สามีอยากดื่มสุราต้องช่วยข้าทำสวน

บทนำ "น้องหญิง อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะน้องหญิง พี่สัญญาว่าจะเข้าโรงพนันหาเงินมาปรนเปรอน้องหญิง" "ท่านพี่ ยามนี้แม้แต่ผ้าห่มเราก็ไม่มี เพราะท่านขายทุกอย่างไปหมดแล้ว ท่านยังจะเข้าโรงพนันอีกหรือเจ้าคะ แค่กแค่ก" หลี่จื่อเวยอ่านนิยายมาได้เพียงไม่กี่หน้าเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกสามคนที่กำลังสนทนากันอยู่ “พวกเธอรู้ไหม นิยายเรื่องล่าสุดที่ฉันรับมารีวิว นางร้ายมีชื่อเหมือนฉันทุกตัวอักษรเลย น่าเสียดายที่คนเขียนให้เป็นแค่นางร้ายตัวประกอบ ทั้งเรื่องโผล่ออกมารวมกันยังไม่ถึงสามหน้าก็ถูกพระเอกฆ่าแล้ว” ซ่งไป๋ลู่ เพื่อนในกลุ่มรีวิวนิยายของเธอกำลังหันมาบ่นกับเพื่อนๆ ด้วยน้ำเสียงที่ทอดถอนใจไม่น้อย “ทำไมบังเอิญจัง นิยายเรื่องล่าสุดที่ฉันรับมารีวิว นางร้ายก็มีชื่อเหมือนฉันทุกตัวอักษรเหมือนกัน” ตอนแรกที่หลี่จื่อเวยรับนิยายมาอ่าน เธอก็รู้สึกแปลกใจที่ชื่อนางเอกเหมือนกับชื่อของเธอ แต่ที่เธอไม่ชอบใจก็คือทำไมนางเอกคนนี้อ่อนแอแบบนี้ไม่เข้าท่าเลย เธอคิดผิดไหมนะที่รับนิยายเรื่องนี้มารีวิว หากเธอเป็นนางจะทุบสามีผู้นี้ให้หลังหักเลย เธอเป็นนักรีวิวนิยายมาสองปีมียอดติดตามหลายล้านคน ทุกเรื่องที่รีวิวนางเอกล้วนฉลาดและเอาตัวรอด เพิ่งจะเคยเจอนิยายเรื่องนี้ที่นางเอกอ่อนแอจนน่ารำคาญ หากเป็นตัวเธอละก็สามีแบบนี้โดนซ้อมไปนานแล้ว ที่ต้องมารีวิวก็เพราะรับงานเอาไว้แล้วไม่อาจปฏิเสธได้เสียด้วย เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอจึงหันไปเอ่ยกับเพื่อนๆ ทันที "ของฉันหนักกว่าอีก นางเอกทั้งอ่อนแอ แต่งกับสามีไม่เอาไหน ขายหมดแม้กระทั่งผ้าห่มในจวน มันน่านัก แล้วยังชื่อเหมือนฉันอีกด้วย" หลี่จื่อเวยบ่นออกมาไม่หยุด แต่ทว่าต่อมาเมื่อสนทนากันได้เพียงชั่วโมงเศษ พนักงานร้านกาแฟก็ทำกาแฟหกใส่ปลั๊กไฟข้างโต๊ะที่พวกนางนั่ง กระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างของซ่งไป๋ลู่และเพื่อนๆ ก่อนที่สติของพวกนางทั้งสี่จะดับวูบไปพร้อมกัน