ที่รักพยายามพยุงตัวให้ยืนขึ้นทั้งๆ ที่โอนเอนไปมาก่อนที่จะจับยึดโต๊ะข้างเตียงเพื่อพยุงตัวเองไว้โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่เธออย่างเสือที่จ้องจะตะคุบเยื่อตัวน้อยๆ อย่างเธออยู่
“บ้าจริง! ทำไมไม่มีแรงขนาดนี้นะ” เธอพยายามปล่อยมือแต่ก็ไม่อาจทนแรงโน้มถ่วงของโลกได้เพราะทั้นทีที่ปล่อยมือแล้วหวังจะก้าวเดินร่างเล็กก็มันอันเซล้มลงไปนั่งกับพื้นอีกครั้ง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ห้องที่หรูหราอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ทำไมเธอถึงมานอนในห้องนี้ แล้วใครเป็นคนพาเธอมา หรือเธอละเมอมาเอง ไม่จริง!! อย่าบอกนะว่าพวกไอ้แก่หน้าหนวดนั่นลักพาตัวเธอมา เธอคิดอย่างกลัวๆ
‘ที่นี่ที่ไหน?’
กวาดตามองไปรอบๆ พลางขยับตัวจะลุกขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้ในที่สุดแล้วเธอจึงตัดสิ้นใจคลานขึ้นเตียงแทนเพราะยังไงก็ไม่มีคนเห็นอยู่แล้ว จะอายใครทำไมกัน เธอคิดพลางปีนขึ้นไปนั่งบนเตียงกว้างอย่างทุลักทุเลพร้อมกับก้มสำรวจร่างกายข
