เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นผมล้วงกระเป๋ากางเกงหลุบตามองหน้าจอมือถือ เบอร์คุ้นเคยโทรมา... ผมกดรับปลายสายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“เคเซย์หลานรู้ไหมว่าแม่ไปเชียงใหม่กับคนขับรถนั้น!”
“แม่ไปเชียงใหม่เหรอครับ”ผมพยายามกดน้ำเสียงให้ราบเรียบแม้ในใจจะร้อนรุ่ม
“ใช่ หลานไม่รู้เหรอ เห็นว่าไปพักรีสอร์ทกันสองคน”
“ผมเข้าใจแล้วครับอา ไม่ต้องเป็นห่วงตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านแล้ว แม่กลับมาผมจะจัดการเองครับ ขอบคุณอามากที่เป็นห่วง”แม้ผมไม่เข้าใจทำไมอาต้องคอยสืบความเคลื่อนไหวของแม่ก็ตาม แต่ใช่ว่าผมจะไว้ใจใครง่ายๆ เช่นเดียวกัน
“เคเซย์มาอยู่บ้านก็ดีแล้ว อาจะได้หมดห่วงอาไม่อยากให้บริษัทต้องวุ่นวาย”
“คงไม่วุ่นวายหรอกครับ เพราะเรื่องแม่เป็นเรื่องส่วนตัว”
“ไม่ได้สิเคเซย์ ถึงเรื่องส่วนตัวแต่มันก็เกี่ยวพันกับเงินทองของพิชญานะ หลานต้องคอยจับตาแม่ให้ดีอย่าให้ไปยุ่งกับผู้ชายชั้นต่ำพรรค์นั้น!”
“ผมเข้าใจแล้วครับ”
“เคเซ
