แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูทำให้โจโฉค่อยๆเงยหน้าขึ้นและหันไปมองเจ้าของเสียง มิวเรย์ปิดประตูลงเบาๆดวงตาคู่สวยเผลอมองคนตัวโตที่นั่งอยู่โซฟาพร้อมกับใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาและหน้าจอทีวีก็แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี เดาว่าคงเป็นฝีมือของโจโฉ
"เก็บกวาดด้วยนะ"
"มึงตกลงเป็นแฟนกับมันแล้วเหรอ?"
กึกก..!
เท้าเล็กหยุดชะงักเสียงสั่นของโจโฉทำใจของเธอสั่นคลอนไม่น้อย เธอหันกลับมามองมันด้วยใบหน้าเรียบเฉย ในขณะที่มันก็ลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้าเธอพอเธอได้มองหน้ามันใกล้ๆหัวใจของเธอมันรู้สึกเจ็บมาก ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เธอตัดสินใจทำไปในวันนี้จะทำให้มันร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้
"มึงกับมันเป็นแฟนกันจริงๆเหรอ?"
"อืม"
"ทะ..ทำไม" เสียงสั่นเครือเปล่งถามอย่างยากลำบาก มือสั่นเทาเลื่อนมาจับมือของเธอ แววตาของมันแสดงออกมาชัดเจนว่ากำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่รู้มา "แล้วกูล่ะ"
"มึงก็เพื่อนกูไง"
"แล้วที่ของกูในใจมึงล่ะ?"
"มึงยัง
