“มีที่คล้ายๆ กันอีกหลังคือเรือนของยายน้องแพง แต่ไม่เหมือนเสียทีเดียว”
“เฮียวัตอย่าได้เผลอพูดเชียวนะว่าบ้านยายสาลี่เหมือนกับบ้านยายลิ้นจี่ ไม่งั้นถูกยายทั้งคู่เคืองจนกระทั่งลูกบวชเชียวนะคร้าบ” โจ้ที่เมื่อกี้ยังนั่งสัปหงกลืมตาขึ้นพูดน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“จริงอย่างที่โจ้พูดนะโว้ยไอ้วัต อย่าได้เผลอไปพูดเปรียบเทียบเชียว” เจนภพพยักหน้ายิ้มๆ “แล้วตกลงล้งที่มึงซื้อต่อจากเสี่ยหนู นอกจากเปลี่ยนที่ตั้งศาลพระภูมิเจ้าที่แล้ว มึงจะทาสีใหม่แค่นั้นเองหรือวะ”
พสวัตพยักหน้า “อือ กูจะทาสีใหม่เป็นเขียวใบไม้ เพราะเป็นสีที่ถูกโฉลกกับกู รวมทั้งตัวเคบินนั่นด้วย กูไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเจ้าของเดิมถึงปล่อยให้กิจการขาดทุน ทำเลก็ดี สถานที่ก็เจ๋ง โดยเฉพาะเคบินหลังนั้นถูกใจกูมาก กูเคยไปเที่ยวที่รัฐแอริโซนา เจอเคบินคล้ายกันแบบนี้แหละ ไม่นึกว่าจะมาเจอที่นี่”
“เสี่ยหนูเป็นลูกคนมีเงิน ใช้เงินยังกับเบี้ย สิ่งไหนที่หรูหราขอ
