หลังออกจากห้องของอดีตเจ้านาย พิมพกานต์ตรงไปเก็บของใช้ส่วนตัวซึ่งมีเพียงไม่กี่อย่างจากโต๊ะทำงาน แล้วจึงหันไปทางสุภาวัลย์ผู้ช่วยของเธอ ที่มีส่วนช่วยในการทำงานตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
“แพงไปก่อนนะคะพี่สุ”
“พี่ไม่อยากให้น้องแพงลาออกเลยค่ะกลัวว่าตัวเองจะทำงานได้ไม่ถูกใจบอสเหมือนน้องแพง”
ผู้ช่วยเลขาพูดน้ำเสียงอ่อยพลางทำหน้าจ๋อย แม้จะมีอายุงานมากกว่าแต่ความคล่องแคล่วเจนจัด หรือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเกี่ยวกับเรื่องงาน สู้อีกฝ่ายที่มีชั่วโมงบินน้อยกว่าไม่ได้ ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมรับและพยายามปรับปรุงเสมอมา
“ไม่หรอกค่ะ พี่สุอย่าคิดไปก่อนล่วงหน้าว่าจะทำไม่ได้ แพงเชื่อว่าพี่สุทำได้และทำได้ดีด้วยค่ะ ไม่เข้าใจหรือสงสัยอะไรโทร. ถามแพงได้ตลอดเวลานะคะ ยินดีให้คำปรึกษา”
“ขอบคุณมากค่ะน้องแพง” สุภาวัลย์มองหญิงสาวรุ่นน้องอย่างซาบซึ้ง เธอเองเสียดายไม่น้อยที่อีกฝ่ายจะลาออก “เอ้อ พี่เกือบลืม คุณนนทวัชรโทร. มาหาหลายครั
