Draven ฮันเตอร์ EP.4 แม่ของลูก

1387 คำ
EP.4 แม่ของลูก เนื้อหาต่อจากเดิม “นายล่ะไอ้ไฮ” ชายฉกรรจ์ที่นั่งอยู่ข้างป้าน้อยเอ่ยถามบุคคลหน้าเหมือนที่เพิงเดินเข้ามา “คุยโทรศัพท์” ชายหนุ่มที่ชื่อไฮตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะเบนสายตามาที่หญิงสาว เดาได้ไม่ยากว่าทั้งสองนั้นเป็นฝาแฝดกัน กริ่ง! ประตูร้านเปิดเข้ามาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของตัวจริงของร้านแห่งนี้ เมื่อวิวได้เห็นก็ทำเอาเธอนั้นถึงกับนิ่งไปทันที และไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ เพราะเขาคนนั้นคือ ฮันเตอร์ นอร์ มาเฟียหนุ่มที่หยอดเธอครั้งก่อน.. “อ้าว~ เจอกันอีกแล้วนะครับ โลกกลมจริงๆ” “โลกกลมหรือดวงซวย!” วิวสบถด่าในใจมองไปที่ชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ต่างจากในใจที่รู้สึกไม่ถูกชะตากับชายคนนี้เลยสักนิด “รู้จักกันหรอกเหรอเนี่ย พ่อหนุ่มรู้จักนังหนูนี่ด้วยเหรอ” ป้าน้อยพูดแทรกขึ้นเมื่อได้ยินฮันเตอร์ทักทายเด็กสาวข้างๆราวกับคนรู้จัก “ไม่ค่ะ! รู้ครับ” ทั้งสองตอบพร้อมกันทำเอาป้าน้อยถึงกับต้องขมวดคิ้วอย่างงุนงงว่าตกลงแล้วทั้งสองรู้จักกันหรือไม่ “ป้า! มีคนมาซื้อของ ไปขายของร้านตัวเองไป!” แฮกที่สังเกตเห็นลูกค้ายืนหน้าร้านของป้าน้อย เขาจึงเรียกให้กลับไปที่ร้าน ป้าน้อยจึงรีบเดินกลับไปร้านของตัวเอง “เห็นว่าสนใจที่นี่? จะเปิดร้านเบเกอรี่ใช่ไหม” “ไม่สนใจแล้วล่ะค่ะ ขอตัวนะคะ” ความอยากได้ร้านก่อนหน้านี้หายสิ้นเมื่อรู้ว่าใครคือเจ้าของ เธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับฮันเตอร์เลยสักนิด คงเป็นเพราะความเจ้าชู้และเสือผู้หญิงในตัวของเขามันแพร่กระจายออกมาจนเธอสัมผัสได้ วิวหยิบกระเป๋าและลุกขึ้นยืนจะเดินออกจากร้าน แต่กลับถูกมือหนาของอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ “เดี๋ยวดิ” ฮันเตอร์จับแขนเรียวสวยเอาไว้จนเธอต้องหันกลับมามองและมองไปที่มือที่กำลังจับแขนของเธอ ฮันเตอร์จึงรีบปล่อย “โทษที ไม่ได้ตั้งใจ” “ฉันไม่ถือสาหรอกค่ะ ขอตัวนะคะ” “เดี๋ยวก่อน สนใจร้านนี้ไม่ใช่หรือไง ไม่มีที่ไหนทำเลดีแถมอยู่หน้ามหาวิทยาลัยเท่าตรงนี้แล้วนะ” “…” คำพูดของมาเฟียหนุ่มทำให้วิวฉุกคิดอีกครั้ง เพราะที่เขาพูดมามันคือเรื่องจริง หากเธอได้ร้านนี้ก็คงจะขายดีไม่น้อย “เดี๋ยวให้มาขายฟรี” “ไม่เอาค่ะ ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร” “งั้นแรกกับการทำขนมหวานให้ผมกินทุกวันเป็นไง?” “นายเกลียดขนมหวานไม่ใช่เหรอวะไอ้ไฮ” แฮกกระซิบกระซาบพี่ชายของตน แต่ก็พอจะทำให้ฮันเตอร์และวิวได้ยิน จนฮันเตอร์ต้องมองไปที่แฮก “เรื่องขนมขอไม่ทำ แต่จะซื้อร้านนี้ในราคาหกแสนค่ะ เพราะฉันต้องรีโนเวทห้องน้ำและในตัวร้านอีกหลายจุด” “ก็บอกว่าให้ฟรี” “งั้นขอตัวค่ะ” เธอรู้ว่าการให้ฟรีของฮันเตอร์จะต้องหวังผลอย่างอื่นด้วยอย่างแน่นอน จึงเลือกที่จะไม่เอา “ให้ฟรีเธอก็ไปรีโนเวทเองไง” “ไม่ชอบของฟรี งั้นฉันขอซื้อในราคาสี่แสนแล้วกัน” ในเมื่ออยากให้ฟรีนักเธอจึงเลือกที่จะกดราคาเขา และอยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะโอเคกับราคาที่ต่ำขนาดนี้ไหมถ้าเทียบกับพื้นที่ในร้าน “ตกลง สี่แสนน้ำไฟจะให้คนมาจัดการให้” ฮันเตอร์ยังคงที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือในจุดอื่นๆทั้งๆที่เธอก็สามารถติดต่อช่างเองได้ “แต่นายครับ เมื่อกี้ลูกค้าอีกคนให้ราคาล้านสองเลยนะครับ!” แฮกแทรกขึ้นเพราะเขาคือคนที่ดิลกับลูกค้าอีกคนเอาไว้ “มึงหุบปากไป” หันไปมองแฮกด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะหันกลับมาพูดกับหญิงสาวอีกครั้ง “ตกลงตามนี้” “ค่ะ พร้อมเซ็นสัญญาเมื่อไหร่คะ?” “เอาที่เธอสะดวก” “งั้นขอนามบัตรค่ะ สะดวกวันไหนจะโทรไปนัด” ฮันเตอร์รีบหยิบนามบัตรของตนให้กับหญิงสาวก่อนเธอจะเดินออกไปจากร้านโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ “หวังว่าซื้อร้านแล้วจะไม่มาป่วนประสาทฉันนะ!” วิวบ่นพึมพำขณะเดินออกมาจากร้าน ก่อนจะต้องหยุดเดินเพราะเสียงของป้าน้อย “เป็นไงอีหนู! ตกลงซื้อไหมล่ะ” “ซื้อค่ะป้า ขอบคุณมากนะคะ” “จ้า รีบๆมาเปิดร้านล่ะ ป้ารอชิม” “ค่ะป้า หนูขอตัวนะคะ” หลังจากนั้นวิวจึงเดินกลับไปที่รถเพื่อกลับบ้านของตนเอง Part ฮันเตอร์ “ทำไมนายยอมขายให้เธอถูกขนาดนั้นล่ะครับ ทั้งๆที่ลูกค้าอีกคนให้ตั้งล้านสองเลยนะครับนาย” แฮกยังคงคาใจที่นายของตนขายร้านนี้ออกไปในราคาที่ถูกมากๆ “มึงจำไว้ ผู้หญิงคนเมื่อกี้อนาคตแม่ของลูกกู ใจป้ำหน่อยไอ้แฮก! นั่นคือนายหญิงมึงในอนาคต” เนื่องจากวันนั้นที่คลับคนที่เจอหญิงสาวคือไฮ จึงมีแค่ไฮที่รู้ว่านายของตนถูกใจหญิงสาวคนนี้ “นี่นายจะถอดเล็บเสือเพื่อผู้หญิงคนนั้นเหรอครับ?” “ถอดอะไรปัญญาอ่อน นายเป็นคนไม่ใช่เสือ” ไฮสบถด่าน้องชายฝาแฝดของตน “มึงก็จริงจังกับชีวิตตลอดไอ้ไฮ! กูแค่เปรียบเทียบเพราะนายกำลังจะเลิกเจ้าชู้” “มึงด่านายมักมาก?” “มันไม่ได้ด่ากู มึงนั่นแหละด่ากูไอ้ไฮ!” ฮันเตอร์ถอนหายใจให้กับแฝดทั้งสองก่อนจะเดินออกมาจากร้าน “ไอ้หนุ่ม! สรุปว่ารู้จักกับนังหนูคนเมื่อกี้เหรอ!” ฮันเตอร์เดินออกมาหน้าร้านก็พบว่าป้าน้อยกำลังยืนดักรออยู่ที่รถของตน พร้อมกับตั้งคำถามอีกครั้ง “เธอเป็นพี่สาวเมียเพื่อนผม” “ฮันแน่ ข้ารู้นะว่าเองชอบอีนังหนูนั่น สายตาเองมันฟ้องสุดๆ” “…” ฮันเตอร์ยืนนิ่งจ้องมองป้าน้อยไม่กะพริบตา เพราะไม่ชอบให้ใครมาจับผิดความรู้สึกของตน “แต่ดูแล้วนังหนูนั่นไม่ชอบเองหรอก ข้ารับประกัน” “ผมมาเฟียนะครับ ทั้งหล่อทั้งรวย ให้เกียรติในความหล่อของผมด้วย” “มาเฟียแล้วไงวะ มาเฟียก็โดนเมินได้นะเอง เองน่ะมันเจ้าชู้ประตูดิน นังหนูนั่นมันไม่เอาเองหรอก ข้ารับประกัน เชื่อเหอะ!” ป้าน้อยหัวเราะเยาะก่อนจะเดินกลับไปที่ร้านของตน ทิ้งท้ายให้ฮันเตอร์ยืนอยู่กับคำสบประมาทของป้าแก “ไม่ติดว่าแก่ กูจะตบให้กลิ้งเลยมึงอีป้า” ฮันเตอร์สบถด่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบเปิดประตูรถและสั่งให้ไฮขับออกไป หลายวันผ่านไป คลับ AT ฮันเตอร์ยังคงรอให้หญิงสาวโทรมาหาเขาเพื่อคุยเรื่องสัญญาซื้อขายที่ดิน ทว่าผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วไม่มีวี่แววว่าเธอจะติดต่อกลับมาเลย “เมื่อไหร่จะโทรมาวะ” “บ่นห่าอะไร อีหนูของมึงไม่โทรหาหรือไง” เดลเวอร์พูดพลางนั่งลงที่โซฟา “กูถูกใจผู้หญิงอยู่คนนึง” “กูก็เห็นมึงถูกใจแทบทุกคนไอ้เตอร์ ระวังโรคแดกเข้าจริงๆเถอะมึง” “คนนี้กูถูกใจจริงๆ อยากได้เป็นแม่ของลูกเลยวะ” น้ำเสียงที่ดูจริงจังของเขาทำเอาเดลเวอร์ต้องปรายตามอง “ไปถูกใจลูกเต้าเหล่าใครเขาอีกล่ะ” “ลูกพ่อง!” ฮันเตอร์สบถด่าเดลเวอร์ก่อนจะหยิบแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกดื่ม ซึ่งเดลเวอร์นั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะรู้ดีว่าฮันเตอร์ถูกใจผู้หญิงคนไหนก็มักจะได้กลับไปกินเสมอโดยแทบไม่ต้องทำอะไร ________________________ เขาจะได้กันตอนไหนเนี่ย 🤣 ขอคนละ1คอมเมนต์ 1ใจ เพื่อเป็นกำลังใจในการปั่นอีบุ๊กหน่อยค่ะ🥹🙏🏻
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม