Chapter 3

791 คำ
@Season Pup "ไอ้ฟิวเจอร์ทางนี้โว๊ยยยย"  ผมเดินเข้ามาในร้านก็เดินขึ้นไปชั้นสามโซน V VIP แม่งเอ้ยว่าจะพักผ่อนซักหน่อยโดนโทรเรียกมาดื่มเหล้าซะงั้น เห้ออออ "กูง่วงเรียกออกมาทำไมวะเนี้ย"  ผมว่าจะนอนเช้าๆจะได้ตื่นเช้าอันสดใสแล้วไปฝึกงานกับหัวหน้าคนสวยอ่ะ ตอนแรกๆผมก็ตกใจนะทำไมเธอถึงไล่ผมแบบนั้นอ่ะ บางทีผมว่าคุณลดาเธอมีอะไรปิดบังผมแน่ๆอ่ะ แต่ผมจำไม่ได้เนี้ยสิว่าผมรู้จักกับเธอตอนไหน เห้ออออ "โห มึงไม่ใช่เพื่อนกูไอ้สัส ผีที่ไหนมาสิงวะออกไปเดี๋ยวนี้นะ"  ไอ้แชมป์ทำท่าทางเหมือนกำลังจะปัดรังควานผม ไอ้นี่มันวอนอีกละ "กูตลกเหรอ"  "ก็มึงแปลกๆอ่ะ ปกติโทรตามพวกกูมากินเหล้าตลอดทีวันนี้แม่งอยากจะนอนไวมาเป็นคนดีอะไรตอนนี้วะ"  ผมยักไหล่เล็กน้อนก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม ตอนแรกว่าจะไม่กิน ฮ่าๆๆ " กูต้องตื่นเช้าไปทำงานดิวะ พวกมึงไม่ฝึกงานกันเหรอไง?"  "ก็ฝึกแต่นี่มันเพิ่งจะสองทุ่มไอ้สัสมึงอย่าเวอร์" ผมยิ้มขำๆก่อนจะนั่งดื่มเหล้าแล้วนึกไปถึงหัวหน้าสาวสวยของผม ผมรู้สึกคุ้นๆอยู่นะแต่ว่ามันนึกไม่ออกไง ผมต้องรู้ให้ได้ว่าผมกับคุณลดาเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า " เออๆ รีบๆกินจะได้รีบกลับ" พวกมันมองหน้าผมเหมือนจะสงสัยในท่าทีของผม " มึงบอกมาว่ามึงไปติดสาวที่ฝึกงานใช่ไหม"  ผมรีบส่ายหน้าทันที "จะบ้าเหรอไง กูไปทำงานไม่ได้ไปหม้อสาวแบบพวกมึง!" พวกมันมองหน้าผมเหมือนจะไม่เชื่อ ผมยักไหล่ไม่สนใจก่อนะยกเหล้าดื่มต่อ " แล้วมึงฝึกงานกับใครวะไอ้ฟิวเจอร์สวยป่ะ"  ผมพยักหน้ายิ้มๆ "อืม สวย" ไอ้พวกนั้นทำหน้าตาตื่นกันทันที " เห้ยยย กูว่าแล้วไงที่มึงกลับมานอนแล้วขยันไปทำงานเพราะแบบนี้ใช่ป่ะ " " เล่ามาไอ้สัส มีภาพประกอบป่ะกูอยากเห็น"  พวกมันทำท่าทางตื่นเต้นสุดๆ พยายามเค้นถามผมว่าสวยแบบไหน มีรูปไหม อะไรจะอยากรู้ขนาดนั้นวะเนี้ย "พอๆๆ พวกมึงอ่ะ กูไม่มีรูปอะไรทั้งนั้นแหละกูเพิ่งจะฝึกงานกับเขาได้สองวัน มึงจะให้กูไปเอามาจากไหน " พวกมันทำท่าทางเหมือนจะเข้าใจ สักพักไอ้แชมป์ก็กดโทรศัพท์ยิกๆก่อนจะเอ่ยถามผม "ไอ้ฟิวเจอร์มึงฝึกแผนกอะไรวะ"  ผมเงยหน้ามองสบตากับมันก่อนจะครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยออกไป " อืมมมม ฝึกกับรองประธานกรรมการนะ มีสามคนนะ พี่พี่ชายคนโตชื่อคุณเดย์ออฟ แล้วก็ไอ้ตาต้ารุ่นน้องเราปีหนึ่ง แล้วก็คุณลดาพี่สาวของไอ้ตาต้าอ่ะกูฝึกกับคุณลดา"  ไอ้พวกนั้นเงียบไปทันที ไอ้แชมป์จ้องโทรศัพท์สักพักก็ยื่นมาให้ผมดู "คนนี้ใช่ป่ะ"  ผมรับมาดูก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ใช่ มึงรู้จักมาก่อนเหรอ" พวกมันพยักหน้าเบาๆ "รู้จักสิรุ่นพี่เราปีหนึ่งอ่ะ เรียนมหาลัยได้ปีเดียวอยู่ๆก็ออกไปเลยแล้วก็ไม่มีใครรู้อะไรเลย ว่าไปไหน เกิดอะไรขึ้น"  ผมเงียบไปทันที "แล้วมึงรู้ได้ยังไง"  ผมถามมันออกไป มันถอนหายใจเบาๆ "ก็พี่ลดาเขาเป็นฝาแฝดกับพี่ลลิล พี่ลลิลเรียนที่นี่มึงก็น่าจะเคยเห็นนะ แต่พี่ลดาเขาเรียนอีกมหาลัยหนึ่งนะแต่พี่กูรู้จัก เขาเล่ามาแค่นั้นแหละเพราะกูเคยเจอพี่เขาสองสามครั้ง พี่กูบอกมาแค่นี้แหละ" ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะครุ่นคิดเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นกันทำไมอยู่ๆถึงออกจากมหาวิทยาลัยไปเลย ผมเงียบไปอย่างใช้ความคิด มันต้องมีอะไรแน่ๆแล้วมันจะเกี่ยวกับที่เธอทำท่าทางเมื่อวานแบบนั้นใส่ผมหรือเปล่า ผมจะรู้ได้ยังไงวะ แม่งเอ้ย ผมกุมขมับเล็กน้อยทำไมอยู่ๆถึงปวดหัว พวกเพื่อนๆรีบกรู่เข้ามาดู "เป็นอะไรวะไอ้ฟิวเจอร์"  "กูปวดหัววะไม่ไหว ขอกลับก่อนนะ"  ไอ้อลันลุกขึ้นแล้วเดินมาดึงผมลุกขึ้น "ป่ะกูไปส่งเองท่าทางจะกลับไม่ไหว"  "อืม ขอบใจวะ"  .......  ผมต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้!!!!!!!!!!! 
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม