เก็บดวงใจไว้ให้เธอ

EP 61

ริมฝีปากของเขานั้นบดขยี้กับเรียวปากบางอย่างไร้ความปราณี ราวกับเป็นการลงโทษว่า ทีหน้าทีหลังนั้นอย่าได้คิดแม้แต่จะมาต่อกรณ์กับเขาอีก ไม่นานจากความแข็งกร้าวก็กลับเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล ลิ้นเขาชอนไชเพื่อหาความฉ่ำหวานเนิ่นนาน

 มือที่รวบร่างเธอไว้แน่นก็คลายเป็นเบาเพื่อให้เธอได้มีอิสระ หญิงสาวรู้สึกแปลกประหลาดกับรสสัมผัสจากเขาอย่างบอกไม่ถูก ในใจก็ขยะแขยงเขายิ่งนัก และนึกเสียใจที่ปล่อยให้เขามีสิทธิ์สั่งการบนเรียวปากงามของตัวเอง ทั้นใดนั้นเธอก็ผลักเขาออกได้ในที่สุด และเปิดประตูรถวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต

“นี่ทำไมเราจะต้องมาเจอผู้ชายอย่างเขาก็ไม่รู้ ฉันเกลียดคุณ เกลียดมาก ถึงมากที่สุด”

หญิงสาววิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ขาแข้งก็หมดแรง และก็วูบลงไปในที่สุด ยังดีที่เขารวบร่างบางเอาไว้ได้ทัน และก็รีบอุ้มเธอกลับไปที่รถก่อนที่เขาจะตกเป็นเป้าสายตาให้กับรถที่วิ่งไปมาในละแวกนั้น

โชคยังดีที่เป็นทางที่ไม่มีรถวิ่งผ่านไปมาเท่าไหร่ ไม่เช่นนั้นคงจะต้องมีใครสงสัยในพฤติกรรมของเขาที่อุ้มเทียมหทัยอยู่ที่ถนนเป็นแน่

“เทียมหทัยๆ”

เขาเรียกเธอ หลังจากที่วางร่างไว้ที่เบาะรถเรียบร้อยแล้ว และก็นึกโกรธและเกลียดตัวเองที่ทำแบบนั้นลงไป ทำไมเขาจะต้องจูบซ้ำรอยผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อตัวเองด้วยก็ไม่รู้ แต่เขาก็ให้นึกแปลกใจกับรสสัมผัสนั้นไม่หาย

มันเป็นความรู้สึกที่แปลกที่เขาไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนเลย เขาขับรถออกไปในที่สุดปล่อยให้เทียมหทัยนั้นหมดสติอยู่ข้างๆ เพราะเท่าที่ประสบการณ์เขารู้ดีว่า เธอคงจะโกรธเขามากจนหมดสติไปนั่นเอง

หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าเขาขับรถเข้ามาจะถึงทางเข้าบ้านแล้ว เธอรีบลุกขึ้นสำรวจตัวเองเป็นสิ่งแรก และก็พบว่าทุกอย่างยังปกติดี และก็หันไปดูทางเบาะหลังก็พบว่าของที่พรรณีให้ไปเอานั้นอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว

“นี่เขาก็คงไม่ได้จำทางไม่ได้อย่างที่บอกเอาไว้ ที่เขาอยากจะเอาเธอไปก็เพียงเพื่ออยากจะทำให้เธอเจ็บใจเล่นๆ”

เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอก็บอกตัวเองว่าจะสงบปาก สงบคำไม่ตอบโต้กับเขาอีก จนเขาเอารถเข้าจอดในบ้าน เธอรีบเปิดประตูและวิ่งไปยังเรือนคุณพร้อมทันที ทิ้งให้เขานึกขำปนสะใจกับบทเรียนที่เขาสั่งสอนเธอเอาไว้

“ยัยขิมเป็นอะไรไปจ๊ะ! มาทางนี้สิลูก พี่หมอเขามารอเราตั้งนานแล้วนะ เห็นแม่เราเขาบอกว่าไปกับเจ้าปลาย” คุณพร้อมเรียกเธอเพราะเห็นวิ่งหน้าตื่นมา

“สวัสดีค่ะพี่หมอ ขิมไม่ทราบว่าพี่หมอจะมาค่ะ พอดีคุณแม่ให้พาพี่ปลายไปเอาของข้างนอกมาค่ะ” เธอตอบและเดินมาหาคุณพร้อมที่นั่งอยู่ชุดรับแขกพร้อมกับปัญญา

“ไม่เป็นไรจ้ะ พอดีพี่ไม่ได้นัดไว้ด้วย ว่าจะมาขอฝากท้องไว้กับคุณย่าสักมื้อ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พร้อมสายที่มองไปที่เธอนั้นแสดงถึงความปลาบปลื้มทุกครั้งที่ได้เจอเธอ จนคุณพร้อมนั้นสังเกตเห็นได้ และก็พอใจเอามากๆ ที่ได้เห็นภาพๆ นี้

“ฝากเฝิกอะไรกันจ้ะตาหมอ เราน่ะเหมือนหลานย่าคนหนึ่งนะ จะมากินทุกวันยังได้เลยรู้มั้ย บ้านย่ามีของให้เรากินได้เป็นปีๆ จ้ะ จริงมั้ยยัยขิม”

คุณพร้อมพูดและหันไปหาเทียมหทัย แต่ก็สังเกตเห็นว่าเธอนั้นไม่ได้มีอาการที่ดีใจหรือเสียใจใดๆ ออกมาให้คุณพร้อมเห็นเลย ยิ่งทำให้เธอนั้นหนักใจยิ่งนัก แต่เธอก็จะพยายามให้เทียมหทัยลืมเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นและหันมาสนใจปัญญาให้ได้

“แล้วแต่คุณย่าค่ะขิมยังไงก็ได้ค่ะ” เธอตอบตามมารยาท

“นี่ก็อีกนานกว่าจะถึงเวลาข้าวเย็น ยัยขิมไปเก็บดอกกุหลาบกับมะลิไปฝากป้าวิมลให้เอาไปจัดแจกันหน่อยนะลูก ดูสิออกดอกเต็มสวนเลย เดี๋ยวใช้ไม่ทันจะร่วงทิ้งเสียของเปล่าๆ ตาหมอไปช่วยน้องถือหน่อยไป”

คุณพร้อมพยายามเปิดโอกาสให้ทั้งสองมีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง

“ค่ะคุณย่า”

เธอรับคำอย่างว่าง่ายและเดินนำปัญญาไปที่สวนกุหลาบซึ่งห่างจากบ้านของคุณพร้อมไม่มากนัก และที่สวนกุหลาบนั้นก็มีดอกไม้นานาพันธุ์ปลูกขึ้นเต็มไปหมด

ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือของเทียมหทัยและนายแก้วคนสวนทั้งนั้น ที่คัดสรรหาพันธุ์ไม้ต่างๆ เอามาปลูกเอาไว้ และเธอก็ใช้ตรงนี้เป็นแปลงทดลองปลูกก่อนที่จะนำไปปลูกจริงที่ไร่ด้วย

“พักนี้พี่เห็นขิมดูเครียดๆ นะ งานหนักหรือเปล่าจ้ะ หรือว่าเจ้าปลายมันใช้งานขิมหนัก บอกพี่มาได้นะ พี่จะจัดการมันเอง” ปัญญาเริ่มบทสนทนา

“เปล่าค่ะพี่หมอ ก็ทำเหมือนเมื่อก่อนล่ะค่ะ ไม่มาก ไม่น้อย พักนี้ขิมจะได้ทำงานน้อยลงด้วยซ้ำ ไร่ก็ไม่ค่อยได้ไปดู เพราะพี่ปลายจะไปเองซะด้วยซ้ำ”

เธอตอบตามความเป็นจริง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลอะไร ปลายนั้นจะพยายามเจียดเวลาว่างแวะไปดูงานที่ไร่เองบ่อยขึ้น ซึ่งบางครั้งก็ไปค้างที่นั่นพร้อมกันกับวันวิสาข์เพียงแต่นอนคนละห้องเท่านั้นเอง จนคนที่ไร่เขาเล่าให้เธอฟังว่า วันวิสาข์อาจจะเข้ามาเป็นนายหญิงของไร่ในไม่ช้า ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ติดใจอะไรยิ่งดีเสียด้วยซ้ำ ที่เขาจะได้ไม่ต้องเอาเวลามาคอยหาเรื่องรังแกเธออีก

“ทำไมล่ะครับ” ปัญญาถามด้วยความสงสัยขณะเดินถือตะกร้าตามเธอไปตามแปลงกุหลาบที่ชูช่อสลอนรอคนมาตัดจากต้น

“ไม่ทราบค่ะ สงสัยพี่เขาคงอยากจะเรียนรู้งานด้านนี้ด้วยมั๊งคะ เพราะว่าปีๆ หนึ่งที่ไร่นั้นก็ทำกำไรได้ไม่น้อยเลยค่ะ แต่ขิมว่าก็ดีค่ะ เพราะอีกไม่นานพี่ปลายก็จะเป็นคนดูแลต่อจากคุณพ่อแล้วนี่คะ”