ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 13
ไป่ถิงถิงค่อยๆ ลืมตาขึ้นเนื่องจากรู้สึกอึดอัด แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าของหงเฟยจวินที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ทันที ไป่ถิงถิงเม้มปากน้อยๆ เมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่ชั่วยามก่อนพุงเข้ามาในหัว
“ท่านเห็นข้าหมดแล้ว อย่างนี้ข้าจะยังได้เป็นพระชายาของท่านอยู่หรือไม่” ไป่ถิงถิงเบะปาก
“...”
“แต่ว่า อย่างไรเสียท่านก็ต้องรับผิดชอบข้า รู้หรือไม่ว่าธรรมเนียมของปีศาจจิ้งจอกนั้น เราไม่เปลื้องผ้าให้ผู้ใดเห็นเช่นนี้ นอกจากบิดามารดาที่เห็นเราเปลื้องผ้าตอนเด็กๆ และก็คู่ครองเท่านั้น”
“...”
ไป่ถิงถิงถอนหายใจก่อนจะยกนิ้วขึ้นจิ้มเบาๆ ที่ปลายจมูกของหงเฟยจวิน “ท่านหล่อเหลาเช่นนี้ ข้าจะปล่อยให้ท่านหลุดมือไปได้อย่างไรกัน” พูดจบไป่ถิงถิงก็หัวเราะอย่างร่าเริงทันที
“เจ้าตื่นแล้ว เหตุใดถึงยังไม่ยอมลุกไปล้างหน้า” หงเฟยจวินพูดก่อนจะลืมตาขึ้น
ไป่ถิงถิงสะดุ้
