EP 29
1137 คำ
“ตกลงครับ ไหนลองบอกมาซิอยากจะได้ยินว่าคุณจะบอกอะไรผมน้า” เขาทำท่าล้อเลียนและละวงแขนให้หลวมออกเพื่อให้เธอได้สบายขึ้น
“ขิมเอ่อ...ขิมรักคุณค่ะ ปล่อยขิมได้แล้วค่ะ”
หญิงสาวออกอาการอายจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงจนคนฟังเห็นได้ชัดและก็อดที่จะขำเสียไม่ได้ เด็กหนอเด็ก เธอยังเด็กอยู่จริงๆ เลย ไม่ประสากับเรื่องนี้เลย เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขานั้นจะเป็นรักแรกของเธอ
“ผมขอค้างที่นี่นะผมสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือครับว่าจะไม่ทำอะไรคุณขิมให้มัวหมองเป็นอันขาด คุณนอนในห้องส่วนผมนอนที่ชุดรับแขกนะ” เอาอ้อนวอนและอ้อมแขนนั้นยังคงโอบร่างบางๆ เอาไว้ไม่ยอมปล่อยให้เป็นอิสระ
“ไม่ได้ค่ะ ใครๆ ก็เห็นว่าคุณขึ้นมากับขิมนะคะ” เธอพยายามที่จะหาเหตุผลมาอ้าง
“ถ้าไม่ผมก็ไม่ปล่อยเหมือนกันจะกอดไว้ทั้งคืน และก็จะปล้ำด้วย ให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย ไม่เชื่อคอยดูสิเอ้า” เขาขู่ด้วยอาการปนจริง
“อย่านะคุณกรณ์นี่โกงขิมอีกแล้วนะ ขิมโกรธแล้วด้วย ปล่อยขิมค่ะ” เทียมหทัยเอาจริงบ้าง
“งั้นก็ดีสิผมจะได้ปล้ำคุณจริงๆ เลย นะคนดีนะ ผมจะทำงานแล้วคุณก็เข้านอนนะผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเกินไปกว่านี้นะครับ ถึงแม้ว่ามันจะยากสักแค่ไหนผมก็จะทน เพราะผมรักคุณและไม่อยากให้คุณต้องมาเสียหายเพราะผมนะคนดีนะ เดี๋ยวผมจะส่งคุณเข้านอนนะ”
เขาบอกพร้อมทั้งพาร่างของเธอเข้าไปในห้อง โดยที่เทียมหทัยนั้นทำตามอย่างว่าง่าย เธอนอนลงที่เตียงโดยมีธรรทรนั้นห่มผ้าให้ และหอมฟอดใหญ่ที่แก้มขาวเนียน
“ผมรักคุณนะขิม”
เขาบอกก่อนที่จะปิดไฟห้องและเดินออกจากห้องตามสัญญาที่ให้เอาไว้ แล้วก็มานั่งทำงานของตัวเองตามที่ตั้งใจเอาไว้ จนรู้สึกง่วง และก่อนที่เขาจะนอนก็ไม่วายที่จะเข้ามาดูใบหน้าเรียวงามและจูบลงไปที่หน้าผากก่อนจะออกไปนอนที่ชุดรับแขกจริงๆ
เทียมหทัยตื่นขึ้นมาก็รีบออกมาหาเจ้าของร่างที่โอบกอดเธอไว้ค่อนคืนแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของเขา ทำให้เธอผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้คิดจะตามหาอะไร เพราะเธอนั้นอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย จริงรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำให้เรียบร้อย พอแต่งตัวเสร็จออกมาอีกทีก็พบว่าเขานั้นอยู่ในชุดเสื้อผ้าใหม่นั่งรอเธอที่ระเบียงและอีกไม่นานก็มีพนักงานยกอาหารเช้าเข้ามาให้
“อรุณสวัสดิ์ครับ” เขาทักและยิ้มให้
“ค่ะ ขิมตื่นมาไม่เห็นคุณค่ะ”
“พอดีผมตื่นขึ้นมาเห็นคุณกำลังหลับเลยไม่อยากจะปลุกก็เลยกลับไปอาบน้ำที่บ้านแล้วก็เตรียมข้าวของกลับพร้อมกับคุณเลย ให้ผมขับรถให้นะครับ” เขารายงานยืดยาว
“แล้วรถคุณล่ะคะ” เธอสงสัย
“ก็เดี๋ยวให้เด็กขับกลับไปส่งก็ได้ครับ ผมคงจะไม่ยอมขับรถกลับบ้านคนเดียวโดยที่ไม่มีแฟนกลับด้วยแน่เลย คุณกินอะไรก่อนออกเดินทางเถอะเดี๋ยวจะหิวไม่รู้ด้วยนะ” เขาพูดแล้วรีบเฉไปเรื่องอื่น
“ขี้ตู่ใครเป็นแฟนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เธอตอบพร้อมหน้าแดงกร่ำ
“อ้าว! เอาแล้วสิ สงสัยต้องเตือนความจำอีกละมั้งคุณถึงจะจำได้” เขาพูดพลางลุกขึ้นมาคว้าเอาร่างบางๆ ไปไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง
“ปล่อยค่ะ! คุณกรณ์หากำไรกับขิมอยู่เรื่อยเลยนะคะ กลับไปจะฟ้องคุณพ่อให้เข็ดเลย” เธอต่อว่าแต่ใบหน้านั้นรู้สึกสุขใจยิ่งนักที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา
“นี่แน่ะฟ้องพ่อเหรอ ต้องลงโทษให้เข็ดเลยนะรู้มั้ย ไหนลองบอกซิใครเป็นแฟนผมเอ่ย ถ้าไม่พูดโดนอีกแน่ๆ เลย” เขาหอมไปที่แก้มเนียนฟอดใหญ่ และทำท่าจะหอมอีกครั้งจนเทียมหทัยต้องรีบห้ามทัพเอาไว้
“ก็ได้ค่ะขิมเป็นแฟนคุณค่ะ พอใจหรือยังคะ ปล่อยขิมได้แล้วนะ แล้วก็รีบไปทานข้าวจะได้รีบกลับนะคะ”
เธอรีบเตือนให้เขาได้สติ แล้วก็ได้ผลเขารีบปล่อยให้เธอเป็นอิสระและก็กลับไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
ธรรทรพยายามพาเทียหมทัยขับรถแวะดูโน่นนี่จนใกล้ค่ำจึงยอมพาเข้าบ้านและก็ต้องจอดรถไว้ได้แค่ปากซอยเพราะทั้งเขาและเธอนั้นก็ต่างไม่อยากให้ผู้ใหญ่ได้เห็นว่าทั้งสองมาด้วยกัน
แล้วเขาก็นั่งแท็กซี่กลับเหมือนๆ กับหลายๆ ครั้งที่เขาเคยทำ เพียงแต่ครั้งนี้คนทั้งสองนั้นกลับเข้าบ้านด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบและเป็นสุขยิ่งนัก
ไม่นานนักก็มีเสียงโทรเรียกเข้าที่มือถือเทียมหทัย และก็ข้อความหวานซึ้งจากเขาอีกนับไม่ถ้วนภายในไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง
“ยัยชุยังไม่ไปไหนอีกหรือจ้ะไหนบอกว่าพ่อธรรจะมารับไปสมาคมพร้อมกับคุณหญิงป้าไงจ้ะ”
โอบบุญทักลูกสาวขณะเดินลงบันไดมาจากชั้นบนของบ้าน แล้วเหลือบไปเห็นว่าลูกสาวยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกอยู่
“ไม่ทราบสิคะคุณแม่ ยังไม่เห็นเขาโทรมาเลยค่ะ มีแต่คุณป้าบอกว่าวันนี้พี่ธรรจะมารับแต่ก็ยังไม่เห็นมาสักที”
ชุติมาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และตัดพ้อ ทำเอาโอบบุญนั้นรู้สึกสงสารลูกสาวขึ้นมาจับใจ นี่ถ้าหากไม่ติดที่เธอเคยสัญญาไว้กับรสรินทร์เมื่อครั้งเรียนหนังสือด้วยกันว่าใครมีลูกสาวและลูกชายนั้นก็จะให้แต่งงานกัน เธอก็คงจะไม่ขอให้ลูกสาวรับหมั้นธรรทรเลย
เพราะเธอเองก็พอจะดูธรรทรออกว่ารู้สึกยังไงกับลูกสาวของเธอ จะมีก็แต่รสรินทร์เท่านั้นที่คอยบอกว่าธรรทรนั้นไม่ค่อยจะว่างเพราะมัวแต่ทำงาน ซึ่งก็มีทั้งจริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่เธอก็ชื้นใจที่ว่ายังไม่มีข่าวคราวที่ไหนบอกว่าธรรทรนั้นมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากลูกสาวของเธอ และอีกอย่างหนึ่ง
- ผู้เขียน
