EP 49
1189 คำ
“พี่เค้าเป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่ง และเขาก็รักน้องของเขามาก การจากไปโดยกะทันหัน และมีคนมาแทนที่โดยกะทันหันนั้นอาจจะทำให้เขาทำใจไม่ได้ แม่ขอร้องให้ขิมเข้าใจพี่เขาด้วยนะลูก แต่จริงๆ แล้วพี่เค้าเป็นคนดี ได้แบบคุณพ่อมาทุกอย่าง สิ้นบุญคุณย่า และพ่อกับแม่แล้ว พี่เขาจะต้องเป็นคนดูแลขิมแทนพ่อแม่นะลูก ถ้าเข้าถูกจุดพี่เขาก็ไม่มีอะไร แม่ไม่อยากเห็นลูกสองคน ไม่รักกัน แม่รู้สึกไม่สบายใจเลย”
“ค่ะคุณแม่” เธอรับคำอย่างว่าง่าย
“ปลายก็เหมือนกันนะลูกรักน้องมากๆ น้องไม่มีใครที่ไหนเป็นที่พึ่งอีกแล้วแม่ฝากด้วย”
เธอบอกทั้งสองคนเมื่อครั้งได้มีโอกาสได้อยู่ตามลำพังกับคนทั้งสอง ก่อนที่เขาจะเข้ามารับงานแทนผู้เป็นพ่อ
“คุณเทียมหทัยว่าไงครับมีคำถามอะไรหรือเปล่า” เสียงเขาปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์
“เอ่อ! ไม่มีค่ะท่านประธาน” เธอบอกไปในที่สุด
“งั้นผมก็หวังว่าคุณคงจะทำตามที่ผมตั้งไว้ได้ทุกอย่างนะครับ ถ้ามีอะไรผิดพลาดมาผมจะลงโทษสถานหนักกับทุกๆ คน ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรทั้งนั้น ผมกับคุณพ่อจะแตกต่างกันตรงที่ทำงานกับผมนั้น
ไม่ได้ถ้อยทีถ้อยอาศัย ทุกอย่างจะว่ากันที่เนื้องาน ถ้าใครคิดว่าทำไม่ได้ให้ส่งจดหมายลาออกได้ที่ผม ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอปิดการประชุมครับ ขอบคุณทุกคน”
เขาร่ายยาว แต่สายตานั้นจับจ้องที่จะเล่นงานเทียมหทัยเป็นจุดสำคัญ จนทำให้ชาญชัยผู้ช่วยของเทียมหทัยสังเกตเห็นความรู้สึกที่เขามีต่อเทียมหทัยได้ค่อนข้างชัดเจน และมันก็ทำให้เขานั้นสงสารเธอเป็นยิ่งนัก
เพราะตั้งแต่เขาได้ร่วมงานกับเธอมาเขารู้ดีเสมอว่าเทียมหทัยนั้นเป็นคนยังไง เพียงแต่เขาจะไม่รู้จักก็คือเจ้านายใหญ่คนใหม่นี่เอง
“เดี๋ยวคุณเทียมหทัยกับคุณชาญชัย ผมขอคุยธุระต่อครับ ส่วนคนอื่นๆ เชิญตามสบายครับ” เขาบอกก่อนที่ทั้งหมดจะลุกออกจากห้องประชุม
“คุณปลาย เอ้ย! ท่านประธานมีอะไรครับ” ชาญชัยลืมตัว
“เรียกผมแบบเมื่อกี้ก็ได้คุณชาญชัย เรียกประธานมันทำให้ผมดูแก่เหมือนคุณพ่อยังไงไม่รู้” เขายังมีอารมณ์ขันอยู่บ้าง
“ผมต้องการให้คุณชาญชัยช่วยไปสำรวจตลาดลูกค้าของเราทั้งหมด และให้คุณช่วยนำนโยบายที่ผมตั้งไว้เอาไปกระจายให้ทีมงานตลาดทุกสาขา แต่คุณต้องไปด้วยตัวเองในแต่ละสาขานะ ผมไม่อยากให้นั่งเทียนเขียนรายงานเอามาให้ผม
และผมอยากจะรู้ว่าตอนนี้กลุ่มลูกค้าที่เข้าพักในโรงแรมของเรานั้นเป็นกลุ่มไหน และกลุ่มที่เคยมาพักแล้วหายไปนั้น เป็นคนกลุ่มไหน และทำไมเขาถึงหายไป ทำรายงานมาให้ผมด่วน ส่วนค่าใช้จ่ายต่างๆ คุณส่งเรื่องมาให้ผมได้ ผมจะจัดการให้” เขาสั่งยืดยาว
“ครับคุณปลาย”
“ส่วนคุณเทียมหทัย ผมขอสรุปรายงานการขายตั้งแต่ที่คุณเข้ามารับหน้าที่นี้ และขอสรุปแผนการตลาดย้อนหลังไป 10 ปี ว่าที่ผ่านมานั้นเราใช้แผนไหนในการโปรโมทโรงแรมของเราบ้าง แผนไหนใช้ได้ผล และแผนไหนล้มเหลว และเพราะเหตุผลอะไรทั้งหมดนี้ ผมขอภายในสามวัน แล้วคุณมาประชุมกับผมอีก”
เขาบอกออกไปด้วยความรู้สึกที่สะใจ แต่ก็มีส่วนที่เขาอยากจะรู้จริงๆ รวมอยู่ด้วย และเขาก็จะได้รู้สักทีว่าเทียมหทัยนั้นจะเก่งสมคำล่ำลือที่พ่อเขาชมไม่ขาดปากหรือไม่ เล่นเอาชาญชัยถึงกับตะลึงเพราะงานขนาดนั้นต้องใช้เวลาทำไม่น้อยกว่าอาทิตย์หนึ่ง และที่สำคัญนั้นเขาไม่สามารถจะอยู่ช่วยเธอได้ด้วย
“ค่ะท่านประธาน” เธอตอบทั้งๆ ที่รู้ว่าเขานั้นแกล้งเธอเต็มอก
“จะเรียกผมว่าคุณปลายเหมือนคุณชาญชัยก็ได้นะผมไม่ถือ” เขาย้อนกลับ
“ขอบคุณค่ะคุณปลาย มีอะไรอีกมั้ยคะ ถ้าไม่มีดิฉันขอตัวค่ะ”
เธอพูดพร้อมลุกขึ้น จากโต๊ะประชุมด้วยความขุ่นเคือง
“เดี๋ยวก่อนสิ” เขารั้งข้อมือเธอเอาไว้หลังจากที่ชาญชัยออกจากห้องประชุมไป
“มีอะไรคะท่านประทาน” เธอถามพร้อมสะบัดมือออกแต่ไม่สำเร็จ
“เธอเตรียมตัว เตรียมใจที่จะรับแผนรุกของฉันหรือยัง ถ้ายังงั้นฉันแนะนำให้เธอรีบซะ หรือถ้ากลัวไม่กล้าล่ะก็ รีบเก็บข้าวของและไปจากครอบครัวของฉันได้แล้ว”
เขาพูดพร้อมมืออีกข้างนั้นบีบไหล่เธอจนหลังเธอติดกับผนังห้อง ใบหน้าของเขาห่างจากเธอไม่ถึงนิ้ว หญิงสาวนั้นรู้สึกกลัวกับแววตาที่เขามองเธอ นั้นไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้โกรธและเกลียดเธอขนาดนี้
“ปล่อยนะฉันเจ็บ” เธอสะบัดมือเขาจนเป็นอิสระในที่สุด
“ถ้าคุณรุกด้วยวิธีที่ขาวสะอาดฉันพร้อมจะรับทุกเมื่อ แต่นี่คุณกำลังใช้อำนาจรังแกฉันต่างหาก ไม่ใช่การต่อสู้ที่แท้จริง” เธอเถียง
“ก็ช่วยไม่ได้นะ ฉันมันมีไพ่เหนือกว่าเธอนี่ ก็อย่างที่บอกนั่นล่ะ ถ้าฝ่อก็รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะใช้วิธีอื่นที่มันรุนแรงมากกว่านี้ เพราะเธอรู้มั้ย แม้กระทั้งหน้าเธอฉันยังไม่อยากจะมองเลย เพราะฉันขยะแขยงและสะอิดสะเอียนอีตัวอย่างเธอเต็มทีแล้ว แค่นี้ถือว่าปราณีสำหรับเธอแล้วนะฉันจะบอกให้”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ชิงชังเธอนักหนา จนทำให้เทียมหทัยนั้นไม่อยากอยู่ต่อปากต่อคำกับเขาจึงเลี่ยงออกไปจากห้องโดยเร็ว ทิ้งให้เขาถึงกับถอนหายใจออกมาในที่สุด เพราะตั้งแต่เกิดมาในชีวิตของเขาก็ไม่เคยที่จะแสดงกิริยาหยาบคายอย่างนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย แล้วเขาจะต้องปั้นหน้าดุเธอไปถึงไหนกันนี่
“ไอ้ปลายทางนี้โว้ย! พวกเรารออยู่หว่ะ อะไรกันวันหยุดก็ยังออกไปทำงานอีกหรือยังไงวะ”
อุเทนห์และเพื่อนๆ ในกลุ่มร้องเรียกปลายขณะที่ทุกคนตั้งวงเหล้าที่ศาลามะลิในสวนหลังบ้านของปลาย เพราะเพิ่งเห็นเดินมาพร้อมกับวันวิสาข์
“เอ้ย! ไม่ได้ไปทำงานไปรับสาเขามาเฉยๆ” เขาบอกเมื่อมาถึง
“เอ้า! เชิญๆ ตามสบายไม่ต้องเกรงใจนึกว่าที่นี่เป็นบ้านของนายเอง” อุเทนห์แกล้งแหย่เขา
“เจ้าเทนห์ไปแหย่เจ้าปลายมันเดี๋ยวก็ชะตาขาดไม่รู้ตัวหรอกแก”
ปัญญาเตือนเพื่อนรัก
- ผู้เขียน
