เรื่องที่ 7 กรรมของเวร (1/2)
3113 คำ
บางครั้งเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบอดีตสามีหรือถ้าเรียกให้เข้าใจง่ายหน่อยก็คือ ‘ผัวเก่า’ แต่สำหรับรัชนก เจ้ากรรมนายเวรของเธอ มาในรูปแบบ ‘เมียใหม่ของผัวเก่า’ ที่ไม่รู้ว่าเธอควรสงสาร สมเพช หรือว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี
“พี่นก พี่เป้อยู่กับพี่ไหม” เสียงของกระรอก หญิงสาววัยยี่สิบปีถามขึ้นอย่างร้อนใจ
รัชนกรู้สึกรำคาญ เธอเคยบล็อกเบอร์โทรของกระรอกแล้ว แต่สุดท้ายกระรอกก็เหมือนมีเบอร์โทรทุกคนรอบตัวเธอและโทรตามหาสามีของตนเอง ซึ่งเป็นอดีตสามีของรัชนก จนคนรอบข้างรำคาญ สุดท้ายรัชนกจึงปลดบล็อกเพราะไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย
เธอเดาว่ากระรอกคงได้เบอร์ของทุกคนมาจากทวีรักษ์ หรือเป้ อดีตสามีของเธอนั่นแหละ
“ไม่อยู่ และไม่รู้ว่าอยู่ไหน คนของเธอก็โทรตามกันเอาเองสิ” รัชนกตอบเสียงเรียบ
“ฉันรู้นะว่าพี่รู้ แต่พี่ไม่อยากบอกฉัน”
รัชนกกลอกตาด้วยความเอือมระอาปนหมั่นไส้
“ฉันกับเป้เลิกกันมาจะห้าปีแล้วนะ เราไม่เคยติดต่อกันเป็นการส่วนตัวเลย จะกรุณามากถ้าเวลาผัวหายแล้วเธอจะไม่โทรมาตามกับฉัน” รัชนกพูดตรงเหมือนทุกครั้ง และรู้ว่ามันก็คงไม่ได้ผลเหมือนทุกครั้ง
“แต่พวกพี่ทำงานที่เดียวกัน” กระรอกพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“บอกผัวเธอลาออกไปสิ ไปหางานใหม่ ไม่ก็นอนกกกันไว้ในห้องไม่ต้องปล่อยออกไปเพ่นพ่านที่ไหน จะได้ไม่ลำบากถามหาผัวกับคนอื่น” หญิงสาววัยสามสิบหกพูดด้วยความไม่พอใจออกไปเช่นกัน
“แล้วถ้าพี่ไม่คิดอะไรกับพี่เป้ ทำไมพี่ไม่ลาออกไปล่ะ จะมาอยู่เป็นหอกทิ่มแทงใจของฉันทำไมกัน” หญิงสาวที่อ่อนวัยกว่าพูดเสียงเครียดผ่านทางโทรศัพท์
“แค่นี้นะ เสียเวลานอน” รัชนกพูดแล้วกดวางสายไป
เธอกับทวีรักษ์เลิกกันได้ห้าปีแล้ว เพราะว่าเขาเจ้าชู้และจีบสาวๆ ในโรงงานไปทั่วแล้วยังเมาหยำเป แต่ที่เธอไม่ลาออกก็เพราะที่นี่รายได้ดี และตอนนี้รัชนกก็เป็นหัวหน้างานผลิต เธอไม่อยากกลับไปตั้งต้นเริ่มงานใหม่
ส่วนทวีรักษ์ก็เป็นช่างในแผนกซ่อมบำรุงไม่ได้เลื่อนขั้นไปไหน แต่ก็มีเงินเดือนเพิ่มขึ้นทุกปีตามประสบการณ์ของเขา
เขาเทียวตามง้อเธอไปด้วยพร้อมๆ กับจีบหญิงสาวคนอื่นไปด้วย ไม่ทิ้งนิสัยเดิม คิดว่ารัชนกจะเป็นของตายและให้อภัยเขาเพราะแต่งงานกันแล้วถึงจะไม่จดทะเบียนสมรสก็ตาม
แต่เธออดทนมาพอแล้วและหูตาสว่างจึงไม่สนใจการง้อของเขาและคล่องตัวเป็นโสดต่อมาจนถึงตอนนี้ ในขณะที่ทวีรักษ์เปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยๆ
และเมื่อสองปีที่แล้วเขาก็จีบกระรอกที่เพิ่งจบชั้นมัธยมปลายหมาดๆ ตอนนั้นเธอเพิ่งอายุสิบแปดย่างสิบเก้า ทำให้รัชนกยิ่งรู้สึกว่าความต้องการของทวีรักษ์นั้นไม่เคยพอ และไม่รู้จักยับยั้งช่างใจตัวเอง แต่ก็อย่างว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังหากกระรอกไม่เล่นด้วยทุกอย่างก็คงไม่ดำเนินมาถึงตอนนี้
ทวีรักษ์ใช้เวลาตามจีบกระรอกแข่งกับผู้ชายคนอื่นในโรงงาน กระรอกที่เป็นสาวแรกแย้มมีหน้าตาสวยและจริตของเด็กสาวไร้เดียงสายิ่งทำให้มีคนตามจีบเธอมากมาย แต่สุดท้ายแล้วเธอก็เลือกที่จะคบหากับทวีรักษ์ ชายผู้ที่พูดจามีเสน่ห์และเป็นเจ้าบุญทุ่มในตอนนั้น
หลังจากคบหากันเป็นแฟนได้เกือบปีกระรอกก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่กับทวีรักษ์ที่ห้องเช่าของเขาตอนที่เธออายุสิบเก้าปี โดยที่พ่อแม่ของเธอเองก็เต็มใจยกเธอให้กับเขา เพราะรู้ว่าทวีรักษ์นั้นมีการงานที่มั่นคงและเงินเดือนรวมกับค่าคอมมิชชั่นไม่น้อยทีเดียว
หลังจากที่ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันทวีรักษ์ก็ออกลาย เขากลับห้องช้ากว่าทุกครั้ง ทั้งๆ ที่เลิกงานพร้อมกันทำให้กระรอกนั้นตามอาละวาดเขากับเพื่อนที่ชักชวนกันไปดื่มต่อที่อื่น รวมทั้งตามหึงหวงสาวๆ ในโรงงาน จนผู้จัดการโรงงานต้องเรียกทวีรักษ์เข้าไปคุยแล้วตัดสินใจให้กระรอกออกจากงานเพื่อตัดปัญหาความวุ่นวายที่เกิดขึ้น
ตอนนี้กระรอกทำงานเป็นพนักงาน ทำความสะอาดอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เธอเลิกงานเป็นเวลาและโทรตามจิกทวีรักษ์ให้กลับห้อง แต่ว่าเขาก็ไม่เคยทำตามที่เธอบอกเลยสักครั้ง ยิ่งเธอตามจิกเขาเท่าไรเขาก็ยิ่งหาเรื่องเบื่อหน่ายแล้วบ่นให้เธอ เพื่อที่จะไปกินเหล้ากับเพื่อนฝูงต่อทำให้กระรอกนั้นยิ่งโกรธและคิดมาก
ยิ่งเธอรู้ว่าทวีรักษ์และรัชนกเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อนหน้าเธอ มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหึงหวงเขาเพราะทั้งคู่ยังทำงานอยู่ที่เดียวกัน และหลายต่อหลายครั้งก็ได้ยินอดีตเพื่อนร่วมงานเคยเล่าให้ฟังว่าทวีรักษ์นั้นยังรักรัชนกอยู่และตามง้อเธอทุกครั้งที่มีโอกาสแม้กระทั่งตอนนี้ที่กำลังคบหาอยู่กับเธอก็ตาม
รัชนกโทรเข้ามาที่เบอร์ของทวีรักษ์ เขาที่กำลังนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนอยู่พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของอดีตภรรยาโทรมา เขาก็ยิ้มด้วยความดีใจ
“เมียเก่ากูโทรมาเว้ยมึงรอฟังเลยสงสัยใจอ่อนอยากคืนดีด้วย” เขาพูดจาโอ้อวดกับเพื่อนของเขาซึ่งก็เป็นเพื่อนในโรงงานด้วยกันที่รู้จักรัชนกด้วย
เขารีบรับสายแล้วเปิดลำโพงให้เพื่อนได้ยินทันที
“ว่าไงจ๊ะ”
“รีบกลับห้องเถอะ เมียเธอโทรมาตามจิกเธอกับฉันใหญ่แล้ว ให้ตายสิเลิกกันแล้ว แต่ฉันยังต้องมาโทรตามจิกเธอให้กลับห้องอยู่เหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด” พอเขารับสายรัชนกก็ต่อว่าเขาไม่หยุด
“กระรอกโทรหาเธออีกแล้วเหรอ”
“ยังจะมาถามอีก ไปไหนมาไหนก็รู้จักบอกเมียหน่อย ไม่ใช่ให้โทรไปตามหาผัวกับคนอื่น”
ทุกคนในวงเหล้าถึงกับกลั้นขำ ที่ทวีรักษ์โดนอดีตภรรยาพูดจะอย่างไม่สนใจไยดีเขา เก่าโทรจิกให้กลับบ้านไปหาเมียใหม่ แล้วยังสั่งสอนราวกับว่าเธอเป็นแม่ของเขา
“สรุปนี้โทรมาตามฉันกลับไปหาเธอเหรอ” อดีตสามียังถามยียวนเธอ แล้วยักคิ้วให้เพื่อนเห็นว่าเขาไม่สนใจหรอกกับเรื่องที่เธอบ่นเขา
“กลับมาหาทำป้าเธอสิ กลับไปหาเมียเธอโน่น อย่าให้เมียเธอโทรมาหาฉันอีก โทรมาหาฉันทุกวัน โทรบ่อยกว่าพ่อแม่ฉันโทรมาอีก ให้ตายสิ” รัชนกบ่นให้กระรอก
“โอเค ขอโทษด้วย เดี๋ยวฉันจะบอกเขาให้ แค่นี้นะจ๊ะที่รัก”
“ที่รักป้ามึงสิ” รัชนกตะคอกเสียงดังแล้วกดวางสายไป
“ไหนบอกว่าเมียเก่าโทรมาใจอ่อนแล้ว สุดท้ายด่าจนหงอยเหมียนหมา” เพื่อนของเขาคนหนึ่งแซวแรง แต่ทวีรักษ์ก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ
“แต่เมียเด็กแกนี่เอาเรื่องอยู่นะ ล่าสุดพวกฉันบล็อกเบอร์ไปแล้ว โทรมากวนจนฉันรำคาญ เมียฉันจะเข้าใจผิดเพราะมีผู้หญิงโทรมานี่แหละ” เพื่อนอีกคนบอกเขา
“เออ งั้นกลับก่อนนะเว้ย ไปเคลียร์กับเด็กแป๊บ” เขาบอกเพื่อนในวงเหล้าแล้วขอตัวกลับไป
**********************
ทวีรักษ์กลับไปที่ห้องเช่าของเขาก่อนที่กระรอกจะโทรไปกวนคนอื่นมากกว่านี้ พอเขากลับไปถึงห้องเธอก็เข้ามาถามจู้จี้จุกจิกเขาไม่หยุด ทำให้เขารู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก
“พี่ไปไหนมา ฉันบอกแล้วไงว่าให้รีบกลับห้อง แล้วกับข้าวได้ซื้อมาหรือเปล่า ออกไปสำมะเลเทเมาซื้อเหล้ากินกับเพื่อนจะให้ฉันหากินเองทุกอย่างเลยหรือยังไง เงินเดือนฉันก็น้อยกว่าพี่นะ” เธอบ่นออกมาไม่หยุด
“ให้ตายสิกลับมาเหนื่อยๆ แทนที่จะพูดจาหวานๆ เอาใจเตรียมกับข้าวไว้ให้ กลับมาก็พูดแบบนี้ เงินก็เอาให้ใช้แต่ละเดือนไม่ใช่น้อยๆ ทำไมไม่เอามาซื้อกับข้าวล่ะ” เขาบ่นให้เธอคืน วางกระเป๋าเอาไว้แล้ว เขาไปอาบน้ำไม่สนใจเธอที่ยืนโวยวายอยู่
ในช่วงที่ทวีรักษ์อาบน้ำหญิงสาวก็ค้นกระเป๋าของเขาเพื่อดูสลิปการซื้อของจากร้านสะดวกซื้อว่ามีการซื้อเครื่องป้องกันหรือไม่ พอเห็นว่าไม่มีเธอก็ค้นดูอย่างอื่นที่สื่อว่าเขามีคนใหม่ แต่ก็ไม่พบ
สุดท้ายเธอเอาโทรศัพท์ของเขามาตรวจสอบดูและพบว่ามีรายการโทรเข้าเป็นเบอร์ของรัชนก กระรอกไม่รอฟังอะไรทั้งนั้นเพราะเธอคิดว่าถามไปทวีรักษ์ก็โกหกอยู่ดี เธอจึงใช้โทรศัพท์ของเขาเพื่อโทรไปหารัชนก
“ว่าไงอีก” รัชนกรับสายด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย
“พอเห็นว่าเบอร์ผัวเก่าโทร รีบกดรับไวจริงๆ เลยนะคะ เป็นอะไรเลิกกันไปนานแล้ว คันมากเหรอถึงได้โทรหาผัวคนอื่นแบบนี้”
“ถ้าจะหาเรื่องกันฉันจะวางสายแล้วนะ” รัชนกลุกนั่งขึ้น เสียงของกระรอกทำให้เธอตาสว่างทันที
“หาเรื่องอย่างนั้นเหรอคะพี่นก พี่โทรมาหาผัวหนูตั้ง2-3 นาที คุยอะไรกันไม่ทราบคะ หรือว่าพึ่งแยกจากกันก็โทรตามกันเลยเหรอ หรือว่ายังไง”
“ฉันโทรตามให้ผัวเธอรีบกลับบ้านต่างหาก ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ วันหลังโทรตามเองก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องมาตอแหล หนูโทรตั้งหลายสายพี่เป้ไม่รับ พี่โทรครั้งเดียวจะรับได้ยังไง”
รัชนกได้ยินอย่างนั้นเธอก็ทั้งโกรธทั้งรำคาญอีกทั้งยังง่วงนอนจึงตอบกวนหญิงสาวออกไปให้มันจบๆ
“ก็เครดิตมันต่างกัน คนหนึ่งไม่รักกับอีกคนหนึ่งรักมาก เขาก็ต้องเลือกรับสายคนที่เขารักมากนะสิ แค่นี้ก็คิดไม่ออกหรือยังไง” รัชนกแกล้งพูดทำน้ำเสียงที่ฟังดูยียวนทำให้กระรอกกรีดร้องออกมา จนเธอต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหูเพราะเสียงที่ฟังดูแสบแก้วหูของหญิงสาวอีกคน
“เกิดอะไรขึ้น” ทวีรักษ์ออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงคนรักกรีดร้องออกมาเสียงดัง เขาเห็นโทรศัพท์ในมือเธอเลยดึงมันมาดูเห็นเป็นเบอร์โทรออกของรัชนกจึงรีบพูดสายออกไป
“มีอะไรเหรอนก” เขาถามเธอ แล้วชี้หน้ากระรอกให้หยุดกรีดร้องในตอนนั้น
“เมียใหม่เธอโทรมาก่อกวนฉัน บอกว่าเห็นเบอร์ฉันโทรเข้าเบอร์เธอ หาว่าฉันโทรไปอ่อยเธอ บอกว่าเราเพิ่งแยกจากกัน ฉันเลยเหน็บไปชุดใหญ่ ให้ตายสิหล่อตายละเมียหวงขนาดนี้”
“เออ ฉันขอโทษเธอด้วยก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะบอกคนของฉันดีๆ” เขาบอกกับอดีตภรรยาแล้วหันไปมองหน้ากระรอกที่ตอนนี้กำลังทำหน้าโกรธกลบเกลื่อนความผิดที่ตัวเองโทรไประรานรัชนกก่อน
“ไม่ต้องมามองกระรอกแบบนี้เลยนะพี่เป้ พี่กลับช้าแถมยังแอบติดต่อกับมันอีก”
“พี่ไม่เคยแอบติดต่อกับนก แล้วที่นกโทรมาก็เพราะเขาตามพี่ให้กลับบ้านมาหากระรอกนี่ไง ทำไมต้องโทรหาคนนั้นคนนี้ด้วย” เขาตวาดเธอแต่คุมเสียงไม่ให้ดังไปรบกวนข้างห้อง
แววตาที่โกรธขึ้งของเป้ทำให้กระรอกรู้สึกว่าเธอเกลียดรัชนกมากขึ้น
“เพราะอีนังเมียเก่าใช่ไหมที่มันทำให้พี่พูดแบบนี้กับกระรอก” เธอพูดตัดพ้อเขา เอาแต่โทษเขากับรัชนก
“ให้ตายสิเมื่อไหร่จะพูดรู้เรื่อง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปก็เลิกกันเถอะ อยู่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก”
“เห็นไหม เอะอะก็จะเลิก คงอยากกลับไปคืนดีกับมันละสิ”
“คืนนี้เราคงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว” เขาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่โมโหยิ่งกว่าเดิม ยิ่งอธิบายเท่าไรเธอก็ยิ่งระแวงและคิดมาก
“นั่นพี่จะไปไหน” กระรอกถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคนรักกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
“จะไปนอนบ้านเพื่อน แล้วพรุ่งนี้ก็จะไปทำงานเลย” เขาพูดจาประชดประชันเธอ ทั้งๆ ที่จริงแล้วไม่ได้จะไปไหน แค่เอาเสื้อผ้าของเพื่อนที่ยืมมาครั้งที่แล้วใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมนำไปคืนก็เท่านั้น
“จะไปหาอีนกล่ะสิ” เธอพูดจาแดกดันเขาทำให้ทวีรักษ์รู้สึกรำคาญที่แฟนเด็กของเขาเอาแต่พูดกระแนะกระแหนอดีตภรรยาของเขา
“มีเหตุผลหน่อยนะกระรอก นกก็ไม่ใช่คนอย่างนั้น อีกอย่างถ้าจะคืนดีกันเขาคืนดีกับพี่ไปนานแล้ว เพราะตั้งแต่เลิกกันพี่ก็ง้อเขามาตลอด”
“ถ้ารักมันมากทำไมไม่อยู่กับมันต่อ มาเอากระรอกทำเมียทำไม” เธอถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจ น้ำตาเริ่มไหลออกมาเพราะความอัดอั้นและความหวาดระแวง
“พี่ก็ไม่อยากเลิกหรอกนะ แต่เพราะนกเขาไม่เอาพี่แล้ว ถ้าเราจดทะเบียนกันตั้งแต่แรกพี่ก็คงไม่ยอมหย่าง่ายๆ และพี่ก็มองแล้วว่าพี่กับกระรอกก็จะไปไม่รอดเหมือนกัน ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ต้องเตรียมตัวหาผัวใหม่แล้วล่ะ” เขาพูดขู่หญิงสาว
เมียเด็กของเขาอย่างไรก็รักเขามาก เธอไม่ยอมเลิกกับเขาง่ายๆ แน่ แต่เพราะความเมาและความหงุดหงิดทำให้เขาพลั้งปากพูดอะไรไปแบบนั้นเพื่อทำร้ายจิตใจเธอที่เอาแต่สร้างความรำคาญอยู่ในตอนนี้
“พี่หาเรื่องจะเลิกกับกระรอก เพราะจะกลับไปคืนดีกับมันทำไมกระรอกจะไม่รู้”
“พี่จะนับหนึ่งถึงสาม ถ้ากระรอกยังไม่หยุดพูดเรื่องนี้ แล้วพี่ยังได้ยินว่ากระรอกพูดถึงนกในด้านเสียๆ หายๆ อีก กระรอกจะไม่เห็นหน้าพี่อีกเลยในคืนนี้” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ทำให้กระรอกรู้ว่าตอนนี้เขาเอาจริงแล้ว
“ตอนที่เราคบกัน ตอนที่พี่ขอหนูจากพ่อแม่มาอยู่ด้วย กว่าเราจะฝ่าฟันมาอยู่ด้วยกันก็ใช้เวลาเป็นปี พอพี่ได้หนูพี่ก็จะทำอย่างนี้เหรอ แล้วสัญญาที่พี่ให้ไว้กับพ่อแม่หนูล่ะ” เธอถามเขาเสียงเบา
“กระรอกฟังพี่นะ พี่ไม่ได้มีคนอื่น ทุกวันนี้ปัญหาทั้งเรื่องงานและเรื่องรอบตัวมันทำให้พี่เครียดไปหมด พี่ก็แค่อยากสังสรรค์กับเพื่อนบ้างก็เท่านั้น มันก็ไม่ใช่ทุกวัน อาทิตย์ละสองสามครั้งมันก็แค่นั้น ไม่ต้องระแวงคิดมาก พี่พอแล้วเรื่องผู้หญิง มีแต่เรื่องเหล้านี่แหละที่พี่ยังเลิกไม่ได้” เขาบอกเธอด้วยเสียงอ่อนลง
ในความเป็นจริงแล้วกระรอกก็อย่าโต้เถียงเขาไป แต่เพราะกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอ จึงยอมอ่อนข้อชั่วคราว แล้วขยับเข้าไปกอดเอวของเขาเอาไว้ กลัวว่าเขาจะออกไปนอนที่อื่นจริงๆ
ทำให้ทวีรักษ์ยิ้มอย่างพอใจที่เธอยอมสงบลงแล้ว เขาจึงนอนลงไปที่เตียงเพื่อรอเธอมาง้ออย่างรู้กันว่าทุกทีที่ทะเลาะจะต้องจบแบบไหน กระรอกที่อยากเอาใจเขาเธอรีบไปนอนข้างๆ แล้วใช้มือลูบไล้ที่หน้าอกของเขาแล้วไต่นิ้วลงไปที่ช่วงแกนกายของเขา เป็นวิธีง้อที่ทั้งสองคนต่างรู้กัน
ชายหนุ่มนอนนิ่งทำหน้าขรึม รู้ว่าอย่างไรเธอก็ต้องตามใจเขาอยู่แล้ว และก็ตามคาด กระรอกลุกขึ้นไปถอดกางเกงของเขาออกแล้วจับแท่งลำนั้นมาปรนเปรอมันด้วยปากของเธอ
กลิ่นฟีโรโมนที่ปลายหัวหยักนั้นดึงดูดให้เธอต้องดูดเลียมันจนมันแข็งตัวเต็มไม้เต็มมือ เธอใช้ปลายลิ้นลากเลียไปสุดโคน เลียพวงสีคล้ำนั้นแล้วใช้ลิ้นเตาะเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแล้วนั่งคร่อมทับตัวเขา จับแท่งลำนั้นเขาไปแล้วเริ่มโยกตัวเบาๆ อย่างเอาใจ
ทวีรักษ์เอามือประสานท้ายถอยเลียริมฝีปากด้วยความกระหาย มองดูหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตรงหน้าแล้วมองเธอขย่มโยกลงไปอย่างพอใจ
กระรอกร่อนส่ายสลับกับขย่มแท่งร้อนนั้นแล้วครางเสียงดังอย่างเร่าร้อนตามประสาสาววัยแรกแย้มที่ยังตื่นเต้นกับเรื่องบนเตียง เธอไม่สนใจว่าข้างห้องจะได้ยิน แล้วครางเสียงกระเส่าถี่ขึ้นตามจังหวะเสียวของตน
“ใกล้แล้ว อื้ม” เธอครางบอกเขาแล้วขย่มตัวลงไปหนักๆ เกร็งสะโพกแน่นเมื่อถึงเส้นชัยเรียบร้อยแล้ว
เขาลุกไปยืนที่ข้างเตียง เขาจับเธอนอนหงายยื่นสะโพกออกมาที่ขอบเตียงแล้วกดแท่งลำลงไป โถมแรงซอยถี่ๆ เข้าไปอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงเนื้อตีกัน ก่อนจะถึงเส้นชัยไปแล้วดึงเธอเข้ามา จับแท่งลำนั้นฟาดที่ริมฝีปากเธอเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ก่อนจะสั่งให้เธออ้าปากรับน้ำขาวข้นที่เขาพ่นออกมาใส่ปากและใบหน้าของเธอ
“ต่อไปถ้าพูดไม่เข้าหูอีกจะจับฟาดจนปากแตกเลย” เขาบอกเธอทีเล่นทีจริงแล้วทิ้งตัวนอนไปด้วยความอ่อนเพลีย
แต่มีหรือที่สาวรุ่นอย่างกระรอกจะพอแค่นั้น เธอขึ้นไปขย่มบนตัวเขาอีกรอบจนตัวเองถึงเส้นชัย ในขณะที่ทวีรักษ์นั้นนอนหลับไปหลังจากที่พยายามฝืนให้แท่งลำแข็งตัวให้เธอร่วมรักเขานานหลายนาที
**********************
- ผู้เขียน
