หนิงเหมยเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับความทรงจำมากมายของร่างนี้ที่ผุดขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นมุมไหนส่วนไหนของบ้านล้วนมีแต่เรื่องราวดี ๆ ที่แม่และน้องของเธอคอยเติมเต็มให้เธอ สองพี่น้องอายุห่างกันเพียง 2 ปี โชคร้ายที่สูญเสียพ่อไปตั้งแต่พวกเขายังเด็ก จากนั้นมาแม่ลู่ก็เลี้ยงดูลูกทั้งสองมาด้วยตัวเอง บ้านหลังนี้มี 3 ห้องนอน 1ห้องโถงที่มีโต๊ะกินข้าวตั้งอยู่ ส่วนด้านหน้าเป็นลานบ้านกว้าง ๆ มีแคร่ไม้ไว้ให้นั่งเล่นใต้ร่มไม้ แล้วมีห้องครัวอยู่ด้านหลังใกล้แปลงผักเล็ก ๆ ประตูหน้าบ้านมีประตูเล็กสำหรับเดินเข้า และประตูใหญ่สำหรับเปิดให้รถเข็นเข้าออกได้อย่างสะดวก "อาเหมยไปนอนในห้องเดิมเลยนะลูก แม่ยังเก็บห้องนั้นไว้ให้ลูกเหมือนเดิม" "จ้ะแม่ แต่ก่อนอื่นฉันมีบางอย่างที่อยากจะบอกทุกคน อาเหล่ยช่วยปิดประตูบ้านแล้วเข้ามานี่เร็วเข้า" ทุกคนต่างหันมามองหนิงเหมยด้วยความสงสัย แม้แต่อี้เฉินที่อุ้มลูกน้อยอยู่ก็ยังไม่เข้าใจว่