นางหวงกุ้ยฮวาทำท่ากระฟัดกระเฟียดหมายจะเดินออกจากกองอำนวยการไป ทว่า....
"เดี๋ยวก่อนสิ เรื่องของสามีฉันจบไปแล้วก็จริง แต่เรื่องของหัวขโมยยังไม่จบ! วันที่ฉันพาสามีไปหาหมอ ฉันไม่ได้ล็อกประตูบ้าน วันนี้ฉันเข้าไปดูไม่ว่าจะเป็นเครื่องปรุง ข้าวสาร หม้อ กระทะ มีด รวมไปถึงของใช้ในบ้านฉันหายไปหมด"
"หายไปก็เรื่องของแกสิ ใครบอกให้แกโง่ไม่ปิดประตูบ้านตัวเอง อีกอย่างต่อให้ข้าวสารแกหายไปอยู่บ้านไหนก็ไม่อาจรู้ได้หรอกว่าเม็ดไหนเป็นของแก หรือเม็ดไหนเป็นของคนอื่น"
คนที่เสียผลประโยชน์ที่สุดสวนกลับอย่างเดือดดาล นางไม่ได้รู้เห็นเรื่องนี้ด้วยสักหน่อย แม้ลึก ๆ จะรู้ว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปในเขตบ้านของนางก็ตาม แต่นางไม่ยอมรับเสียอย่าง ใครจะทำอะไรได้
"หัวหน้าหมู่บ้านคะ ถ้าฉันจับขโมยได้ฉันจะแจ้งเอาผิดได้รึเปล่า?"
"ได้อยู่แล้วสิอาเหมย ไหน ๆ ทหารก็มารอรับแล้ว ไม่ได้จับเรื่องทำร้ายร่างกาย แต่จับเรื่องขโมยของก็ถือว่าไม
