หลายวันผ่านไป
"หลับไปนานเลยนะโจโฉ ไม่คิดจะตื่นมาคุยกับกูสักคำหน่อยเหรอ" หญิงสาวนั่งกุมมืออุ่นๆของโจโฉ สายตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาจับจ้องคนตรงหน้าไม่ยอมละไปไหน
"....."
"ฮึก..ขอโทษนะที่ทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้ ถ้าวันนั้นกูพูดแบบที่ใจกูคิด มึงก็คงไม่ต้องมานอนเจ็บตัวแบบนี้ รีบตื่นขึ้นมาคุยกับกูเถอะนะ" น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยพูดกับโจโฉ เธอแนบแก้มลงหลังมือของร่างสูงในขณะที่แววตาไม่ยอมละไปจากใบหน้าหล่อเหลา
"หลายวันมานี้ที่มึงนอนไม่ได้สติ มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บมากแค่ไหนฮึก...ไม่ใช่แค่มึงนะที่อยู่ไม่ได้เวลาไม่มีกู กูเองก็อยู่ไม่ได้ถ้าหากว่าไม่มีมึง"
"....."
"กูขอโทษ...ขอโทษ ถ้ามึงฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ระ...เราสองคนลองมาเริ่มต้นกันใหม่ไหม ที่ไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นแบบที่มึงอยากให้เป็น" เธอไม่รู้หรอกว่าสิ่งเธอพูดออกไป โจโฉจะรับรู้และได้ยินบ้างหรือเปล่า หากโจโฉยังไม่ได้รับรู้วันไหนที่มันฟื้นขึ้นมา เธอจะบอกมัน
