ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 14
การทานอาหารครั้งนี้ไป่ถิงถิงมีพลังการแข่งขันเป็นอย่างมาก เนื่องจากโต๊ะข้างๆ นั้นมีมนุษย์นางหนึ่งหน้าตางดงาม ที่กำลังหยิบเอาหมั่นโถวเข้าปากคำใหญ่ ส่วนทางด้านไป่ถิงถิงนั้นก็ไม่ต่างกัน มือทั้งสองข้างของร่างบางถือหมั่นโถวเอาไว้พลางยัดเข้าไปในปากอย่างไม่ยอมแพ้ หงเฟยจวินถอนหายใจน้อยๆ เพราะว่าไป่ถิงถิงกับแม่นางน้อยคนนั้นต่อสู้ผ่านการยัดอาหารเข้าปากมาหลายเค่อแล้ว
“เจ้าไม่จำเป็นต้องยัดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปในปากเจ้าเช่นนั้น” หงเฟยจวินทำหน้าเบื่อหน่าย
“อ่านไอ้อู้อะไอ อ้าอ้องอ่ะอะอางไอ้อ้าย” “ (ท่านไม่รู้อะไร ข้าต้องชนะนางให้ได้)
หงเฟยจวินถอนหายใจ “ถ้าหากคืนนี้เจ้าปวดท้องจนนอนไม่ได้ ข้าจะลงโทษเจ้า”
“อ้าเอ็นอีอาจ อ้าไอ่อัว” (ข้าเป็นปีศาจ ข้าไม่กลัว)
หงเฟยจวินส่ายหน้าเมื่อพูดอย่างไรไป่ถิงถิงก็ไม่ยอมหยุดเสียที ร่างสูงไม่ได้กังวลถึงเงินที่ต้
