“ไม่ต้องออกไปไหนหรอกยูริ คุณนั่งอยู่ที่นี่แหละ ธุระของคุณเมธวีไม่ได้เป็นความลับอะไรหรอกครับ”
พ่อเลี้ยงคิวากรคลี่ยิ้มบางๆ ตรงมุมปาก พอรั้งให้รินรดานั่งลงตามเดิมได้แล้ว ก็ยังไม่ปล่อยจากการจับข้อมือเล็กไว้ โดยคราวนี้พ่อเลี้ยงหนุ่มเลื่อนฝ่ามือมากุมมือเล็กไว้แทน ไม่ว่ารินรดาจะพยายามดึงมือให้หลุดพ้นจากการกอบกุมอย่างไร ก็ไม่ยอมปล่อยมือเล็กให้หลุดจากฝ่ามือใหญ่อบอุ่นของตนเอง
‘ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมพ่อเลี้ยงคินถึงให้ความสำคัญมากถึงเพียงนี้’
น้ำเสียงที่พ่อเลี้ยงคิวากรเอ่ยพูดกับหญิงสาวแสนงดงาม กอปรกับการทอด
สายตามองด้วยแววตาอบอุ่น การกอบกุมฝ่ามือเล็กไว้ไม่ให้ห่าง ทำให้เมธวีสงสัยว่า
หญิงสาวผู้นี้เป็นใครกัน พ่อเลี้ยงคิวากรถึงให้ความสนใจ และออกอาการแคร์ความรู้สึกของหญิงสาวผู้นี้เอามาก
“เด็กรับใช้คนใหม่หรือคะพ่อเลี้ยง”
แม้หญิงสาวผู้มีผิวพรรณขาวผ่องชวนพิศจะเปล่งรัศมีความเป็นเจ้าคนนายคนให้เห็นอ
