FRIEND ZONE 02 หวงก้าง?
1195 คำ
"มิวเย็นนี้พากูไปเลือกซื้อของขวัญให้ชมพูหน่อยสิเมื่อคืนกูไม่ได้ซื้อของขวัญวันเกิดไปให้น้องเขาเลยรับปากไปว่าจะให้ย้อนหลัง" มิวเรย์ตอบในขณะที่เก็บของเข้ากระเป๋า
"วันนี้ไม่ว่างมีนัดแล้ว"
"นัดกับใคร? ยกเลิกไม่ได้เหรอ?"
"ไม่ได้รับปากกับพี่เขาไว้แล้ว" เธอเงยขึ้นมองโจโฉก่อนจะเดินออกไปเพราะพี่แทนรออยู่หน้าคณะแล้ว
หมับบ!
"มึงนัดใคร" น้ำเสียงของโจโฉแปรเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ แรงบีบของเขาทำให้เธอรู้สึกเจ็บนิดๆแต่ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร
"ใครก็ได้"
"ไอ้เหี้ยแทนนั่นใช่ไหม?"
"มีมารยาทบ้างนะโจโฉ เขาเป็นรุ่นพี่พวกเรานะ"
"มึงโทรไปยกเลิกนัดกับมันแล้วไปกับกู"
"แต่กูรับปากกับพี่แทนไว้แล้วคงกับมึงไม่ได้"
"ต้องได้ โทรไปยกเลิกนัดมันซะ"
"คงไม่ได้กูต้องไปแล้วป่านนี้พี่แทนคงมารอแล้ว หลีกทางให้กูด้วย" เธอมองโจโฉที่ยืนขวางทางเดินไม่ยอมให้เธอไปไหน
"มึงเห็นมันดีกว่ากูที่เป็นเพื่อนมึงเหรอ?"
"กูไม่อยากย้อนมึงกลับนะโจโฉ ขอร้องอย่าทำเหมือนหึงกูกับพี่แทน...หรือมึงหึงกู?"
"หึง? แค่กูห้ามมึงไม่ให้ไปกับไอ้พี่แทนอะไรนั่นก็หาว่ากูหึงมึงแล้วเหรอ?"
"ถ้าไม่อยากให้กูคิดแบบนั้นก็อย่าทำตัวเหมือนหึงกูสิ หลีกทางให้กูด้วยพี่แทนคงรอนานแล้ว"
"อยากไปก็ไป" ฝ ในที่สุดโจโฉก็ยอมหลีกทางให้เธอ ยอมรับนะว่าประโยคก่อนหน้านั้นทำก้อนเนื้อข้างซ้ายของเธอกระตุกและสั่นไหวไม่น้อย
เธอเดินลงบันไดของคณะลงมาหาพี่แทนที่ยืนรอเธออยู่ เธอแอบรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ปล่อยให้เขารอนานอันที่จริงเขามารอก่อนเธอจะเรียนเสร็จตั้งยี่สิบนาที
"ขอโทษที่ให้รอนานนะคะพี่แทน"
"นานกว่านี้ก็ได้สำหรับมิวเรย์พี่รอเสมอ"
"ไปกันเลยไหมคะ"
"อืม" พี่แทนเปิดประตูรถให้เธอก่อนจะปิดลงเธอมองข้อความที่โจโฉส่งมาแต่ไม่ได้เปิดอ่าน บางครั้งเธอก็เหนื่อยเหมือนกันนะ ที่ต้องฝืนทนอยู่กับความเจ็บปวดเวลาที่เห็นโจโฉควงผู้หญิงคนอื่นมาแนะนำให้เธอรู้จักแถมยังไม่ซ้ำหน้ากันด้วย โจโฉเปิดโอกาสให้ผู้หญิงทุกคนยกเว้นเธอ...
"เป็นอะไรรึเปล่ามิวนั่งเงียบเชียว"
"ปะ...เปล่าค่ะ พี่แทนอ่านนิยายเรื่องรักแรกพบด้วยเหรอคะ?" มิวเรย์หยิบหนังสือนิยายเล่มหนึ่งออกมา พลางมองคนข้างกายด้วยแววตาเป็นประกายและตื่นเต้น
"ใช่ มิวก็อ่านเหรอ?"
"ยังไม่ได้อ่านค่ะ มิวกำลังหามันอยู่พอดีเลย ไปถามร้านหนังสือกับห้องสมุดก็ไม่มี"
"เอาไปสิพี่ให้พี่อ่านจบแล้ว"
"จริงเหรอคะ!?"
"อืม..ถือเป็นค่าพาพี่ไปเลือกซื้อของขวัญวันนี้ก็แล้วกัน" แทนหันมายิ้มให้มิวเรย์ อันที่จริงเขาไม่ได้ซื้อมาอ่านเองหรอก ตั้งใจซื้อมาให้มิวเรย์โดยเฉพาะ เขารู้ว่ามิวเรย์อยากได้และกำลังหาซื้ออยู่ พอดีเพื่อนเขามีสองเล่มก็เลยขอซื้อมาเล่มหนึ่ง
"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวกล่าวขอบคุณโดยที่ยังยิ้มไม่ยอมหุบ เธอไม่รอช้ารีบเปิดหนังสือนิยายในมืออ่านทันที
"มิวชอบเหรอ?"
"ชอบสิคะชอบมากด้วย นี่ดีนะคะที่พี่แทนมี" มิวเรย์ตอบกลับพร้อมยิ้มโดยไม่มองหน้าคู่สนทนาแต่ใครจะรู้ว่าคนข้างกายเธอสายตานั้นไม่ได้มองเธอเป็นเพียงแค่ 'น้องสาว'
@DEVIL CLUB
"อืมมม~" เสียงครางต่ำในลำคอดังประสานเสียงเพลงกระหึ่มภายในผับดัง สาวสวยในชุดเดรสสีดำตัดกับผิวขาวผ่องอมชมพูนั่งคร่อมตักชายหนุ่มจูบกันอย่างดูดดื่ม ไม่มีใครยอมใคร โดยไม่สนใจสายตาของชายหนุ่มอีกสามคนที่นั่งมองภาพนั้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา
ฝ่ามือหนาของโจโฉหายเข้ากระโปรงทรงเอผ่าหน้าขาของหญิงสาว เธอผละจูบออกเลื่อนใบหน้าไปยังซอกคอของโจโฉขบเม้มเบาๆโดยไม่ให้เกิดรอย สร้างความเสียวสะท้านให้แก่ร่างกำยำไม่น้อย
"ถ้าจะเอากันก็ไปเอากันที่อื่นอย่าเอาตรงนี้ กูอายคน" กองพลพูดขึ้นพลางกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากโดยสายตาเบือนหนีไปทางอื่น แทนการมองภาพนัวเนียกับผู้หญิงของเพื่อนรัก
"เพื่อนนายไล่แล้วทำไงดีเราไปต่อกันบนห้องดีไหม?" สาวสวยพูดพร้อมกับซบใบหน้าลงอกแกร่งนิ้วเรียวหมุนเล่นกระดุมไปมาช้อนสายตาขึ้นมองโจโฉ
"วันนี้ไม่ได้"
"หึ...กูเพิ่งเคยเห็นเสือปฏิเสธที่จะกินเหยื่อก็วันนี้แหละ" วินเซนต์ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยพร้อมกับพูดขึ้น
"ก็วันนี้ลูกเสืออย่างมิวเรย์ไม่มาคุมแล้วยังไปกับคนอื่นอีก แถมคนๆนั้นยังเป็นคนที่ไม่ชอบขี้หน้าด้วย ไม่แปลกหรอกที่เสือจะอยู่ไม่เป็นสุข"
"พูดให้มันดีๆ มิวมันจะไปไหนก็เรื่องของมัน มันโตแล้ว"
"มึงแน่ใจนะว่ามึงคิดแบบนั้นจริงๆ" เจ้าขุนแทรกขึ้นทันทีที่โจโฉพูดจบ
"ก็เออน่ะสิ ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องมีใครมาคอยขัดใจกูตอนอยู่กับคนอื่น ฉันเปลี่ยนใจล่ะไปบนห้องกัน" ว่าแล้วก็ดันร่างสมส่วนของเธอคนนั้นออกจากตัก พร้อมกับคว้าข้อมือเดินตามขึ้นไปข้างบน
"เสือปากแข็ง" กองพลพูดพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอีกครั้ง
ทางด้านโจโฉเขาจัดการแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกสามเม็ดก่อนจะผลักให้หญิงสาวนั้นนอนราบลงในขณะที่เขากำลังจ่อส่วนหัวใส่กับร่องสวาทเธอก็ดันอกเขาออกพร้อมเอ่ยถามบางอย่างที่ค้างคาใจ
"นายกับมิวเรย์เป็นอะไรกันเหรอ?"
"อยากรู้ไปทำไม"
"ก็แค่สงสัยว่า..."
"มิวเรย์เป็นเพื่อน พวกนั้นก็แค่แซวเล่นไปงั้นแหละอย่าไปสนใจคำพูดพวกมันเลย"
"แน่ใจนะ?"
"เธอกำลังทำให้ฉันหมดอารมณ์นะ เคยบอกแล้วไงว่าไม่ชอบคนหวงก้าง" เขาเก็บความเป็นชายเข้ากางเกงความคิดที่จะระบายอารมณ์ความใคร่ได้หมดลงเมื่อถูกถามเซ้าซี้จนน่ารำคาญ
"ขอโทษ..." เธอกอดลำคอชายหนุ่มไว้หลวมๆจากด้านหลังใช้เรียวมือลูบไปมาบริเวณแผงอก
"ฉันจะกลับแล้ววันนี้หมดอารมณ์"
"ดะ..เดี๋ยวสิโจโฉ...โจ..จิ๊!" สาวสวยถึงกับหัวเสียทันทีเมื่อชายหนุ่มที่หมายปองเดินออกจากห้องไป
- ผู้เขียน
