รวมเรื่องสั้นสุดโรมานซ์

เรื่องที่ 7 กรรมของเวร (2/2)

สองวันต่อมา กระรอกที่ถือโอกาสตอนที่ทวีรักษ์เดินทางไปอบรมการซ่อมบำรุงเครื่องจักรที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัด เธอลางานแม่บ้านของตนเองแล้วไปพบรัชนกที่โรงงาน

รัชนกไม่ออกมาพบเธอ เพราะรู้ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระทำให้กระรอกไม่พอใจและโวยวายจนผู้จัดการโรงงานต้องให้ยามมาพาเธอออกไป

แต่ถึงอย่างนั้นกระรอกก็ยังไม่ยอมแพ้เธอรอจนถึงพักเที่ยง เมื่อไม่เจอรัชนกก็รอจนถึงเวลาเลิกงาน

พอเห็นรถของอีกฝ่าย กระรอกก็วิ่งไปขวางหน้ารถเธอทันที รัชนกเบรกรถเกือบไม่ทันเมื่อกระรอกวิ่งมาตัดหน้ารถของ เธอจึงจอดรถแล้วลงไปคุยกับกระรอกที่มองหน้าอย่างเอาเรื่อง ท่ามกลางสายตาของหลายคนที่รู้จักว่ากระรอกเป็นใคร

“เป็นบ้าอะไร มาวิ่งตัดหน้ารถฉันแบบนี้” รัชนกพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

วันนี้เธอน่ะวันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันยังจะต้องมาพบกับคนประสาทแดกแบบเมียเด็กของอดีตสามีอีก

“ฉันต้องการคุยกับพี่”

“มีอะไรก็พูดมา”

“พี่จะคืนดีกับพี่เป้หรือเปล่า” กระรอกถามขึ้นมา

“ไม่ ฉันไม่กลับไปตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นหรอก”

“ฉันโทรตาม เขาไม่รับสาย ไม่ยอมกลับบ้าน แต่วันนั้นพี่โทรตาม ทำไมเขาถึงกลับบ้าน พี่รู้พี่เป้ยังรักพี่อยู่ เลยตั้งใจจะทำตัวเป็นเมียเก่าที่แสนดีใช่ไหม”

“พูดบ้าอะไรของเธอ ฉันช่วยตามให้ก็ว่าฉันมีแผนนั่นนี่ต่างๆ นานา ขอร้องล่ะอย่าบ้าให้มันมากนัก ขืนยังทำตัวแบบนี้ผู้ชายเขาจะเบื่อแล้วขอเลิกกับเธอเอา”

“ถ้าอย่างนั้นพี่ก็รีบหาผัวใหม่สิ พี่เป้เขาจะได้ตัดใจจากพี่แล้วรักฉันคนเดียว” กระรอกบอกเสียงสั่น

“นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์มาบงการว่าให้ฉันทำอะไรหรือไม่ทำอะไร ดูแลผัวของตัวเองให้ดี ไม่ใช่ว่าพอเขาหายไปก็คิดแต่ว่าจะมาคุยกับฉัน แล้วโทรตามจิกฉันยิกๆ ฉันไม่บล็อกเบอร์ก็บุญเท่าไรแล้ว รู้หรือเปล่าว่าที่โรงงานนี้เขาขยาดเธอกันทั้งนั้น คนอะไรโทรจิกผัวกับคนอื่นอย่างกับไก่จิกข้าวเปลือก จิกๆ อยู่นั่นแหละ จิกไม่หยุด เป็นห่าอะไรมากไหม ถามจริงเถอะ”

กระรอกโกรธมาก เธอกำหมัดแน่นชี้หน้าของรัชนกเพราะเธอเถียงไม่ทันและไม่รู้จะโทษอะไร เพราะสิ่งที่รัชนกพูดมามันจริงทั้งหมด

“ถ้าเธอใช้กิริยาต่ำๆ ที่นี่อย่าลืมนะว่าเขารู้จักกันแทบจะทั้งหมด ระวังเถอะเขาจะลือจนไปถึงหูของเป้ แล้วไม่ต้องเดาเลยนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เมียใหม่ตามมาระรานเมียเก่าเพราะหึงหวงไร้สาระของเธอ” รัชนกพูดเตือนสติกระรอก เธอไม่ใช่คนใจเย็นมากพอที่จะพูดจาดีๆ กับคนที่มาก่อกวนเธอแบบนี้

เธอกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์แล้วขับออกไปทิ้งให้กระรอกนั้นยืนเคว้งอยู่ตรงนั้นแล้วมองดูรอบๆ ตัว ตอนนี้สายตาของคนงานในโรงงานที่รู้จักเธอและรู้จักทวีรักษ์มองมาด้วยสายตาที่เหมือนกับว่าสมเพชเธอมากกว่าจะสงสารหรือเข้าข้างกับการกระทำในครั้งนี้

กระรอกทนต่อสายตาเหล่านั้นไม่ไหวเธอกลับออกไปด้วยความไม่พอใจ และไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ

**********************

รัชนกกลับที่ที่หอพัก ในตอนนั้นนั้นเฮียเฟยเจ้าของหอพักที่นั่งอยู่ในออฟฟิศสำนักงานเห็นเธอผ่านกระจกในที่มองเห็นทางเดินของหอก็รีบเปิดประตูออกมาคุยกับเธอทันที

“กลับแล้วเหรอนก” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความดีใจ

รัชนกยิ้มให้เขาแล้วเข้าไปนั่งในห้องสำนักงานของหอพักเพื่อรับลมจากเครื่องปรับอากาศให้หายเหนื่อย

“เหนื่อยจัง ขอนั่งพักตากแอร์แป๊บนะคะ” เธอบอกเขา

เฮียเฟยยิ้มเดินไปลูบศีรษะเธอเบาๆ แล้วเปลี่ยนเป็นยีผมเธอจนรัชนกหน้ามุ่ยใส่เขาที่ชอบทำแบบนี้เหมือนเธอเป็นเด็ก เขาจึงชักมือออกแล้วจึงเดินไปเปิดน้ำอัดลมมาให้เธอดื่ม

“ไปนอนก่อนก็ได้ วันนี้อากาศร้อนมากด้วย”

“ไม่ดีกว่าค่ะ” เธอปฏิเสธเขา แล้วรับเครื่องดื่มมาดื่มดับกระหาย

“เมื่อไหร่นะ นกจะลาออกมาช่วยเฮียดูแลหอพัก” เขาพูดแล้วนั่งลงข้างๆ โอบไหล่ภรรยาสาวเอาไว้

“เฮียก็รู้นกไม่อยากเป็นขี้ปากคนอื่น” เธอบอกเขาแล้วซบหัวลงที่ไหล่ของสามี

ญาติของเขารวมถึงลูกสาวที่เกิดจากภรรยาคนแรกนั้นก็ชอบพูดกระแนะกระแหนว่าเธอจะเข้ามาหลอกเฮียเฟย อยากตกถังข้าวสารเป็นเมียเจ้าของหอพักที่มีหอพักอยู่สองคูหาในบริเวณเดียวกัน และยังเป็นเจ้าของที่ที่เปิดตลาดนัดเก็บค่าเช่าแผงลอยอีกด้วย

“จะไปสนใจคำพูดคนอื่นทำไม ที่ผ่านมานกไม่เคยขอเงินเฮียใช้สักบาท”

“คนอื่นไม่รู้กับเรานี่ค่ะ เขาก็พูดได้นี่”

“ช่างเขาเถอะ ลาออกมาดูแลเฮีย มาช่วยงานเฮีย ไม่ต้องฟังคำพูดใคร เฮียรู้ว่านกเป็นยังไงก็พอ ลาออกเถอะ จะได้ไม่ต้องทำงานกับไอ้เป้มันให้เมียตามจิก คืนก่อนนู้นเฮียฟังนกคุยกับเด็กนั่นแล้ว เฮียจะเป็นประสาทแทน” สามีวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเป็นกังวล

“ค่ะ ออกก็ออก” เธอตัดสินใจจบปัญหาของกระรอก โดยการเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง

เธอจดทะเบียนสมรสกับสามีและอยู่กินกันมาได้ปีกว่าแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักอย่างนั้น แต่เพราะไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเลยต้องออกไปทำงานหาเงินเอง และปิดบังว่าเธอแต่งงานกับเขา เพราะไม่อยากให้คนปฏิบัติกับเธอเป็นคนพิเศษ เพราะเฮียเฟยกับเจ้าของโรงงานเป็นเพื่อนกัน

เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นตอนที่รัชนกกำลังจะเข้านอน เป็นสายจากกระรอก เธอมองหน้าเฮียเฟยแล้วกดรับสาย

“ว่าไง”

“พี่บอกพี่เป้ใช่ไหมว่าฉันไปหาเรื่องพี่ พอเขากลับมาจากอบรมเขาถึงเก็บของย้ายไปนอนที่อื่นแบบนี้” เสียงแหลมแสบแก้วหูทำให้รัชนกต้องเอาหูออกจากโทรศัพท์ ก่อนที่จะเปิดลำโพงให้สามีได้ยิน

“เป้ไม่ได้บอกเธอเหรอว่าหนีไปทำไม” รัชนกถามกลับอย่างยียวน

“พูดแบบนี้พี่รู้ใช่ไหมว่าพี่เป้ไปไหน”

“รู้ แต่ไม่บอก แค่นี้นะพอดีจะทำกิจกรรมบนเตียงกันต่อ” รัชนกพูดให้เธอเข้าใจผิดว่าตนเองกับอดีตสามีอยู่ด้วยกัน ทำให้กระรอกกรีดร้องลั่น และรัชนกก็กดวางสายไปพร้อมกับปิดเครื่องให้เธอติดต่อไม่ได้อีก

“เลิกต้องรับผิดชอบการกระทำของเด็กคนนี้สักที บล็อกไปเลย เขาจะโทรไปกวนใครต่อไปนี้ก็เรื่องของเขา ไม่ต้องเกรงใจเพื่อนร่วมงานหรอก คนอื่นรำคาญเขาก็จะบล็อกไปเอง เชื่อเฮียนะ นกคิดมากเกินไป”

“นกก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะ นี่เกรงใจคนอื่นที่ต้องมารำคาญไปด้วย ต่อไปนี้นกไม่รับปัญหาไว้แล้ว ตัวเองจะประสาทแดกก่อน” รัชนกบ่นกับสามีแล้วขยับไปนอนข้างๆ เขา

“มาคลายเครียดให้นกเลยนะเฮีย” เธอบอกเขาแล้วใช้มือลูบที่ท่อนลำนั้นจนมันผงาดขึ้นมา

เฮียเฟยยิ้มอย่างพอใจ เขารีบลุกขึ้นถอดกางเกงผ้าแพรลื่นมือออกไปให้พ้นทางแล้วถอดชุดนอนของภรรยาสาวออกไป แยกขาเธอออกเตรียมจ่อแท่งลำนั้นเข้าไปอย่างรีบร้อน

เธอรู้ดีว่าเฮียเฟยอายุมากแล้วถ้าเขาแข็งตัวต้องรีบเอาเข้าไปทันทีจึงไม่ได้ว่าอะไรที่เขาไม่ได้เล้าโลมเธอก่อน เพราะถ้ามันเข้าไปได้แล้วก็นานเลยทีเดียวกว่ามันจะสงบลงได้

เขากดแท่งลำค้างเอาไว้ ใช้สองมือบีบเคล้นเต้างามทั้งสองมาดูดเลียอย่างหลงใหล ก่อนที่จะเริ่มขยับสะโพกตามเบาๆ

รัชนกครางออกมาเสียงเบา แอ่นสะโพกรับแท่งลำของเขาแล้วใช้มือลูบหัวไหล่ของสามีจิกเล็บเบาๆ อย่างสุขสม

สามีวัยกลางคนเลื่อนไปจูบปากภรรยาสาวเพื่อกระตุ้นความกำหนัด พร้อมๆ กับสะโพกที่ขยับเข้าไปถี่ๆ อย่างไม่ลดล่ะ

หลังจากซอยเข้าไปถี่ๆ อย่างต่อเนื่องสักพัก เฮียเฟยก็ชะลอความเร็วที่ซอยแท่งลำลงแล้วนอนหงายเปลี่ยนให้ภรรยาสาวขึ้นมาออกแรงบ้าง

เธอจับแท่งลำของเขาให้ตั้งขึ้นแล้วกดสะโพกลงไป บดควงโคนแท่งลำของเขาอย่างเร่าร้อน สักพักรัชนกก็เกร็งตัว แล้วบีบรัดเขาจากภายใน ทำให้เฮียเฟยทนไม่ไหวแล้วถึงเส้นชัยไปกับเธอในตอนนั้น

**********************

ในตอนเช้าที่รัชนกตัดสินใจยื่นใบลาออก กระรอกแอบสวมชุดฟอร์มที่เธอเคยทำงานแฝงตัวเข้ามาในโรงงาน เดินตามหาสามีที่แผนกช่างซ่อมบำรุงแต่ไม่เจอ จึงเดินตามหารัชนก พอเจอก็ปรี่จะเข้าไปหาอย่างคนคลุ้มคลั่ง

“เอาพี่เป้คืนมานะ” เธอร้องตะโกนแล้วชี้หน้าด่ารัชนก

รัชนกไม่สนใจ เธอพยายามจะเดินเลี่ยงไปอีกทางแล้วบอกเพื่อนร่วมงานให้เรียกยามมาเอาตัวกระรอกออกไป

“หยุดเดี๋ยวนี้” กระรอกตะโกนเสียงดัง

“ออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ฉันจะให้ยามมาลากออกไปหรือให้ตำรวจมาลากคอเธอไปข้อหาบุกรุก” พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้นมาแล้วขวางกระรอกเอาไว้

รัชนกที่ทนความวุ่นวายบ้าคลั่งของกระรอกไม่ไหว หันหน้ามาเผชิญหน้าเธอแล้วเดินก้าวไปหาในระยะประชิด

เพี๊ยะ! รัชนกตบเข้าที่ใบหน้าของกระรอกฉาดใหญ่

กระรอกจะสวนคืนแต่ยามเข้ามาคุมตัวเธอเอาไว้ก่อน

“ผัวหายอย่ามาตามกับคนอื่น เธอนี่มันบ้าจริงๆ ผู้ชายถ้ามันเหี้ยก็แค่เลิก จะอะไรนักหนา ฉันไม่ใช่คนดี หรือนางเอกให้เธอมาจิกด่าถามหาผัวอยู่ทุกวันหรอกนะ แล้ววันนี้ฉันก็มายื่นใบลาออกแล้ว เพราะผัวฉันให้ลาออกไปนั่งนับเงินที่บ้านแบบสบายๆ ผัวขี้เหล้าเจ้าชู้ปลิ้นปล้อนอย่างเป้ ฉันไม่กลับไปเอาหรอก” รัชนกตะโกนใส่หน้ากระรอกบ้าง

หลายคนที่ระแคะระคายเรื่องเธอมีสามีแล้วนั้นก็พยักหน้าอย่างรู้กันว่าข่าวลือที่ว่าหัวหน้าสายผลิตแอบแต่งงานเงียบๆ นั้นเป็นความจริง

แต่รัชนกไม่สนหรอกว่าใครจะนินทาเธออย่างไร เพราะตอนนี้คนที่อยากหนีให้พ้นที่สุดคือกระรอก

ในตอนนั้นทวีรักษ์ที่รู้เรื่องเมียเด็กมาหาเรื่องรัชนกก็รีบเข้ามาในสำนักงาน ทันได้ยินสิ่งที่อดีตภรรยาพูดก็รู้สึกปวดหนึบที่หัวใจ แต่ว่าก็ยินดีกับเธอด้วย

“พี่เป้ พี่ไปไหนมา” กระรอกสะบัดแขนออกจากยามแล้วเข้าไปกอดแขนสามี

ผู้จัดการโรงงานตามมาทีหลัง เห็นหน้ากระรอกกับทวีรักษ์ก็ส่ายหน้าด้วยความปวดหัว

“เห็นแก่นายที่ทำงานมานาน ฉันจะไม่เอาเรื่องเมียของนายที่ใส่ชุดโรงงานแฝงตัวเข้ามาแบบนี้ แต่ว่าฉันคงเก็บนายไว้ไม่ได้ เพราะถึงนกจะลาออกไปแล้ว แต่ว่าเมียนายก็คงตามระรานคนอื่นอยู่ดี” ผู้จัดการโรงงานบอกด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง มองกระรอกที่ตาขวางด้วยความสมเพช

“งั้นวันนี้ผมลานะครับ แล้วจะมายื่นใบลาออกพรุ่งนี้” ทวีรักษ์บอกอย่างสุภาพ ก่อนจะกระชากแขนกระรอกให้กลับไปกับเขา

รัชนกมองตามภาพนั้นแล้วรู้สึกเวทนาทั้งคู่เป็นอย่างมาก รับรองเลยว่าอดีตสามีคงไม่มีทางคบต่อกับเมียเด็กผีบ้านี่แน่นอน

**********************

หลังจากนั้นไม่นานนัก ข่าวการเลิกราของทวีรักษ์กับกระรอกมาเข้าหูรัชนก เขาทิ้งเธอไปไม่ติดต่อไปหาเธอ ทำให้กระรอกตรอมใจและถึงขั้นกินยาฆ่าตัวตายเพื่อประชดชีวิต แต่ไม่สำเร็จเพราะพ่อแม่เข้ามาเห็นก่อน

ส่วนทวีรักษ์นั้นเธอไม่ได้ยินข่าวเขาอีกเลย จนกระทั่งตอนนี้

รัชนกเดินเก็บค่าแผงลอยที่ตลาดของสามีกับคนติดตามอีกสองคน กระรอกที่ตอนนี้มาช่วยพ่อแม่ขายหมูปิ้ง เธอเห็นรัชนกก็หลบสายตา ก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด

หลังจากเก็บค่าแผงเสร็จแล้ว รัชนกก็เดินผ่านไปทำเหมือนว่าไม่เห็นเธอ เพราะไม่อยากตอกย้ำความผิดพลาดของใคร และดูจากแววตาของกระรอกแล้ว เธอคงได้รับบทเรียนในเรื่องของการใช้ชีวิตคู่พอสมควร

“ส่วนคนเจ้าชู้ มักมาก สำมะเลเทเมาอย่างเธอนะเป้ ชาตินี้คงไม่มีวันเจอรักแท้ ผู้หญิงของเธอทุกคนต้องระแวงกับความรักอิสระและความไม่เอาไหนของเธอ อย่าทำบาปกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย” เธอได้แต่พึมพำออกมา

การกระทำของทวีรักษ์เองก็มีส่วนให้กระรอกเป็นอย่างนี้ เรื่องนี้ไม่มีใครผิดใครถูก มันขึ้นกับทั้งสองฝ่ายที่ศึกษากันยังไม่มากพอ ไม่พูดกันและไม่ยอมปรับตัวหากัน ทุกอย่างถึงได้พังลงแบบนี้

---จบ---