“ปะ...ปล่อยหนูก่อนได้ไหมค่ะคุณน้าขา”
“...”
คามินซะงักเมื่ออยู่ๆ เด็กน้อยกลับหยุดดิ้นแล้วเรียกเขาเสียงหวานบวกออดอ้อนจนเขาแปลกใจ จะมาไม้ไหนอีกนะยัยเด็กแสบ เขาคิดอย่างระแวงในตัวเด็กน้อยที่บางส่วนของร่างกายเธอไม่ได้น้อยตามอายุเลยสักนิดเดียว
“หนูหนักค่ะคุณน้าขา” เสียงหวานยังคงเอ่ยอ้อนพร้อมกับดิ้นนิดๆ บอกให้เขารู้ว่าเขาทับเธอจนเธอหายใจไม่ออก เมื่อเขาไม่ยอมพูดหรือขยับเอาแต่นิ่ง
"หึ! "
คามินยกยิ้มมุมปากก่อนที่จะประทับปากจูบลงไปหลังเนียนขาวนั่นแผ่วเบาก่อนจะกดจูบหนักๆ ตามไปอีกครั้งจนคนตัวเล็กสะดุ้ง ดิ้นหนีเขาน้อยๆ
“อื้อ!!”
“หัวขโมยอย่างเธอมีสิทธิ์เรียกร้องอะไรด้วยหรอ หึหึ” พูดเสียงกระซิบข้างใบหูเล็ก ก่อนที่จะงับหูเล็กนั่นอย่างมันเขี้ยว
เฮือก!!
ร่างเล็กสะดุ้งเกร็งอย่างตกใจกับการกระทำของเขา จนทำให้คามินยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ เธอมันก็แค่เด็กน้อยจะมาสู้ผู้ใหญ่อย่างเขาได้ยังไงกัน มันคนละชั้นกันเ
