พรเพ็ญพูดถึงพสวัตด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ ซึ่งลึกๆ พิมพกานต์เองก็คิดเช่นเดียวกับน้าสาว เธอมั่นใจว่าชายหนุ่มผู้นั้นทำได้เช่นกัน ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้เธอคิดเช่นนั้น
“เหนือกว่าความมั่นใจคือความดีใจ เพราะชาวสวนจะได้มีล้งผลไม้ไว้คอยรับซื้อผลไม้ในราคายุติธรรม ไม่ต้องถูกเอารัดเอาเปรียบเหมือนเมื่อก่อน อย่างพวกล้งรับซื้อมังคุดนะ นึกจะตั้งราคาสูงก็ตั้งกันเสียเกินเหตุ แต่เวลาลงราคาก็ลงจนชาวสวนเรารับไม่ไหว ไม่มีมาตรฐานเอาซะเลย น้าเชื่อว่าเพื่อนของเจนคนนี้ต้องมาทำให้วงการการรับซื้อผลไม้ของบ้านเราสั่นสะเทือนแน่”
หญิงสาวฟังแล้วก็พลอยดีใจไปกับชาวสวนด้วย เพราะตอนนี้เธอเองก็คือหนึ่งในนั้นด้วยเช่นกัน เพราะถ้าตัดอคติเรื่องส่วนตัวที่อีกฝ่ายเคยกระทำกับเธอเมื่อหลายปีก่อนออกไป พสวัตนับว่าเป็นคนใช้ได้เลยทีเดียว จะใช้คำว่ามากก็พูดได้เต็มปาก จากหลายๆ เรื่องที่อีกฝ่ายช่วยจัดการให้ อย่างเรื่องห้องชุดข
