[NOPPAGAO TALK]
คืนนั้นกุ๊กกลับออกไปในเวลาเกือบๆ ตีหนึ่ง ส่วนฉันในตอนนี้ยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนตอนที่ซ้อมมวยกับเขานั่นแหละ เพียงย้ายตัวเองกลับมาที่ห้องนอน นอนนิ่งๆ โง่ๆ อยู่บนเตียง
‘พี่ชอบผมใช่ไหม…’ เสียงของเขายังดังอยู่ในหัว เหมือนๆ กับที่ริมฝีปากยังรู้สึกถึงอุ่นไอร้อนที่เขามอบให้
‘เรามาลองคบกันไหม?’ พอประโยคนี้ดังเข้ามาในหัวมือข้างถนัดก็คว้าหมอนใบใหญ่ขึ้นปิดหน้าโดยอัตโนมัติ เพื่อปิดบังความเขินอายของตัวเองที่เริ่มระเบิดออกมาแบบห้ามไม่ได้
‘พรุ่งนี้วันหยุด ถ้าพี่ไม่ได้ไปไหน พี่แวะมาหาผมที่ร้านหน่อยได้ไหม’
‘…’
‘ผมมีของจะให้’
นี่น่ะเหรอ ที่เขาเรียกว่าความสุขตอนที่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองชอบ ทั้งที่เขาไม่เคยบอกความรู้สึกของตัวเองให้ฉันฟังเลยสักคำ แต่เพียงแค่นี้มันก็ทำให้ฉันสำลักความน่าอายเคลือบความสุขจนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว
แล้วรู้อะไรไหม ฉันน่ะแม่งโคตรเห็นแก่ตัวเลย ที่ดันเริ่มรู้สึกว่า
