เอาวะ...ต่อหน้าสาวลองทำดูจะเป็นไรไป เมื่อกี้อีกฝ่ายยังบอกจะตัดด้วยตัวเองเลย แล้วเขาเป็นผู้ชายอกสามศอกทำไมจะทำไม่ได้
“เดี๋ยวผมไปเอาแว่นตากับรองเท้าบูตที่เคยทิ้งไว้ที่นี่มาให้เฮียวัตสวมแล้วกัน”
เจนภพมองเพื่อนที่แต่งกายอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีลายพรางทหาร กับเสื้อยืดแขนยาวสีดำก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย “เฮียกำลังจะบอกอยู่พอดี โดยเฉพาะแว่นตานี่ขาดไม่ได้เลย”
พสวัตรับแว่นตาพลาสติกอันใหญ่เกือบครึ่งหน้าตามด้วยรองเท้าบูตมาสวมด้วยท่าทางทะมัดทะแมง จนคนเป็นเพื่อนมองแล้วต้องเอ่ยชม
“ท่าทางมึงนี่ไม่เลวเลยนะไอ้วัต แต่จะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่าเดี๋ยวก็รู้แหละวะ”
“คนอย่างกู มึงก็รู้ว่าถ้าพูดว่าจะทำก็ต้องทำให้ได้ ไม่ใช่สักแต่พูด” พสวัตพูดน้ำเสียงหยิ่งๆ แล้วจึงหันไปพูดกับพิมพ์กานต์ “คุณช่วยยืนเป็นกำลังใจและคอยส่งยิ้มให้ผมก็พอคุณน้องแพง”
พิมพกานต์มองชายหนุ่มผิวขาวร่างสูงสวมแว่นอันใหญ่สำหรับป้องกันเศษหินดินทร
