อี้ฟานก้มมองดูแถบสถานะของหลานหวางก็พบว่าเป็นจริงตามที่เหมียนอ้ายพูดไว้ไม่มีผิด ระบบของเกมสร้างทุกอย่างมาให้เหมือนจริง แม้กระทั่งสัตว์เลี้ยงที่ทำผลงานได้ดียังต้องการรางวัลและคำชม แต่รางวัลที่หลานหวางต้องการนั้นมันออกจะน่าอายไปสักหน่อย
อี้ฟานก้มหน้าซุกหัวเข่าตัวเองเพื่อซ่อนความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจ หลังนึกไปถึงเรื่องของ 'รางวัล'
“อืม...”
เหมียนอ้ายหันมองเพื่อนสาวด้วยความฉงน แต่เธอรู้นิสัยของอี้ฟานดีหลังจากคลุกคลีกันมานาน ถ้าอยากพูดก็คงจะพูดเอง และเธอก็ไม่ใช่พวกชอบบังคับเสียด้วย
“หลานหวาง ขอบใจนะ ภารกิจครบแล้ว ฉันไปก่อนล่ะ!” เหมียนอ้ายตะโกนบอกคนที่ทำภารกิจให้พวกเธอจนเสร็จ ก่อนหายตัวไปทำภารกิจอย่างอื่น
อี้ฟานยังคงมองเจ้าของร่างสูงพร้อมกับคิดหาวิธีให้รางวัลอย่างอื่นโดยที่ตัวเองไม่รู้สึกกระดากอาย แต่เมื่อชายหนุ่มก้าวเข้ามายืนตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มกระชากวิญญาณ อี้ฟานก็แทบเก็บความคิดทุก
