EP 69
1128 คำ
“จะไปโรงพยาบาลไม่เห็นบอกล่ะฉันจะได้พาไป จะไปรบกวนเจ้าหมอมันทำไม”
เขาพูดในที่สุด แต่หญิงสาวไม่สนใจเพราะเทียมหทัยนั้น รู้ทั้งรู้ว่าเขาคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้ เธอจะไม่มีวันลืมเด็ดขาด และต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ห่างๆ เขาไว้ให้มากที่สุด
“ไม่ลำบากหรอกปลาย ฉันอาสามารับขิมเอง เข้าบ้านเถอะครับคุณอา เดี๋ยวขิมต้องทานยาก่อนอาหารด้วยนะครับ” แล้วเขาก็เข็นรถเธอเดินนำหน้าไปห้องรับแขก โดยมีปลายและคนอื่นๆ เดินตามไป
“แล้วเมื่อไหร่จะหายกันล่ะยะแม่ขิม งานการไม่ต้องทำกันพอดี”
ภาวินีไม่วายที่จะหาเรื่องเธอ
“วันมะรืนก็เอาเฝือกออกได้แล้วครับคุณอา” ปัญญารีบชิงตอบก่อน
“คุณขิมก็รอทานข้าวเย็นก่อนนะคะ แล้วค่อยขึ้นข้างบนทีเดียวเลย ป้าสงสารคุณหมอค่ะที่ต้องคอยอุ้มขึ้นทุกวันเลย” บังอรบอกขณะที่ยกแก้วน้ำให้เธอกินยา
“ชอบล่ะสิไม่ว่าจริงมั้ยเจ้าหมอ”
เขาชิงตอบแทนเพื่อนด้วยความหมั่นไส้ที่เห็นปัญญานั้นออกรับแทนเทียมหทัยในทุกๆ เรื่อง และนับวันปัญญาก็ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเทียมหทัยเข้าไปทุกวัน ตั้งแต่วันที่เธอเจ็บป่วยจนอาการจะหายดีเป็นปกติในเร็ววันนี้ และพักนี้เขาก็สังเกตเห็นเทียมหทัยนั้นยินยอมให้ปัญญาเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอโดยไม่ได้ขัดข้องหรือปฏิเสธเหมือนเมื่อครั้งแรกๆ ที่เขากลับมาจากเมืองนอกใหม่ๆ
“ไหนบอกว่ารักแฟนเก่านักหนาไง นี่เขากลับมาก็ไม่ถึงปีก็ทำท่าจะลืมซะแล้ว มารยา” เขาพรึมพรำในลำคอแล้วก็รีบตัดความคิดบ้าๆ ออกจากหัวตัวเองในที่สุด
เทียมหทัยกลับเข้าไปทำงานหลังจากที่ร่างกายหายเป็นปกติได้หลายวันแล้ว จากการดูแลอย่างใกล้ชิดของปัญญา เธอขับรถเข้าบ้านหลังจากกลับจากทำงานเมื่อเอารถเข้าไปจอดก็พบว่ารถของปัญญาและรถภุชงค์นั้นจอดอยู่ก่อนแล้ว เธอเดาได้ไม่ยากว่าทุกคนมาทำไม เธอได้แต่ถอนหายใจแล้วก็เดินเลี่ยงไปหลบอยู่ที่ศาลาในสวนดอกไม้แทน พร้อมกับครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดีกับคำขอของปัญญา
แล้วก็รู้สึกเกลียดตัวเองเหลือเกินที่ทุกๆ ครั้งที่อยากจะถอดแหวนวงนั้นออก ก็ให้นึกถึงเรื่องราวต่างๆ ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็ได้คิดว่าไม่ว่าจะนานแค่ไหน และปัญญานั้นจะทำดีกับเธอมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะลบเจ้าของแหวนวงนี้ออกไปจากใจได้เสียที นี่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ทำไมเธอถึงได้ไม่ลืมมันเสียทีนะ แล้วเธอก็ตระหนักดีว่า เธอไม่มีวันที่จะลืมเรื่องร้ายๆ นี้ได้แน่
จนกว่าเธอจะพบว่าตัวเองนั้น ไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะลูกเลี้ยง เหมือนเมื่อครั้งที่ยังไม่เกิดเรื่องขึ้นมา แล้วมันเมื่อไหร่ล่ะที่จะได้ความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง มันคงไม่มีวันที่จะมีอีกแล้ว ก็ในเมื่อลูกชายที่แท้จริงของเขานั้นพร่ำบอกใส่หัวเธอทุกๆ วันว่าเธอคือใคร ดังนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะทำใจให้ลืมได้
เพราะมันไม่มีวันเสียแล้ว เธอเก็บตัวเองอยู่ที่ศาลาจนแน่ใจว่าปัญญากับพ่อและแม่กลับไปกันหมดแล้ว จึงเดินเข้าบ้านมา ก็พบว่าปลายนั้นเพิ่งจะกลับจากทำงานและมีวันวิสาข์เดินเคียงข้างเข้ามาด้วยและเดินมาเผชิญหน้ากับเธอตรงประตูพอดี
“ตาปลาย ยัยขิมมาแล้วเหรอลูก มานี่มาย่ามีเรื่องจะบอก หนูสามาด้วยหรือลูกดีเลยมาเข้าเลยลูก”
คุณพร้อมเรียกทั้งสามให้ไปสบทบที่ห้องรับแขก โดยทั้งหมดเดินไปหาอย่างว่าง่าย ปลายนั้นรู้ดีว่าคุณพร้อมจะพูดอะไร เพราะเขาได้รู้มาจากเพื่อนรักของเขาแล้ว
“ยัยขิมตาหมอให้พ่อแม่เขามาทาบทามเราแน่ะลูก เราจะว่ายังไง”
คุณพร้อมถามเธอขณะที่ทั้งหมดทรุดตัวลงในที่ชุดรับแขก
“เอ่อ! ขิมๆ ไม่ทราบค่ะ” หญิงสาวยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี
“เขาก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรหรอกนะ บอกว่าทุกอย่างอยู่ที่เรา”
คุณพร้อมรีบบอกเพราะเห็นท่าทางที่อ้ำอึ้งของเธอ
“แล้วเราล่ะตาปลายจะว่ายังไง เห็นด้วยมั้ย” กรรชัยถาม
“ก็แล้วแต่เจ้าตัวเขาสิครับ เรื่องอย่างนี้คุณพ่อจะมาถามผมได้ยังไง”
“อ้าว! ก็ในฐานะที่แกเป็นพี่ และก็เป็นเพื่อนกับเจ้าหมอมันมานาน ก็น่าจะมีความเห็นดีๆ อะไรจะแนะนำน้องบ้าง ดูสิหนูสา! .ลุงถามมันดีๆ นะ”
กรรชัยด่าเขากลับ
“ปลายคะ สาเห็นด้วยกับคุณลุงนะคะ ปลายรู้จักปัญญามานานกว่าสาอีก น่าจะรู้ดีกว่าใครที่สุด”
วันวิสาข์ปรามเขาด้วยเหตุผล และก็ทำให้เขานั้นเย็นลงไปบ้าง
“แล้วคุณพ่อล่ะครับคิดยังไง ที่ต้องเสียคนที่คุณพ่อรักให้เจ้าหมอมันไป”
เขาถามกลับอย่างมีเลศนัยๆ แต่ผู้พ่อก็ไม่รู้ความหมายลึกๆ อยู่ดี สำหรับเทียมหทัยนั้นรู้อยู่เต็มอกว่าความหมายของเขาคืออะไร
“ฉันจะไปว่าอะไร ถ้าสองคนรักกันฉันก็ยินดีด้วยสิ แล้วแกจะให้ฉันรู้สึกอะไร ยัยขิมน่ะถึงฉันจะรักแต่พอถึงเวลาที่ต้องมีครอบครัวฉันก็ต้องให้ไปสิ”
กรรชัยย้อนกลับบ้างและมันก็ทำให้เขาผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้เห็นพิรุธจากผู้เป็นพ่อ
“เจ้าหมอก็เป็นคนดีครับ คุณสมบัติ รูปสมบัติ และทรัพย์สมบัติครบถ้วนสมบูรณ์แบบครับ ใครได้ไปเป็นคู่ชีวิตก็สบายไปทั้งชาติ”
เขาตอบพร้อมกับมองไปที่เทียมหทัยเป็นการประชดประชัน
“ย่าก็ว่าอย่างนั้นล่ะ ยัยขิมรับหมั้นพี่เขาเถอะนะลูก เราจะได้ลืมเรื่องเก่าๆ ซักที นี่มันก็นานมามากแล้วนะ” คุณพร้อมหว่านล้อมเธอ
“แม่เห็นด้วยกับคุณย่านะลูก พี่เขาเป็นคนดี พร้อมที่จะดูแลเราและให้ความสุขกับเราได้ ขิมอย่าไปเสียเวลากับคนที่ไม่เห็นค่าของเราเลยนะลูก” พรรณีเสริมอีกแรง
- ผู้เขียน
