก เมื่อนึกได้ว่า มารดายังไม่รู้เรื่องข่าวฉาวเน่าๆ พวกนั้น
แล้วก็พานให้กังวลไปยังอนาคตอันใกล้ ว่าหากแม่รู้เรื่องจะเป็นเช่นไร สีหน้าหนักใจของเธอ ไม่ได้พ้นไปจากสายตาของบุพการีแม้แต่น้อย
“ช่างเถอะ หนูไปพักผ่อนเถอะนะ แม่ก็จะไปพักเหมือนกัน นั่งรถมาไกลๆ แล้วปวดหลัง ขอไปเอนเอาแรงสักงีบ อ
