คนเป็นน้องสาวพยักหน้า “ใช่จ้ะพี่เจน แล้วน้าเพ็ญได้ยินมาไม่รู้ใครไปปล่อยข่าวว่าแพงจะขายสวน พอบอกไม่ขายก็จะขอเช่าให้นายทุนชาวจีนจ้ะพ่อ”
“ใครนะไปปล่อยข่าว ถ้าพ่อรู้จะเล่นงานให้ยับเชียว”
พสวัตฟังแล้วก็อดนึกถึงขวัญใจขึ้นมาไม่ได้ เพราะเขาเห็นยามที่เจ้าตัวเผลอมองพิมพกานต์ สายตาที่มองนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังแฝงจ้องทำลายล้าง เดี๋ยวคงต้องกระซิบบอกเรื่องนี้แก่ผู้เป็นเพื่อนไว้ก่อน ระวังตัวไว้ถือว่าได้เปรียบ
“พวกนายทุนมาขอเช่าสวนน่ะพี่เจนเคยได้ยิน แต่เรื่องปล่อยข่าวว่าน้องแพงจะขายสวนยังไม่เข้าหู”
“แพงไล่เปิดไปแล้วจ้ะพี่เจน คงไม่กล้าเข้ามาอีก”
คนเป็นพ่อมองลูกสาวคนเดียวด้วยสายตาเป็นห่วง “น้องแพงต้องระวังตัวเองด้วยนะลูก อย่าลืมว่าอยู่กันตามลำพังผู้หญิงแค่สองคนเท่านั้น”
“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะ แพงดูแลตัวเองได้ พ่อจำไม่ได้หรือจ๊ะว่าแพงเคยเป็นนักกีฬายิงปืนเหรียญทองของมหาวิทยาลัยมาก่อน” หญิงสาวบอก
