EP 60
1114 คำ
“นั่นสิจ้ะ หลานฉันนะทั้งหล่อ ทั้งรวย สาวๆ เห็นที่ไหนก็ต้องสยบให้ทั้งนั้น เธอไม่ภูมิใจหรือจ้ะได้ที่ชื่อว่าเป็นน้องสาวของเขา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่วมสายเลือดก็เถอะ” ภาวินีรีบสมทบอีกแรง ประหนึ่งได้ล่วงรู้ว่าปลายมีอะไรเด็ดๆ รอเล่นงานเธออยู่ก็ไม่ปาน
“เอ่อ! เปล่าค่ะ”
เธอปฏิเสธ ด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ สีหน้านั้นบ่งบอกถึงความกังวลยิ่งนัก เมื่อถูกทั้งสามคนคอยรุม
“งั้นก็ไปกันได้แล้วล่ะจ้ะ พี่จะพาไปกินขนมร้านประจำพี่ด้วยนะ นานๆ จะได้รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งก่อนเก่าสักที” เขาตีรวนเธอพร้อมส่งสายตาแบบมีเลศนัยให้กับภัคคินีและภาวินี จนทำให้ทั้งสองนั้นแอบส่งยิ้มให้กันอย่างมีความสุข โดยที่พรรณีนั้นไม่ทันได้สังเกตเห็น ก่อนที่เทียมหทัยจะเดินตามปลายออกไปที่รถ
“ฉันเห็นเธอเดินลงมาจากห้องนอน ฉันผิดหวังเล็กน้อยนะเธอรู้มั้ย”
เขาเริ่มพูดกับเธอขณะที่ขับรถออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงโต้ตอบจากเธอ เพราะเธอรู้ดีว่าคงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่นอน
“จะไม่ถามเหรอว่าทำไม” เขาแหย่
“ดิฉันไม่อยากทราบค่ะ ถ้าคุณจะกรุณาไม่บอกจะเป็นการดีค่ะ” เธอโต้ตอบในที่สุด
“แต่บังเอิญฉันอยากจะบอกนี่สิ ฉันกับอาๆ ของฉันกำลังลุ้นกันอยู่ว่าเช้านี้เราจะได้เห็นหน้าเธออีกหรือเปล่าน่ะสิ เพราะว่าพวกเราแอบหวังว่าไอ้แท็กซี่ที่เธอหุนหันออกมาโบก หลังจากที่เล่นละครน้ำเน่า เรียกน้ำตาจากคนในผับจนได้เงินล้านมาบริจาคแล้ว ไอ้แท็กซี่นั่นมันจะพาเธอเอาไปฆ่าข่มขืน หรือฆ่าเฉยๆ ไม่ต้องข่มขืนดีนะ เอ๊ะ! หรืออาจจะไม่ทั้งสองอย่าง ต้องพูดว่าพาเธอไประบายอารมณ์จะดีกว่านะ เพราะว่าอารมณ์เธอมันอาจจะค้างอยู่ก็ได้ เพราะนานๆ เธอจะเจอชู้รักสักครั้งหนึ่ง จะได้ปลดปล่อยสักหน่อย แต่บังเอิญมันไม่เป็นอย่างที่เคยเป็นไง” เขาพูดเพื่อให้เธอรู้สึกโกรธ
“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าคนที่ผ่านเมืองนอกเมืองนามาอย่างคุณนี่ จะมีความคิดที่สกปรกๆ แบบนี้อยู่ในหัว” เธอโต้ไปในที่สุด
“ฉันจะคิดสกปรกๆ ก็สำหรับคนสกปรกๆ อย่างเธอเท่านั้นล่ะ ไอ้พวกผู้หญิงที่เขาหากินอย่างว่า ฉันยังคิดว่าเขาจะสะอาดกว่าเธอซะอีก เพราะอย่างน้อยๆ เขาก็รับค่าจ้างเฉพาะเวลาเขาทำงาน แต่เธอนี่กะจะฮุบหมดทั้งคลังเลยมันน่าสังเวชสิ้นดี” เขาตอบกลับทันควัน
“เอะ! หรือว่าที่แท็กซี่มันปล่อยเธอกลับมาได้ เพราะว่าเธอทำให้มันมีความสุขจนล้นมันถึงได้เก็บเธอเอาไว้ เผื่อจะเรียกใช้ยามมันหาอีตัวไม่ได้หรือเปล่านะ” เขาพูดใส่เธอ
“คุณปลายถ้าคุณจะใช้คำพูดที่มันสกปรกๆ กับฉัน ก็กรุณาจอดฉันจะลง” เธอฉุนเขาจัด
“โอ้โฮ! พูดถึงไอ้แท็กซี่หน่อยไม่ได้ จะโทรเรียกให้มันมารับอีกหรือไง”
เขาสนุกกับการได้ถากถางเธอเป็นที่สุด
“คนสกปรก! ฉันเกลียดคุณ ไม่น่าเชื่อเลยว่าทั้งคุณย่า คุณพ่อและคุณแม่ท่านก็ล้วนแล้วแต่มีคุณสมบัติผู้ดีอยู่เต็มตัว แต่คุณซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านแท้ๆ กลับไร้ซึ่งคุณสมบัติพวกนี้”
เธอโมโหสุดขีด ซึ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเขาในเวลานี้เลย เขาจอดรถเข้าข้างทางทันใด
“อย่ามาอวดดีกับฉันนะ ความเป็นลูกผู้ดีของฉันน่ะมันอยู่ในเลือดเนื้อของฉัน ไม่ต้องคอยมาเสแสร้งสร้างเอาทีหลังเหมือนลูกกาฝากอย่างเธอก็แล้วกัน และฉันจะบอกให้นะ อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันแบบนี้ เธอรู้ตัวไว้ซะด้วยนะว่า ชีวิตของเธอน่ะ อยู่ในกำมือของฉันแล้ว ฉะนั้นเธอต้องหัดทำดีกับฉัน เผื่อว่าฉันจะได้เห็นค่าเธอเท่าๆ กับพวกอีตัวหรือผู้หญิงพรรค์นั้นไง”
เขากระชากหัวไหลเธอและบีบอย่างแรงด้วยความโกรธ
“ฉันว่าคุณต่างหากที่จะต้องกลัวอีตัวอย่างฉัน ฉันจะบอกให้เอาบุญอีกครั้งนะ ถ้าขืนคุณยังหาเรื่องฉันไม่มีที่สิ้นสุดล่ะก็ สักวันหนึ่งคุณจะตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเอง อยู่ในสภาพของยาจกที่เหลือแต่ผ้าติดตัวเพียงชิ้นเดียว หรือไม่ก็ต้องไปเป็นขอทานอยู่ข้างถนนก็ได้ หรือถ้าฉันจะปราณีหน่อยก็อาจจะแถมขันให้อีกสักใบก็ได้” เธอด่าเขาอย่างเหลืออด
“ปล่อยฉันนะฉันเจ็บ”
เธอตอบโต้เขาและปัดแขนของเขาออกจากหัวไหล่ของเธอ เพราะรู้สึกเจ็บเมื่อเขาบีบมันแรงขึ้นกว่าเดิม
“ฉันบอกแล้วไง ว่าอย่ามาอวดดีกับฉัน” เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“ทำไมหรือคะ แค่จิตนาการคุณก็กลัวจนตัวสั่นแล้วเหรอคะ แหม! คุณนี่ไม่เหมือนกับพ่อคุณเลยนะ รายนั้นน่ะแค่เห็นฉันก็สั่นไปทั้งตัวแล้วล่ะ แต่สั่นสู้นะ แค่ฉันเอ่ยปากขอคำเดียวเท่านั้นล่ะ” เธอตอบกลับทันควันด้วยความโกรธไม่แพ้กัน
“ทำไม เธอจะทำไมฉันห๊า” เขาคว้าข้อมือเธอมาบีบด้วยความโกรธ
“ก็ไม่ทำไมหรอกค่ะ คุณก็อาจจะกระเด็นจากฐานะลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาเป็นคนคอยเช็ดร้องเท้าให้ฉันก็ได้”
เธอยั่วเขาจนเลือดขึ้นหน้า จนเขาทนไม่ได้ มือหนาๆ ฟาดลงมาที่แก้มขาวเนียนเต็มแรง จนเธอนั้นน้ำตาคลอเบ้าและนึกเสียใจที่ไม่น่าตอบโต้เขาแต่แรก แต่ด้วยแรงโกรธ เธอก็ฟาดเขากลับเต็มแรงไม่แพ้กัน
“เธอรู้มั้ย! ไม่เคยมีใครเคยทำอย่างนี้กับฉันเลย และถ้ามีใครกล้าล่ะก็! ..ต้องเจอแบบนี้….” เขาคว้าหัวไหล่เธอมาอีกครั้ง ระดมจูบที่เรียวปากงามอย่างไม่ปราณี
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย บอกให้ปล่อย”
เธอพยายามจะดิ้นรนพร้อมทั้งระดมกำปั้นทุบที่ไหล่เขาเพื่อให้หลุดจากการพันธนาการของเขา แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะวงแขนแข็งแรงราวปลอกเหล็กนั้นรวบร่างเล็กๆ เอาไว้แน่น และเขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้มีสิทธิ์ดิ้นรนต่อสู้
- ผู้เขียน
