FRIEND ZONE 01 แค่เพื่อน NC
1144 คำ
ปึก! ปึก! ปึก!
"อึกก..อ่ะ..อ๊า.." เสียงครางกระเส่าปนเสียงเนื้อกระทบกันดังประสานทั่วห้องสี่เหลี่ยม ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่สามารถดับความเร่าร้อนที่มีในตัวของสองคนลงไปได้เลย
"ซี๊ดดด...ตอดดีจังวะ!" เขาสบถออกมาจับล็อคสะโพกมนของมิวเรย์อัดกระแทกแก่นกายเข้าร่องสวาทอย่างไม่ปราณี
มิวเรย์จิกเล็บสีสวยลงบนแผ่นหลังเปียกชุ่มของชายหนุ่ม มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บแต่มันตรงกันข้ามคือทำให้เขารู้สึกเสียวและปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาขึ้นมา
"อึกก..อ๊า" หญิงสาวครางกระเส่าข้างหูมาเฟียหนุ่มในขณะที่เขากำลังคลอเคลียร์ที่พวงแก้มใสของเธอ
โจโฉเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมายังลำคอระหงกลิ่นหอมจากซอกคอปลุกความกระสันในตัวเขาได้ไม่น้อย น้ำหล่อลื่นมากมายไหลชะโลมอาบแก่นกายขนาดใหญ่จนมันวาวลดการเสียดสีจากช่องทางรักจนรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย
"อ๊าสส!!" ภายในบีบรัดถี่ๆในขณะที่แก่นกายกระตุกหงึกหงักตามไปด้วย ร่างกำยำหายใจหอบถี่ปล่อยน้ำรักสีขุ่นเข้าในร่องสวาทของอีกฝ่ายไปทุกหยาดหยดไร้การป้องกันใดๆโดยสิ้นเชิง
เพี๊ยะ!
"โอ๊ย! ตีกูทำไมเนี่ย" อยู่ดีๆมิวเรย์ก็ลุกพรวดขึ้นใช้มือฟาดหัวเขาเต็มแรงด้วยใบหน้าไม่พอใจ
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าปล่อยใน"
"ก็..."
"กับคู่ขามึงทำไมปล่อยนอกได้แต่กับกูทำไมมึงปล่อยนอกไม่ได้?"
"เออหน่า..ไหนๆก็ปล่อยแล้วอย่าไปซีเรียส" โจโฉตบไหล่เพื่อนสาวเบาๆก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบ
"ถ้ากูท้องล่ะ?"
"หึ...คนฉลาดแบบมึงกูเชื่อว่ามึงไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นหรอก" โจโฉหันมายิ้มให้เธอ มันทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกผิดอะไรเลยถ้าไม่เห็นเป็นเพื่อนนะแล้วมาปล่อยในใส่เธอ เธอหยิบส้นสูงมาฟาดหน้าแหกไปนานแล้ว
โจโฉคงเคยชินกับการมีอะไรกับเธอโดยไม่สวมใส่อุปกรณ์ป้องกันและชอบหลั่งในทุกครั้งจนกลายเป็นความเคยชินถึงทุกวันนี้
เธอหยิบเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงยีนขาสั้นขาดๆที่ถูกโจโฉโยนลงเกลื่อนพื้นมาสวมใส่ก่อนเดินไปหยิบน้ำสีอำพันในตู้เย็นออกมาดื่มกินพอให้ชุ่มคอ หลังจากผ่านกิจกรรมอันเร้าร้อนบนเตียงมาหมาดๆ
"ทำอะไร?" คนตัวเล็กยืนพิงเคาท์เตอร์อยู่เห็นโจโฉนั่งพิมพ์บางอย่างในสมาร์ทโฟน ใบหน้านั้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความสงสัยจึงเอ่ยถาม
"คุยกับชมพู"
"เหอะ! เอากับกูเสร็จก็คุยกับคนอื่นต่อเลยเหรอ?"
"อย่าทำเหมือนแมวหวงก้างดิวะเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เงียบๆนะชมพูจะโทรมาหากู" โจโฉลุกขึ้นเดินออกไปหน้าระเบียงส่วนมิวเรย์ได้แต่มองตามทำอะไรไม่ได้ เธอกระดกกินน้ำสีอำพันในแก้วพรวดเดียวหมดก่อนจะเทลงใหม่อีกครั้ง
"หึ!" เธอยกยิ้มเย้ยหยันให้กับตัวเอง โจโฉรู้ว่าเธอคิดยังไงกับมัน แล้วมักจะพูดดักเธอไว้เสมอว่า 'เราเป็นเพื่อนกันนะมิวเรย์' เธอได้แต่ถกเถียงกับมันในใจว่าเพื่อนกันแล้วมันรักกันไม่ได้หรือไง นั่นคือสิ่งที่เธอคิดแต่เลือกที่จะไม่พูดออกมา
"มิวคืนนี้กูไม่กลับนะ พอดีชมพูชวนกูไปวันเกิดเพื่อน"
"อือ พูดเหมือนทุกครั้งมึงนอนอยู่คอนโดอย่างนั้นแหละ"
โจโฉไม่ตอบเพียงแค่ยิ้มกลับมา เขาหายไปในห้องน้ำนานเกือบสามสิบนาที ก่อนจะเดินหยิบพวงกุญแจและกระเป๋าสตางค์ติดตัวพร้อมเดินตรงมาหาเธอ
ฟอดดด
"อย่านอนดึกนะที่รัก แล้วก็อย่าดื่มเหล้าเยอะด้วยเมามาอย่าหาว่าไม่เตือน" โจโฉเดินมาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่พลางวางมือลงบนหัวก่อนจะพูดเหมือนเป็นห่วงและเดินจากไป
เธอมองน้ำสีสวยในแก้วอยู่นานก่อนจะกระแทกมันลงบนเคาท์เตอร์แล้วเดินเข้ามาในห้องนอนทิ้งตัวลงนอนมองเพดานสีขาวตรงหน้า น้ำตาสีใสเริ่มคลอเคล้าบนดวงตาทั้งสองคู่ จนทุกอย่างที่กำลังมองอยู่มันพร่ามัวเพราะถูกบดบังด้วยของเหลวสีใส
ความรู้สึกมากมายที่เก็บอัดอั้นมานานถูกปลดปล่อยออกมาเป็นหยดน้ำตา ทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียวไม่มีวันไหนเลยที่เธอไม่นอนร้องไห้แบบนี้ เธอเป็นคนเข้มแข็งในทุกๆเรื่อง แต่ทว่า...มันกลับยกเว้นไว้เรื่องหนึ่งคือเรื่องโจโฉ
ครืด ครืด~
"ฮัลโหล"
"(พรุ่งนี้เลิกเรียนมิวว่างไหม?)" ปลายสายเอ่ยถาม
"พี่แทนมีอะไรเหรอคะ?" เธอลุกขึ้นนั่งคุยกับพี่แทนดีๆ เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยแถมยังเป็นพี่รหัสของเธอ ที่สำคัญพี่แทนทั้งหล่อแล้วก็ฮอตไม่ต่างจากโจโฉเลย
"(คือ...อีก2วันเป็นวันเกิดของน้องสาวพี่ พี่อยากให้มิวช่วยไปเลือกของขวัญเป็นเพื่อนพี่ได้ไหม?)"
"เรื่องแค่นี้เองได้สิคะทำไมจะไม่ได้"
"(ขอบคุณมิวมากนะ แล้วนี่กำลังทำอะไรอยู่ พี่โทรมากวนรึเปล่า?)"
"ไม่เลยค่ะกำลังนั่งเหงาอยู่พอดี"
"(นึกว่าพี่โทรมากวนมิวซะอีกแล้ว...กินข้าวยัง)"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่แทนล่ะคะ?"
"(ยังเลยเพิ่งโทรสั่งอาหารไปเมื่อกี้เอง แต่มิวนี่ก็แปลกนะ นางแบบทุกคนพี่เห็นเอาแต่ดูแลหุ่นชอบอดอาหารกัน แต่กับมิวมันไม่ใช่)"
"ถึงมิวจะกินทุกอย่างที่ขวางหน้าแต่มิวก็ยังหุ่นดีเหมือนเดิมนะคะ เพราะมิวเป็นคนอ้วนยากมาก"
"(พี่ชอบนะคนกินเก่งแถมยังสวยแบบมิวสเป็คพี่เลย)"
"คิก...จริงเหรอคะ?"
"(เอ่อ...อาหารมาส่งพอดีเลย งั้นแค่นี้ก่อนนะไว้พรุ่งนี้พี่โทรหาตอนเลิกเรียน)"
"ค่ะ" เธอวางสมาร์ทโฟนไว้ที่เดิม พร้อมกับหยัดกายขึ้นเดินไปยืนรับลมหน้าระเบียงห้องนอนของคอนโดหรูใจกลางเมือง
เธอมองแสงไฟสลัวหลากสีมากมายในใจกลางกรุงไม่รู้ว่าตอนนี้โจโฉอยู่ส่วนไหน หากมองจากตรงนี้เห็นเขาเลยก็คงจะดีสิ เธออยากมีสิทธิ์หึง หวง โกรธ เวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในฐานะผู้หญิงของโจโฉ ที่ไม่ใช่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากยืนมองคนที่ตัวเองรักกับคนอื่นพลอดรักกันต่อหน้า...เพราะคำว่าเพื่อนคำเดียวแท้ๆ
- ผู้เขียน
