ทางด้านโจโฉเขาขับรถออกมาด้วยความเร็วสูงท่ามกลางฝนที่กำลังตกลงมาอย่างกระหน่ำพร้อมกับใบหน้าอาบไปด้วยหยดน้ำตามากมาย ถ้าสิ่งที่มิวเรย์อยากได้คือการที่ให้เขากลับไปเป็นโจโฉ เพื่อนเดิม คนที่มีแต่มีความสุข มีผู้หญิงรายล้อมมากมายไม่เว้นแต่ละวัน เขาก็จะกลับไปทำให้ ถึงแม้บางครั้งมันจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง
เท้าใหญ่เหยียบคันเร่งเกือบสุดขับแซงทุกคันที่ขวางทาง สายตาเหลือบมองหน้าจอสมาร์ทโฟนแตกละเอียดโดยมีเบอร์ของกองพลโทรเขามาแต่เขาก็ไม่ยอมรับ
ครืด ครืด~
กองพลโทรมาหลายสายติดราวกับว่ารู้เรื่องทั้งหมดและเป็นห่วงเพื่อน โจโฉยกหลังมือเช็ดน้ำตาออกก่อนจะตัดสินใจรับสายกองพล
"ว่าไงพล" คนตัวโตพยายามควบคุมน้ำเสียงให้ไม่สั่นเครือแต่ก็ทำไม่ได้
"(มึงขับรถอยู่ใช่ไหม?)"
"อืม"
"(มึงจะไปไหนตอนนี้ฝนมันตกอยู่ แถมถนนมันยังลื่นอีก มึงจอดรถเดี๋ยวนี้เลย)"
"หึ...ขนาดคนที่กูอยากให้เป็นห่วงโทรมามันยังไม่โทรมาเลย" เขาพูดตัดพ้
