Draven พิษรักฮันเตอร์

แนะนำตัวละคร ฮันเตอร์ นอร์ มาเฟียหนึ่งในแก๊ง Draven อายุ 33 ปี ส่วนสูง 178 มีรอยสักที่แขนขวาเป็นรูปงูดอกไม้และหัวกะโหลก เขาเป็นหนุ่มเพลย์บอยที่สาวๆมากมายต่างหมายปอง และเขาเองก็มีนิสัยรักสนุกไปวันๆเช่นกัน ส่วนน้องสาวคนเดียวของเขาชื่อ ซัลลี่ นอร์ วิว วรดา จารุภา อายุ 26 ปี ส่วนสูง 158 เธอเป็นเจ้าของร้านขนมเค้กแห่งหนึ่งที่ใครๆก็ต่างรู้จัก มีน้องสาวต่างแม่ชื่อ ณิชา จารุภา ไฮ มือขวาคนสนิทของฮันเตอร์ เขาคือแฝดคนพี่ แฮก มือซ้ายคนสนิทของฮันเตอร์ เขาคือแฝดน้อง ตัวละครอื่นๆ เจอกันในเรื่องนะคะ 🙏🏻 ขอเสียงคนรอสาปเฮียเตอร์หน่อยค้าบบ อยากมีกำลังใจ🥹 EP.1 ไม่มีบุญ ภายในห้องนอนเงียบสงบ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้หญิงสาวที่ยื่นแขนออกมาจากผ้าห่มต้องรู้สึกตัวขึ้น ดวงตาสวยค่อยๆเปิดเปลือกตาเพื่อปรับการมองเห็น ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆข้าง และต้องสบถด่าขึ้นในใจเมื่อเห็นใครบางคนนอนอยู่ข้างกาย “ฉิบหาย!” วิวสบถด่าในใจจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าที่จะขยับตัวเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่น ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายซ้ำในความทรงจำอีกครั้ง และสิ่งที่จำได้ดีคือตอนที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ทำได้แค่เพียงนอนนิ่งเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอตื่นแล้ว ขณะเดียวกันโทรศัพท์บ้านที่วางอยู่บนหัวเตียงก็ได้ดังขึ้น แต่เธอเลือกที่จะไม่รับจนฮันเตอร์ที่หลับอยู่ต้องตื่น “วิว~ โทรศัพท์ดัง” “…” วิวยังคงนอนหลับตานิ่งจนสายตัดไป ฮันเตอร์ที่ตื่นแล้วจึงมองหานาฬิกาเพื่อดูเวลา เพราะวันนี้เขามีงานเช้าที่ต้องไปทำ “เชี้ยเอ๊ยลืมเลยว่ามีงาน” ร่างหนารีบลุกออกจากเตียงด้วยความลืมตัว จึงทำให้วิวที่หรี่ตาแอบมองอยู่เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา “กรี๊ดดด!” “เฮ้ยอะไรวะ!” ฮันเตอร์ตกใจหันซ้ายขวาเพื่อดูว่าหญิงสาวตกใจอะไร “นะ..นายนั่นแหละ! ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนลุก!” วิวดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตาเอาไว้เพราะไม่อยากเห็นภาพที่ชวนอุบาทว์ตา ทั้งๆที่เมื่อคืนเธอพึ่งจะจับและปล่อยให้ของๆเขาเข้าไปในตัวเธอ “เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้ หึ” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาหญิงสาวและดึงผ้าห่มออก จนเห็นเรือนร่างของเธอ วิวจึงต้องใช้มือปิดเนินอกเอาไว้ “จะอายอะไร ก็เห็นกันหมดทั้งคู่แล้ว” “ไอ้บ้า! จะไปไหนก็รีบไปเลยไป!” “หึ ถ้าไม่ติดว่ามีงาน จะอยู่อุ้มไปอาบน้ำเพราะเธอคงลุกเองไม่ไหว” ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะใส่เสื้อผ้าและเดินออกไปจากห้องนอน “ฉิบหายจริงอีวิว…” ย้อนกลับไปเดือนก่อน คลังใหญ่ ภายในคลังเก็บสินค้ามีชายหนุ่มห้ากำลังนั่งดื่มแอลกอฮอล์กันอยู่หลังจากที่พวกเขาพึ่งจะคุยงานกับลูกค้าเสร็จเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน หนึ่งในนั้นมี ฮันเตอร์ นอร์ หนุ่มเพลย์บอยที่ชอบหว่านเสน่ห์และควงสาวสวยทุกวันโดยไม่ซ้ำหน้า “ไอ้คัส ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้เด็กมึงรับใบประกาศเรียนจบ?” ฮันเตอร์เอ่ยถามขึ้น ฉุดให้มาร์คัสต้องมองมาที่เขาเพราะไม่รู้ว่าฮันเตอร์ไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน “มึงรู้ได้ไง?” “จะมีอะไรซะอีกนอกจากมันมีเด็กอยู่ที่มหาวิทยาลัยไง ไอ้นี่มันมั่วไปทั่วมึงก็รู้” เดลเวอร์พูดพลางยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกดื่มปรายตามองฮันเตอร์เพื่อนรัก “ตีนเถอะครับ มีเด็กก็ใช่ แต่กูไม่มั่ว” ฮันเตอร์แก้ตัวทันควันเพราะถึงเขาจะชอบควงสาวๆ แต่ก็ไม่มั่วนอนไม่เลือกเหมือนที่เดลเวอร์ใส่ร้าย “ระวังโรคจะแดกเข้าสักวัน” ไดมอนด์ที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้นเหมือนเป็นการเตือนเพื่อนรักอ้อมๆว่าอย่ามั่วให้มากนัก “กูสวมถุงครับ อีกอย่างกูเอาแต่ไม่เคยดูดปาก ห่างไกลโรคอยู่แล้ว” พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ อาเธอร์ที่ได้ยินอดที่จะส่ายหัวให้กับความมั่นหน้าของเพื่อนที่รู้จักมานานสิบปีไม่ได้ “กูจะรอดูวันที่ไม่มีใครเอามึงสักคน!” อาเธอร์พูดก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ “ทำมาเป็นด่ากู ก่อนมึงจะมีเมียก็แดกไปทั่วเหมือนกูแหละไอ้ควายเธอร์!” ตะโกนด่าไล่หลังอาเธอร์ไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะหยิบแก้วของตนเองขึ้นมากระดกดื่มอีกครั้ง “พรุ่งนี้กูไปกับมึงนะไอ้คัส” “ไปทำไม?” “ไปส่องเด็กนักศึกษาไงครับ หล่อๆแบบกูมีแต่คนอยากได้ทั้งนั้นไปเดินโชว์ความหล่อสักหน่อย” “มั่นหน้าไอ้ควาย!” ไดมอนด์สบถด่าอย่างไม่มีเยื่อใย และลุกเดินออกไปจากโต๊ะอีกคนทำเอาฮันเตอร์ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะถูกเพื่อนรักทั้งสองด่าเหมือนทำอะไรผิดซะอย่างนั้น “เชี้ย ด่ากูกันจัง! กูแค่จะไปส่องหญิงแม่งด่าเหมือนกูไปบีบก้นมัน!” “ก็สมควรที่จะถูกด่าละ” “เอ๊าไอ้เดล นี่มึงจะด่ากูอีกคนหรือไง” “เออ ไอ้ควาย!” “เขาบนหัวกูงอกละมั้ง” ถึงจะโดนเพื่อนๆด่าแค่ไหนก็ไม่เคยรู้สึกโกรธเลยสักนิด เพราะรู้ว่าแต่ละคนเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะไปไข่เรี่ยราดจนผู้หญิงตามมาขอให้รับผิดชอบเป็นพ่อเด็กเพราะท้องป่อง “อย่าสร้างความเดือดร้อนให้กูแล้วกัน” มาร์คัสพูดดักไว้ เพราะนิสัยของฮันเตอร์เป็นคนที่ชอบกวนประสาทคนไปทั่ว ขนาดพวกเขายังโดนกวนจนโมโห อย่างเช่นตอนที่กวนไดมอนด์จนโดนเผาบ้าน “คนหล่อๆแบบผมจะไปสร้างความเดือดร้อนอะไรให้คุณมาร์คัสล่ะครับ” “ประจำแหละมึง” เป็นอีกคนที่พูดจบแล้วก็ลุกเดินออกไป ตอนนี้ภายในโต๊ะจึงเหลือแค่เขาและเดลเวอร์เพียงสองคน “จะเดินหนีกูอีกคนไหม?” “ดะ..” “กูไม่ยอมให้มึงหนีกูก่อนหรอก!” ไม่ทันที่เดลเวอร์จะได้พูดจบ ฮันเตอร์ก็ดีดตัวเองลุกขึ้นและเดินออกมาจากโต๊ะทันที จึงมีเสียงด่าจากเดลเวอร์ตามไล่หลังมา “ไอ้ปัญญาอ่อน!” “แม่ง! วันห่าอะไรโดนพวกแม่งด่าทั้งวัน!” ฮันเตอร์ส่ายหัวและเดินไปที่รถด้วยความรวดเร็ว เมื่อเดินมาถึงรถจึงเห็นว่าลูกน้องคนสนิททั้งสองกำลังยืนพูดคุยกันอยู่โดยไม่ได้หันมาสนใจเขา “ไอ้แฝดนรก! มึงจะคุยกันอีกนานไหม?” “อ่าวนาย! มาแล้วไม่ให้สุ้มให้เสียงล่ะครับ” แฮก มือขวาที่เป็นแฝดน้องพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูหลังให้เขา “ไม่น่ามีมึงสองตัวเป็นการ์ดจริงๆ” ส่ายหัวอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถไป ไฮแฝดพี่จึงทำหน้าที่ขับรถและตรงกลับมาที่บ้านของฮันเตอร์ เช้าวันใหม่ มหาวิทยาลัยนานาชาติของไดมอนด์ เช้านี้ฮันเตอร์ตามมาร์คัสมาที่มหาวิทยาลัยจริงๆ และเหตุผลหลักที่เขามาก็เป็นเพราะอยากมาเชยชมนักศึกษาผู้หญิง เผื่อว่าจะได้กลับไปกินที่บ้านอีกสักคน “น้องๆเขามองกูเต็มเลยวะ” ฮันเตอร์พูดขึ้นในขณะที่กำลังเดินมากับมาร์คัสเพื่อไปที่สนามหญ้า “เก็บความบ้ากรามของมึงไว้หน่อย” “กูบ้ากรามตรงไหนครับ มีแต่น้องๆเขาทั้งนั้นที่จ้องจะกินกู” พูดพลางหันไปยิ้มให้กับนักศึกษาสาวสวยที่กำลังยืนถ่ายรูปกันอยู่ มาร์คัสทำได้แค่ส่ายหัวและเดินไปหาเด็กสาวของตน เมื่อเดินมาถึงจึงเห็นเด็กสาวที่ชอบเรียกเขาเหมือนเพื่อนเล่นกำลังยืนคุยอยู่กับชายหญิงวัยกลางคนอยู่ แต่เขากลับไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลยสักนิด เพราะมีอีกคนหนึ่งที่กำลังดึงดูดความสนใจของเขา นั่นก็คือพี่สาวสุดสวยของณิชา ที่มีชื่อว่า วิว วรดา “สวยฉิบ” ฮันเตอร์บ่นพึมพำพลางมองไปที่หญิงสาวด้วยความหลงใหล เขาไม่เคยรู้สึกถูกใจใครมากเท่านี้มาก่อน ความคิดก่อนหน้าที่บอกว่าจะมาดูนักศึกษาสาวหายไปชั่วขณะ เพราะตอนนี้เขาอยากทำความรู้จักกับหญิงสาวตรงหน้ามากที่สุด “มาทำไมเนี่ยพี่ฮันเตอร์!” ณิชาถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามากับมาร์คัส “...” ฮันเตอร์ไม่ได้สนใจที่ณิชาพูดเลยสักนิด เพราะกำลังเอาแต่มองไปที่วิว “น้ำลายหก” เสียงของอาเธอร์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ฉุดให้เขาต้องหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นอาเธอร์กับเด็กของมัน “ใครวะ สวยฉิบ ถูกใจ อยากได้” “นั่นพี่วิวพี่สาวณิชาค่ะ แต่คนละแม่นะคะ ณิชามันยังไม่ยอมรับเธอเป็นพี่สาว” การ์ตูนให้คำตอบกับฮันเตอร์ทั้งๆที่เขาแทบจะไม่ได้อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร รู้แค่ว่าตอนนี้อยากทำความรู้สึกกับเธอให้ไวที่สุด “ใครอีกล่ะ?” เสียงดุดันเอ่ยถามขึ้น เสียงๆนั้นคือเสียงของวินัยบิดาของวิวและณิชาที่กำลังมองมาที่มาร์คัสและเพื่อนๆของเขา ณิชาทำการแนะนำทุกคนให้ทำความรู้จักกัน แต่ดูเหมือนว่าบิดาของเธอจะไม่ได้อยากรู้จักพวกเขาขนาดนั้น เมื่อฮันเตอร์เห็นณิชาเดินไปคุยกับมาร์คัสตรงอื่น เขาจึงถือโอกาสนี้เข้าไปทักทายหญิงสาวทันที “สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะ” “เป็นพี่สาวของณิชาเหรอครับ” “ค่ะ” เธอตอบกลับเพียงสั่นๆและหันไปมองทางอื่นต่อราวกับไม่ได้สนใจชายหนุ่มเลยสักนิด ทำเอาอาเธอร์ถึงกับเสียอาการเล็กน้อยเพราะไม่เคยถูกผู้หญิงที่ไหนเมินแบบนี้มาก่อน “ผมฮันเตอร์นะครับ คุณชื่อ..” “ถ้าไม่มีอะไรขอตัวนะคะ” เธอไม่แนะนำตัวแถมเตรียมจะเดินหนีเขาออกมา ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ณิชาเดินกลับมาพอดี “แหนะ! มาหน้าหม้ออะไรแถวนี้พี่เตอร์!” “อะไร หวงพี่สาวว่างั้น ไหนว่าไม่รับเขาเป็นพี่สาวไม่ใช่หรือไง?” ฮันเตอร์ถามกลับเพราะเมื่อกี้การ์ตูนพึ่งจะบอกว่าณิชายังไม่ยอมรับวิวเป็นพี่สาว “ชิ! จะทำอะไรก็ทำเถอะ!” “ขอเบอร์ไว้ได้ไหมครับ” ฮันเตอร์หันมาถามวิวอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากรู้จักเขาสักเท่าไหร่ “เอาไว้รอบหน้ามีบุญได้เจอกันอีก แล้วจะให้นะคะ” วิวตอบกลับอย่างกวนๆก่อนจะเดินหนีไปหาพ่อแม่ที่นั่งอยู่ที่ศาลาพักร้อน “เจ็บจี๊ด โดนหญิงปฏิเสธครั้งแรกในชีวิตเลยกู” ฮันเตอร์พูดพลางมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินออกไปนอกสนามหญ้า “หึ สมน้ำหน้า กูบอกแล้วว่าต้องมีสักวันที่ไม่มีคนเอามึง” อาเธอร์เดินมากระซิบก่อนจะเดินออกไปหน้าตาเฉย+ “ไอ้เตอร์คนนี้ไม่เคยยอมเสียหน้าง่ายๆอยู่แล้วครับ! เจอแน่ยัยตัวแสบ!” ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ราวกับว่าเขากำลังมีแผนอะไรในใจ ความหล่อที่ถูกปฏิเสธแบบหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ555555 ฝากติดตามผลงานเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ ขอคนละ 1 ใจ 1 คอมเมนต์ เพื่อดันผลงานของไรท์งับ >