อี้ฟานรอจังหวะที่หลานหวางได้เปรียบ เขาสะบัดร่างของไป่หลานไปกระแทกกับกำแพงอย่างแรงจนกลับมาอยู่ในร่างของมนุษย์เช่นเดิม เมื่อเห็นดังนั้นอี้ฟานจึงพุ่งเข้าไปเพื่อจัดการลงดาบสุดท้าย แต่ก่อนที่คมดาบจะตัดคอให้ขาดออกจากกัน แขนของเธอกลับถูกมือของใครบางคนยึดเอาไว้ เมื่อหันไปมองจึงพบว่าเป็นหลานหวางที่กลับมาอยู่ในสภาพกึ่งอสูร
หลานหวางส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อหยุดว่าที่เจ้าสาวของตน ก่อนมองไปยังร่างของฝาแฝดของตน
“ไป่หลาน หุบเขาแห่งนี้ข้ามอบให้เจ้า แต่อี้ฟานเป็นเจ้าสาวของข้า ข้ายกนางให้เจ้าไม่ได้”
คำว่าเจ้าสาวของข้า พอได้ฟังแล้วหัวใจมาเต้นแรงแปลกประหลาก จนอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะกำลังดื่มด่ำในเนื้อเรื่องหรืออย่างไร
“เพราะอย่างนี้ ข้าถึงเกลียดเจ้ายิ่งกว่าอะไร” ไป่หลานแค่นเสียงขณะสำลักเลือดตัวเอง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด เคียดแค้น เขาเกลียดคนที่ด้อยกว่าแต่กลับไม่เห็นเขาเป็นคู่ต่อสู้ ชะตากรรมสร้าง
